Wifty Toos  reageert op het heengaan van Martine Tanghe, als kankerpatiënt hoor je niet graag dat kanker weerkeert, aan hervallen wil je niet denken…

Wifty Toos  reageert op het heengaan van Martine Tanghe, als kankerpatiënt hoor je niet graag dat kanker weerkeert, aan hervallen wil je niet denken…

TOOS: “Martine Tanghe is dood en dat ging niet ongemerkt voorbij. Wim Devilder kreeg de bijna onmenselijke opdracht om er via het VRT middagjournaal van zondag 23 juli publieke bekendheid aan te geven.  Een gebroken man die zich sterk wist te houden, meer dan anders in stukjes en brokjes sprak en na elk beeldfragment even wachtte om zijn stemvastheid terug te vinden. Het moet gevoeld hebben als een tekst voorlezen op de uitvaart van een goede vriend zonder in tranen uit te barsten.

Je zag het op Instagram en Facebook, het nieuws kwam bij veel mensen als een donderslag. Ook ik kreeg een elektrische shock. Nadat het goed en wel was doorgedrongen, werd het zelfs een slag met een bijl. Zo hard hakte de dood van het voormalige nieuwsanker er plots bij mij in. Ik kon de tranen niet meer bedwingen. Waarom? Ik heb haar nooit gekend, nooit ontmoet. Maar ten eerste verwacht je van mensen als Martine Tanghe niet dat ze sterven en al helemaal niet op 67-jarige leeftijd.

Ten tweede viel het woord borstkanker. Dat was het. Na vijf jaar remise was die in uitgezaaide vorm weergekeerd om onherroepelijk beslag op haar lichaam te leggen. Als kankerpatiënt hoor je dit niet graag.  Aan hervallen denk ik niet, wil ik niet denken. Ik heb al genoeg aan mijn hoofd met het overwinnen van vermoeidheid, het zoeken naar energie, het niet vergeten van de driemaandelijkse controles, het nemen van medicatie, het nemen van pijnstillers tegen de bijwerkingen van de medicatie, werken en sociale contacten onderhouden om op te beuren. Raar genoeg beginnen anderen er wel vaak over. Dan  vragen ze me of ik niet bang ben dat het terugkomt? Nu wel ja, zeg ik dan.

De dood van Martine Tanghe haalde me dus even flink onderuit. Het feit dat Pharah de Aguirre na al die jaren wél kankervrij is gebleven (samen met heel veel andere vrouwen), verandert daar vreemd genoeg niets aan. Zo zit een mens in elkaar. Eén slechte review over je zaak tussen tien goede en je zit in zak en as.

Het anker der ankers leek ondanks haar status geen vreemde voor mij. Ik kende al haar haarcoupes door de jaren heen en we hadden toch ook dezelfde passie, die voor de Nederlandse taal. En we hadden dezelfde ziekte. Ze was trouwens amper vijf jaar ouder dan ik. Nog geen drie jaar met pensioen. Klaar om een boel verplichtingen te bannen en extra te genieten van het leven. Ook dat geeft plots veel stof tot nadenken.

Martine Tanghe heeft haar gevecht tegen kanker verloren, zo wordt het gezegd. Fout. Kankerlijders vechten niet tegen de ziekte, de artsen doen dat, de medicatie doet dat. Wij ondergaan en volgen de adviezen van specialisten en alle mogelijke kuren en behandelingen om het venijn uit ons lijf te houden. Meer kunnen we niet doen. Vechten al helemaal niet.
Wie een strijd verliest is zwak en dat is wel het laatste wat we van Martine Tanghe mogen zeggen.”

Martine Tanghe hield haar ziekte stil, ik praat er over. Je kan erover horen in de podcast van Sensytives https://sensityves.podbean.com/e/aflevering-21-toos-smet/