Wij zijn de allereerste vijftigplusrolmodellen. Een taak die we op een prettig gestoorde manier serieus moeten nemen, want jongere generaties zullen naar ons kijken en opkijken als nooit tevoren.

Je bent niet te oud en het is niet te laat. Dat is wat we graag horen en nog liever geloven. Het is een feit, onze levensverwachting ligt alsmaar hoger, de kinderen die nu geboren worden, zouden wel eens honderdvijftig jaar kunnen worden. ‘Oh, help nee, ik wil geen honderdvijftig worden!’ horen we af en toe roepen tussen pot en pint. Net als fantaseren over het winnen van de Lotto wordt er naar hartenlust gespeculeerd over wat te doen met die extra tijd. Wij, babyboomers en Generation X, reageren vanuit ons referentiekader: honderdvijftig worden staat gelijk aan een aftakelingsproces dat veel te lang zal duren. Die belofte om honderdvijftig te worden houdt natuurlijk wel in dat we tot ver boven de honderdtwintig jong en actief blijven. Dat kunnen wij ons moeilijk voorstellen, maar voor de kinderen van onze kinderen zal het de normaalste zaak ter wereld zijn.

Yep, wij zijn die overgangsgeneratie. We zullen het net niet meer meemaken, maar we voelen de bui al hangen. Zelf maken we immers deel uit van dat nieuwe ouder worden, we zijn de eerste generatie die ernaar uitkijkt ouder te worden. We zijn pro-aging, niet anti-aging. Want zeg nu zelf, het leven heeft nog zo veel te bieden wanneer je de vijftig voorbij bent.

Enfin, we hadden het erover dat je nooit te oud bent om de dingen te doen die je altijd al had willen doen. Ons leven is te kostbaar om niet de persoon te zijn die je altijd al had willen zijn. Al vinden we persoonlijk dat je daar niet moet mee wachten tot na je vijftigste.

Het is een feit dat het leven ons in een rotvaart met zich meesleurt en dat we denken dat we het heft in eigen handen hebben. Vaak is dat echter niet het geval door de druk van te hoge verwachtingen, opgelegd door onze omgeving en door onszelf. Niet zelden leggen we die lat veel te hoog: goed studeren, een diploma halen, leuke hobby’s hebben, de knapste bink aan de haak slaan, verliefd worden op die ene grote liefde, een gezin stichten, een carrière opbouwen, succesvol zijn, en ook knap, en vooral gezond… en daarbij ook nog heel gelukkig.

H E L P!

Waar vroeger die kaap van de vijftig voor extra stress zorgde, blijkt dat nu het grote kantelmoment. Het lijkt alsof we alles beter zien. Nee, niet letterlijk, die leesbril is een feit. We hebben eindelijk inzicht gekregen. Die eerste vijftig jaar waren een leerschool en na alle positieve en negatieve ervaringen weten we heel goed wat we willen en nog beter wat we niet willen. Hoge verwachtingen vallen weg, we laten ons niet meer meevoeren en zijn niet meer zo snel teleurgesteld als iets anders loopt dan, euh… verwacht.

Heerlijk toch, en vooral bemoedigend, al die ondernemende vijftigplussers! Ze zitten niet te kniezen over alle dingen die ze hadden kunnen doen, ze doen ze gewoon. Niet uit onrust of frustratie, gewoon uit heel veel goesting en het besef dat ze op die manier gelukkiger ouder zullen worden.

Wij hier bij Wifty bedenken zelf ook elke week een nieuw project. We willen immers zo lang mogelijk bezig blijven, in beweging blijven, letterlijk en figuurlijk.

We beseffen het nog niet zo goed, maar we zijn de allereerste vijftigplusrolmodellen. Een taak die we op een prettig gestoorde manier serieus moeten nemen, want jongere generaties zullen naar ons kijken en opkijken als nooit tevoren.

‘Ik ben een vijftigplusrolmodel.’ Wow, van een midlife kick gesproken!