Viviane Vogels (64) heeft een internationale carrière in de luxe hotellerie achter de rug. De laatste 20 jaar werkt ze als zelfstandig consultant: sales & marketing advies, PR & communicatie. Ze verhuisde 1,5 jaar geleden naar Knokke.
Viviane: “Ik ben sinds maart 64 jaar – ik kan het zelf niet echt geloven… 60 worden klonk érg toen ik het nog niet was. Maar toen kwam die verjaardag en ik voelde me nog zo fris en jong. Natuurlijk geniet ik van de reacties van mensen die me jonger schatten. Maar ik ga er voluit voor, ik lieg niet over mijn leeftijd, integendeel, ik heb de laatste 4 jaar nog nooit zo dikwijls mijn leeftijd vernoemd, zo fier ben ik!
Ik voel me dus nog erg jong maar stramme benen en andere kleine mankementen herinneren me er regelmatig aan dat ik toch al wat meer vlieguren op de teller heb staan… Dat is duidelijk één van de down sides. Ik heb het geluk dat ik een goede gezondheid heb, maar het is nu eenmaal een feit dat ik sneller moe word. Ik heb mijn beperkingen eens bekeken en ik ga me zeker niet forceren om iets te doen dat ik a) niet meer goed aankan en b) geen zin voor heb. Dus mij zal je niet plots zien joggen of gym doen… not me! Ik heb wel ontdekt dat anders eten me beter doet voelen, maar ik ontzeg me weinig. Ik werk soms bij vriendinnen in de winkel, zoals bij Evangelatou, na zo’n dag rechtstaan en rondlopen moet ik bekennen dat ik bekaf ben en spendeer ik de avond in de sofa met de beentjes omhoog.
Op 60+ denken blijkbaar veel mensen aan uitbollen, ik niet. Ik doe het wel allemaal wat rustiger aan, ik wind me niet meer op over onbelangrijke dingen en ik neem alles met een grote korrel zout. Als iets me irriteert stel ik me onmiddellijk de vraag of het mijn irritatie waard is, of het mijn tijd waard is. De conclusie is meestal NIET! En dan verbaas ik mezelf soms door te zien hoe makkelijk ik een potentiële discussie aan me laat voorbij gaan. Vroeger zou ik erop gesprongen zijn om mijn standpunt met hand en tand te verdedigen. Nu sta ik nog steeds op mijn strepen, maar behoud ik mijn kalmte en denk dan, ik weet wel beter, los het maar op!
Een ander nadeel van ouder worden is dat je – zeker op arbeidsmarkt – niet meer au serieux genomen wordt. Ik ben , zoals gezegd , helemaal niet klaar om te stoppen met werken en ik heb dus veelvuldig gesolliciteerd, op de meeste sollicitaties krijg je gewoon geen antwoord! Of als je een onderhoud krijgt is de eerste vraag: waarom wenst u nog te werken? … Waarom, zeg ik dan, omdat ik nog zoveel te geven heb en jullie mijn opgedane ervaring best kunnen gebruiken, mij is het (niet meer) om het hoge loon te doen – het loon moet wel degelijk zijn – maar om bezig te zijn en het plezier te hebben je jaren ervaring toe te passen en door te geven aan jongere generaties.
Dus als je geen jobs op de arbeidsmarkt vind, wat doe je dan? Zelf iets op touw zetten. Ik heb momenteel twee projecten lopen die ik tamelijk snel (na de vakantie) hoop te kunnen lanceren. Project 1: De HondenLuisteraar. Ik ken heel veel mensen met honden, het project is simpel: ik maak een boek over je hond. Iedereen heeft massa’s digitale foto’s van hun viervoeter maar daar gebeurt niets mee. Honden nemen een belangrijke plaats in in je leven, ze zijn een stuk van je familie. Ik stel een mooi fotoboek samen met daarbij leuke anekdotes en verhalen. Zo krijg je een blijvende herinnering in beeld en in woord. Ik ga luisteren naar de baasjes en schrijf op wat ze over hun hondjes vertellen. Project 2: Uw Levensverhaal. Wat geef je je moeder of vader die al alles hebben? Tijd, een gelegenheid om over hun leven te praten en zo hun beste herinneringen boven te halen. In enkele sessies worden alle herinneringen opgetekend en in een biografie gegoten. Met een selectie van de beste foto’s. Ik maak een boek op maat, een leuk cadeau voor hen, voor kinderen en kleinkinderen.
Sinds november 2015 woon ik in Knokke. Dat komt zo, mijn moeder die 84 jaar jong is wilde graag aan zee wonen. Ik ben enig kind en gezien haar leeftijd wilde ik graag in haar buurt blijven, dus werd de grote stap gezet. Ik heb een goede band met mijn moeder maar samenwonen zat er zeker niet in, dat zou stof kunnen zijn voor een Agatha Christie roman ‘ Murder In Knokke’. ;-)
Nu woont mijn moeder vlakbij om de hoek en voelt ze zich veilig en ziet ze me vaker (niet dagelijks! – we behouden ons eigen ritme). Uiteindelijk is het voor haar én voor mij een positieve ervaring geworden. Tegen al mijn verwachtingen in, is er hier best van alles te doen, val je snel in een goede routine, en leer je mensen kennen. Ik heb leuke buren en dan burger je iets sneller in. Ik ben single dus contact maken loopt iets minder vlot, ik ben ook geen ‘club’ mens, bridgen, tennissen, golfen is niets voor mij. Gelukkig zorgt mijn hond ‘Happy’ voor een babbeltje met andere hondenmensen tijdens de vele wandelingen.
Aan zee wonen, ik kan het iedereen aanbevelen, je komt echt tot rust. Zeker hier in Knokke-Heist is het zalig vertoeven. Let wel, ik denk niet dat ik er pakweg 5 à 10 jaar geleden klaar voor was, ik was toen nog met teveel dingen bezig.
Of ik advies heb voor anderen? Ja en neen… ik heb geleerd dat advies niet steeds door iedereen in dank wordt aanvaard en wat voor mij werkt, niet persé voor iemand anders werkt. Ik help graag, het is belangrijk je vrienden te steunen en een klankbord te zijn. Mijn vrienden weten dat ze bij mij altijd een eerlijke opinie krijgen, maar ze moeten zelf beslissen wat ze ermee doen. Ik maak graag tijd om hen te helpen, ik zoek mee naar oplossingen maar verder moeten ze het zelf doen.
Wat wel belangrijk is na 60, meer relativeren en andere prioriteiten leggen. Vergeet dat cijfer, die 5 of die 6 heeft niets te maken met gelukkig zijn of je goed voelen of wat dan ook. Ik voel me helemaal geen 64, integendeel, ik denk nog in termen van de volgende 10 jaar wil ik zus of zo doen. En ik zoek projecten die ik ook nog binnen 10 jaar kan doen: luisteren en schrijven, daar staat geen ouderdom op. Gewoon positief denken en lekker bezig blijven en sociaal actief zijn!
Ik ben single, wat niet wil zeggen dat ik niet opensta voor een leuke partner. Dat zou mijn leven zeker veranderen, maar toch niet helemaal, mijn hond Happy blijft een grote prioriteit, mijn projecten gaan verder, alleen het tempo zal misschien aangepast worden.
En de hoeveelheid champagne! Nietwaar Mister ’60+’ Right?” ;-)
