De vijand, een (slechte) buur, een vreemde, een vriend? Welke relatie heb jij met ouder worden?

Leef je, dan word je ouder. Zo simpel is dat.  Maar niet iedereen heeft een coole relatie met ouder worden. Onze relatie of verhouding met dat verouderingsproces vertelt heel veel over hoe we onszelf zien én hoe open we staan ten opzichte van alle leeftijden.

Het allerbelangrijkst is niet zozeer hoe vaak we denken aan verouderen maar vooral hoe we ons VOELEN als we dat doen. Blokken we dat af zodra die gevoelens opkomen of blijven we er redelijk relaxed bij?

Welke relatie heb jij met ouder worden? 

Veroudering is de ‘vijand’

Kijk jij naar dat proces als een strijd? Als iets dat je per se moet overwinnen? Dan is de kans groot dat je dat gaat uitputten en dat je oververmoeid raakt. Deze bedreiging is een negatief iets want ouder-worden is een natuurlijk iets dat erbij hoort. Dat zijn zij die alle ‘wapens’ gaan hanteren om de uiterlijke tekens van ouderdom tegen te gaan: botox, haarkleuren, voedingssupplementen, liposucties, facelift,…  

Veroudering is een ‘vreemde’

Mensen die verouderen beschouwen als iets dat helemaal buiten zichzelf staat, leven in denial. Ontkennen met klem dat ze ouder worden.  Veroudering is onbekend terrein.  Over henzelf zeggen ze dit: ‘Wie, IK?!’ Ik ben niet oud. Mensen zeggen zelfs dat ik er als iemand van 38 uitzie!” Herken je de uitspraken ;-). Zulke meningen zijn gebaseerd op ANGST, SCHRIK. Hun tactiek is wegvluchten.

Veroudering is een ‘buur’

Haha, velen gaan om met verouderen alsof het om de vervelende buur gaat waartegen ze soms verplicht iets moeten gaan zeggen of overleggen bij het snoeien van een boom of haag of overlast van hondengeblaf… . Iedereen blijft beleefd en fatsoenlijk maar gereserveerd. De contacten zijn tot een minimum herleid.  Ze incasseren stilzwijgend de kwaaltjes, pijn en ongemakken. Maar vergeten dat er best wel voordelen zijn aan ouder worden. Omdat ze vergeten om daarvoor open te staan. Een gemiste kans. Alweer.

Veroudering is een ‘vriend’

Zoals bij elke vriendschap heb je bij het ouder worden leuke verrassingen in petto en soms loopt het wat stroef. Vaak houdt het je (letterlijk) wakker. Maar nog meer leer je genieten van de kleine én grote dingen. Waardeer je de bakken ervaringen en wijsheden als een DIKKE VETTE BONUS dat bij dit proces er gratis en voor niets bij hoort.

Mensen die het verouderingsproces behandelen als een WAARDEVOLLE VRIENDSCHAP voelen zich zeker en hebben ook meer zelfvertrouwen.  Ze weten nu wel hoeveel ze waard zijn, wat ze kunnen en niet kunnen. Ze voelen zich STERK. Zij kijken naar de TOEKOMST en verwachten dat deze vriendschap nog heel lang gaat duren. Zelden blijven ze hangen in het verleden.

Hoe ging ik om met verouderen?

Oké, ik was geen held. Ik was een slechte leerling.

Pure denial vanaf mijn 38. Er waren trouwens andere dingen die om mijn aandacht vroegen. Ouderdom? Ouder worden?…. Wie is daar nu in godsnaam mee bezig. Alleen vrouwen die tijd hebben. Zo redeneerde ik. Het enige wat ik concreet deed was meer geld neer tellen voor de betere dagcrème. Normaal toch? 

Maar eens de 50+ voorbij ga je inderdaad ànders om met ouder worden. Je krijgt/neemt tijd om eraan te wennen. De pure ‘vijandigheid’ evolueerde gestaag naar een coole vriendschap. Het is wat het is. Dan kun je maar beter het beste ervan maken en het aanvaarden.

En weet je wat? Wij Wifties staan er goed voor: ambitieus, sexappeal, intelligent, sterk, kinderen op uitvliegen, al dan niet in een stevige relatie, vrije single of status op ‘zkt. vriend’, oma of oma-to-be, ….

 (Bron:  ChangingAging.com)