Screenshot 2014-02-16 19.56.5614 februari 2014. De dag van de liefde. Ook de dag van een aangekondigde betoging van MIVB. Sh…..t. Dat betekent vroeg vertrekken om er op tijd te raken. No way dat ik deze twee keer uitgestelde afspraak wil missen. Om 8u ben ik vertrokken. Om half 10 had ik auto geparkeerd. Gewapend met de moed van mijn overtuiging én een dongel stapte ik al de hoofdzetel in. Ik kreeg een keurig werkplekje in de hal. Daar heb ik dan mijn liefdesbrief naar mijn ex-liefjes uitgetikt. Kan het nog zotter worden?

Om 5 voor 11 mocht ik de lift in. Vier verdiepingen. Links. Een héle lange gang door. Nog eens links. Trapje op en dan zat ik niveau penthouse. Superbe view op Justitiepaleis (waar ondertussen de MIVB protesteerde). Op het tafeltje voor me lagen diverse brochures. Waarin ook over 50 plussers iets stond. Véél theorie ;-).

En dan mocht ik binnen. Door een uiterst aimabele man. Meneer Fons Leroy, CEO van de VDAB luisterde.
Natuurlijk blijf ik realistisch. En ben ik niet binnengestapt met idee dat ik een dik uur later zou buitenstaan met àlle antwoorden. Laat staan met concrete oplossingen. Het probleem ligt complexer.

Maar het was prettig om vast te stellen dat meneer Leroy het bestaan van de glazen muur waartegen 50-plussers en vooral 55-plussers tegenaan vliegen,  erkent. Ook het feit dat het plaatje NIET klopt als  50-ers en 55 plussers bij piepjonge consulentes moeten gaan aankloppen. De VDAB heeft dit probleem al kunnen identificeren en in het mate van het mogelijke er iets aan gedaan. Nu die interimkantoren nog.

Ik herinner me nog de eerste keer dat ik werkloos viel -ik was nog maar 35- en een interimkantoor binnenstapte. Om daar te moeten horen ’tsja, mevrouw. Echt véél kan u niet hé.’ <WIL IK ZE NU VERMOORDEN OF STRAKS?> . Je zit daar met twéé diploma’s : één universitair en één hogeschoolniveau. Plus diverse opleidingen. En een pak communicatie ervaring. En toch… ‘Tsja, dat zal een administratieve functie worden mevrouw. Secretariaat? Hoe zit het met je talen?’. Alles in één adem. Dus ja, ik heb daar een bar slechte herinnering aan over gehouden.

2014. Recent bijna hetzelfde zien gebeuren. Ik wachtte op mijn coach (outplacement), en zag een man in pak  (ik schat hem 45 – 50) met aktetas in de hand én zijn ziel onder de arm. Hij ging zitten aan een bureau waarachter een jong meisje. Hoe wil je dat dit kan werken? Hij met een lange carrière versus zij aan het begin van haar carrière.

Nog véél werk lijkt me.
‘Wat kan ik, wat kan de VDAB  doen voor u?’, vroeg meneer Leroy.
-Ik legde hem enkele getuigenissen voor die via wifty@wifty.be zijn binnenkomen. Positieve en negatieve. De verzuchtingen, realiteit, wensen.
-Ik vertelde hem over de glazen muur. Keer op keer uitgenodigd worden en dan … niets. Je ziet bij de mogelijke werkgever hoe ‘duur‘ je bent. Hoe ‘zwaar’ je doorweeft op het budget.
-Nood aan creativiteit bij werkgevers, werknemers. Beschouw senior profielen als een added value en niet als dure vogels.
-Strijd van VDAB, overheid, vakbond.
-Het kijvende ‘langer werken’ vingertje van de regering
-Hoe 55-ers in bedrijven vaak loslopend wild zijn

Meneer VDAB is gaan kijken naar oplossingen in Nederland. Veel kan hij nog niet vertellen maar hij wil er snel mee experimenteren. En wie weet kan Wifty eraan meewerken.

Fons Leroy is een blogger en mailt Wifty snel een brief die we dan ook gaan publiceren. Met die belofte hebben we afscheid genomen. Er is nog véél werk te doen. En we mogen onszelf én zeker de overheid het niet té makkelijk maken. Blijven schudden aan de bomen.

Een volgende stap van Wifty is een bezoekje bij Jan Denys. De Randstad man. Ik wil graag een face2face.
Wordt vervolgd!

Note to me: aan mijn kapsel is het te zien dat het buiten stormweer was. En toch. Altijd tijd nemen om kapsel juist te leggen én om lipstick/lipgloss  aan te brengen.
Foto’s werden genomen door bloednerveuze secretaresse ad interim. Dit was minst slechte hahaha.