Steve McCook's Smakelijke Verhalen - deel 5: 'Zachte broodjes en hartverwarmende soep'

Steve McCook

Je kent dat gevoel wel in eens weekend: je bent naar een feestje geweest, een theatervoorstelling, whatever. Buiten is het al flink koud en mistig en je bent eigenlijk te dun gekleed om dan buiten te lopen. Als je dan thuiskomt ben je vaak op zoek naar nog een midnight snack die snel warm is en je ook snel opwarmt.

Dus ging hij vanavond maar eens iets in die richting uitproberen. Waarom was hem niet helemaal duidelijk, want hij had niet direct plannen om uit te gaan.

Tegelijkertijd zou hij ook wat van de zachte broodjes bakken waar zijn zoon zo dol op is.

Hij nam een grote inox kom en goot de lauwe melk erin en strooide het poedergist er in uit. Met de garde werd ook het ei er onder geklopt.

Hij legde de garde op het werkblad en nam een houten lepel om het meel in dit deegje te mengen, strooide het zout er over uit en goot de gesmolten boter er bij.

Zachte broodjes aka sandwiches

Eerst kneedde hij met één hand het deeg in de kom en wanneer het meer elastisch aanvoelde kwam het leukste stuk: het kneden op het met bloem bestrooide werkblad. De volgende 10 minuten dacht hij aan Haar en hoe hij haar rug en schouders graag kneedde. Vandaag echter niet, want ze was met zakenpartners in een poepchique restaurant voor een uitgebreid diner.

Hoewel wel heel erg duidelijk werd dat ze met haar gedachten ook niet helemaal bij het zakendoen was.

‘Bliep’, weer een sms om te zeggen dat de heilbot, haar favoriete vis, niet kon tippen aan de ‘Sieg Heilbott’ die hij een tijdje geleden voor haar had gemaakt. Tja, de lat lag wel heel erg hoog. Voedsel wat met een sterke ‘Liebesdrang’ gemaakt is, daar gaat niks boven, nooit.

In gedachten had hij haar rug voor zo een goeie 15 minuten gemasseerd toen hij de elastische deegbol in een kom onder een vochtige handdoek liet rusten, opnieuw voor een kwartiertje.

Hartverwarmend soepje

Wat hem de tijd gaf om de ingrediënten van het verwarmende soepje bij mekaar te zoeken. Water en cocosmelk werden in een diepe pot gemengd op een zacht vuur. De stronkjes broccolli werden fijn gesnipperd en de currypasta opgelost, roerend met een houten lepel.

Twee flinke scheuten tamari gingen in dit soepje, net als een versnipperd bosje koriander en fijn gesneden lemongrass .

Het vuur werd terug naar minder gedraaid en de pot mocht op vuur blijven staan om langzaam de kans te geven aan de verschillende aroma’s om zich met mekaar te vermengen.

Hij scheurde een stuk bakpapier van de rol en drapeerde het op de bakplaat. Van de bol deeg scheurde hij kleine bolletjes van een 30 à 40 gram en rolde ze gezwind tussen zijn handen tot de losse, ruwe biconische vorm die zo een zacht broodje hoort te verkrijgen. Maar geen enkel vormpje was identiek: beetje groter, beetje kleiner, beetje dikker, beetje spitsen… het leken wel borsten, qua diversiteit.

Die gedachte trok de lachspieren aan en zijn gedachten gingen linea recta naar haar prachtige borstjes. Wat was hij toch gek van elk plekje van haar lichaam, maar in het bijzonder van de aanblik van haar twee pronte borstjes als hij van in de buurt van haar navel omhoog keek…

Er werd aangebeld… hij keek een beetje verbaasd op van zijn werk, het was al tegen middernacht.

Door de matglazen ruit van de voordeur zag hij een bekend silhouette.

Helemaal doorweekt stond ze in de druilerige regen, duidelijk underdressed, want zo een lange zijden jurk en een sjaal waren niet bepaald het meest geschikt om door een regenachtige koude nacht een herfstwandeling te maken.

Haar make-up was uitgelopen en dat kwam duidelijk niet alleen door de regen.

Hij nam haar mee naar de warme keuken en haalde enkele badlakens uit de kast. Ze deed haar kleed uit en hij sloeg snel de handdoeken om haar heen, wreef haar overal terug warm.

Ze snikte nog een beetje, maar het vertellen was voor later. Eerst moest ze terug opwarmen zodat ze niet ziek werd. Hij zette een grote mok thee met kaneel en gember. Stilaan kreeg haar transparante velletje terug een beetje kleur.

De broodjes moesten nog een klein uurtje rijze , dus nog plenty of time om deze jongedame in een warm badje te zetten en haar verhaal te laten doen.

In het warme badwater deed hij zoutkristallen die hij zelf enkele weken voordien had geïmpregneerd met lavendel en jeneverbes. De badkamer rook heerlijk en de kandelaars gaven het zachte licht dat nodig was om tot rust te komen.

Hij zette zich op de knieën aan het voeteneinde van het bad, nadat hij een koud compresje met rozenolie over haar ogen had gelegd en masseerde zacht haar voeten…

Stilaan voelde hij de rust terug komen na wat duidelijk een heel emotionele gebeurtenis was geweest.

Na een goed halfuur draaide ze een handdoek om haar natte haren en kreeg ze van hem een grote dikke badjas en grappige dikke sokken met bolletjes.

Hij nam haar mee naar beneden, waar hij de soep, die hij net gezeefd had voor haar komst opwarmde en de gerezen broodjes in de op 230° voorverwarmde oven zette voor 6 minuten.

Het versterkende soepje en het zachte, warme broodje erbij deden haar duidelijk goed…