Voltijds werken tot je 65/67? Wie kan dat, wie wil dat? Het is een gesprek dat vele 50/55-plussers beroert in de late avonduren van een zomerse dag.
Voor vele 55-plussers blijkt voltijds werken tot 67 een issue te worden. Niet zozeer het werken op zich. Het is vooral dezelfde prestaties op voltijdse basis die parten beginnen te spelen. Omdat hetzelfde verwacht wordt als van je collega van 28. Meer nog, er zitten nog meer verantwoordelijkheden in het takenpakket. ‘Omdat je het zo goed en snel kan.’
Het artikel “1 op 2 houdt fulltime niet vol tot pensioen” heeft dan zeker onze aandacht getrokken op HLN.be/vacature.
En dat blijkt ook zo te zijn, merken we in de vriendenkring. Velen die nog voltijds werken hebben het weekend absoluut nodig om op adem te komen, om bij te tanken, om de batterijen terug op te laden.
Hier klopt iets niet, zoveel is zeker. Een kleine rondvraag leverde al snel deze bemerkingen op:
- Bedrijfsleiders eisen hetzelfde van 55-plussers als van 28-jarigen
- Mijn collega is 20 en is een digitale krak. Ik kan bij hem terecht voor mijn computervragen en op mijn beurt help ik hem om het dossier beter te doen. Dat doe ik graag. Correctie: dat deed ik graag. Want de collega blijft steeds opnieuw te snel tevreden over de resultaten. Er sluipen nog steeds onjuistheden in die nefast kunnen zijn voor het dossier. Dat vreet enorm aan mijn energie en ik word er onzeker door. Mijn chef vindt het vanzelfsprekendheid dat het werk van mijn collega mijn verantwoordelijkheid is. Ik doe nu mijn job plus die van hem. Zonder daarvoor erkenning te krijgen. Raar toch?
- Mijn nieuwe baas vindt dat ik nog meer verantwoordelijkheden erbij moet nemen. ‘Omdat je dat zo snel kan en ik meer vertrouwen heb in jou.’ Hallo?!
- Ik hou mijn hart vast voor de aangekondigde directiewissel. Meestal gaat dat gepaard met alweer de zoveelste evaluatieronde. Dat creëert zoveel stress dat ik weken van tevoren niet meer kan slapen. Ik heb nooit veel vertrouwen in evaluaties in deze context. Willen ze je weg, dan vinden ze heus weer iets waaraan je niet meer voldoet. En bij HR moet je ook al niet meer aankloppen want die volgen toch maar de nieuwe guidelines op.
- Ik heb mijn job ontzettend graag gedaan. Nooit gekeken naar mijn uurwerk of extra taken. Ik deed dat allemaal met plezier. En voltijds werken, in goede tijden en slechte tijden. Ik ging er voor. Tot een jaar geleden. De (jongere) baas waar we ons zeer goed mee verstonden is weg gepromoveerd en nu is de leiding in handen van iemand met weinig empathie voor de ‘oudere werkgever’. Ik klop nu mijn uren . That’s it.
- Allemaal goed en wel dat de mentaliteit zal moeten veranderen en dat bedrijven meer respect moeten hebben voor hun ‘oudere’ werkgever. Ik merk daar niets van. Integendeel. Vanaf ik 50 ben geworden, voel je zo dat je in de frontlinie ben terecht gekomen. Te veel bedrijven weten gewoon niet wat aan te vangen met hun oudere werkgevers. Gemiste kansen.
- De job die ik nu doe, kan ik volhouden omdat ik op 4/5de ben overgestapt. Het is een valkuil. Ik werk nu voltijds op 4 dagen. Maar het is de enige manier om me mentaal een ‘vrije dag’ te gunnen. Ik heb woensdag vrij. Dat duurt mijn spanningsboog maar 2 dagen. Zo blijft het interessant. En weet je wat? daarlaat ik nu alles in 4 dagen moeten afwerken, steek ik minder tijd in futiliteiten. Ik ben meer gefocust. Misschien een idee voor bedrijfsleiders?
- Ik ben net aangeworven OMDAT ik ouder ben. Hun argumenten stemmen me positief: “We willen net rust creëren in de afdeling. Uit onze ervaring weten we dat oudere werknemers dat kunnen. Dat ze meer een coachende taak kunnen invullen. En daar is nood aan in bedrijven. Seniors hoeven zich niet meer per se te gaan bewijzen. Dat pitbull-gedrag of in de kuiten willen bijten en poten onder stoelen willen gaan zagen, is er bij hen niet meer bij. Ze hebben zoveel ervaring en die willen ze graag delen.”
Een enkele positieve noot tussen de vele bezorgdheden en dat zien/ horen we helemaal niet graag.
In het artikel van vacature op HLN lezen we dit nog:
Ruim de helft van de Belgische werknemers ziet het niet zitten om voltijds te werken tot de pensioenleeftijd van 67. De meesten willen daarom op termijn overschakelen naar een deeltijdse baan. Nu al is het aantal parttimes bij nieuwe contracten hoger dan ooit.
Tegen 2030 wordt de pensioenleeftijd opgetrokken naar 67 jaar. Maar 54 % van de werknemers geeft aan dat hun werk niet fulltime vol te houden is tot die leeftijd. Dat blijkt uit een studie van dienstverlener Partena Professional. De beste oplossing is volgens een meerderheid om minder arbeidsuren te presteren of deeltijds te gaan werken. Zo zouden ze wel tot hun 67ste aan de slag kunnen blijven.Daarmee ziet het ernaar uit dat de trend naar meer deeltijds werk zich zal doorzetten. In het eerste kwartaal van dit jaar was het aandeel parttimejobs bij nieuwe contracten al historisch hoog. “44 procent van de nieuwe arbeidsovereenkomsten is deeltijds, terwijl dat in dezelfde periode vorig jaar slechts 38 procent was”, zegt Wim Demey van Partena Professional. Dat is een stijging met bijna een vijfde.
“Normaal schommelt dat enkele procenten, maar zo groot als nu is het aandeel parttimejobs nog nooit geweest. Het is wachten op de cijfers van het tweede kwartaal om te weten of dit een definitieve trendbreuk is.”Jong en oud, man en vrouw: de nieuwe parttimers zijn te vinden in alle categorieën. Voorlopig ligt de oorzaak van het hoge cijfer wellicht nog vooral bij de werkgevers, vermoedt Demey. “Zij zijn voorzichtig in hun aanwervingen en sluiten niet snel voltijdse contracten af.” Bron: HLN/Vacature
KORTOM: de wil om langer te werken is heel zeker aanwezig maar het kan niet op deze manier. Wij wij pleiten voor een mentaliteit-switch in de bedrijfswereld ‘langer werken’ en ‘werken met 55-plussers’ een mooie en inspirerende match worden. Op dit ogenblik branden ze hun loyale seniors als lucifertjes op. En dat kan en mag niet de bedoeling zijn.
0 Comments