Vrijdag, late voormiddag kreeg hij zo out of the blue wel een zeer vreemde vraag op zijn telefoon:
“Steve”, zei ze, met op de achtergrond de geluiden en voetstappen van een drukke winkelstraat, “Is het waar wat die veldrijder vroeger beweerde, dat jonge duifjes krachtvoer zijn waarmee je snel op krachten komt als je ziek bent?“
Hij wist wel wat van de helende werking van kruiden en hij probeerde die kennis te integreren in zijn gerechten. En ja, dat verhaaltje over die duiven had hij al op diverse plaatsen gelezen, maar tot nu toe had hij kwartels en duiven altijd op een zeer klassieke manier klaargemaakt, namelijk gewoon gebraden in een braadpan met boter, peper en zout en liefst zo weinig mogelijk kruiden… want zo een vogel heeft op zich al een prominente smaak.
“Ben je ziek? Of gewoon vermoeid?”
“Neen, het is voor mijn papa. Die heeft net een serieuze griepaanval gehad en hij voelt zich nog te slap om te gaan werken maar hij wil ook niet rusten en ik ben bang dat hij terug gaat hervallen als hij zo al aan de slag gaat”.
Hij wist dat nu voorstellen om iets als koninginnebrij te nemen of warm limoensap weinig hulp zou zijn, want oudere mensen zijn vaak (terecht) niet zo te vinden voor het nemen van natuurlijke weldoeners.
Maar immuniteitboost verstopt in een lekker gerechtje, dat moest wel kunnen.
Hij had nog de ganse namiddag om in gedachten een gerechtje in mekaar te knutselen dat vooral lekker moest zijn, maar ook de nodige energie moest aanbieden om te recupereren …
Hij had de duifjes laten schoonmaken door de slager, maar het hart en de lever blijven dan in het karkas zitten. In wat boter, waarin een fijngenipperd teentje knoflook was gefruit, werden deze harten en levertjes gebakken met wat rode besjes, peper en wat blokjes gember. Er werd een lepeltje rietsuiker overheen gestrooid.
Tijdens het bakken haalde hij een limoen uit de diepvries en raspte hem voor goed een derde. Toch gemakkelijk om zo de zeste van de limoen in je gerecht te krijgen.
Netjes bruin gebakken werden de levertjes en hartjes dan in een glazen kommetje gelegd met een beetje besjes er bij.
Bij het kookvocht werd dan 200 ml water gegoten, alles werd goed gemengd en er werden 5 maatjes Agar aan toe gevoegd.
Deze vloeistof werd weer even opgekookt en dan over de potjes verdeeld zodat de hartjes en besjes onder het oppervlak verdwenen. Deze gelatina moet twee uur afkoelen in de koelkas, dus was het wise thinking om daar al wat eerder aan te beginnen.
Hij had net de aardappelen geschild en in de snelkookpan gezet toen ze aanbelde. Gewapend met wat zakken van een paar boetieks en blozend, waarschijnlijk van de koud buitenlucht, vloog ze hem om de hals.
“Dzjeezes mijn armen en mijn schouders van dat gezeul met die zakken, ik zal volgende keer eens een sterke kerel moeten meenemen om mijn spullen te drage , mijn schouders zitten vast.”
Dat kwam net goed uit, want de patatjes, die samen met wat ui aan het stomen waren in de snelkookpan, waren volgens de Kneipp methode het ideale medium om in een wikkel voor verlichting te zorgen bij de verkrampte rug en schouderspieren.
Dus voor ze er erg in had zat ze op een krukje voorover gebogen op de keukentafel. Haar regenboogkleurige streepjeslegging had ze nog aan, maar het mooie korte grijze kleedje hing al over de stoel naast haar.
Wat was hij nu weer van plan?
Het enige wat ze kon zien was dat ze met haar buik op een katoenen doek lag en daaronder een fleece .
Hij nam de kom met pasgekookte aardappelen, die hij even had laten afkoelen tot ze haar huid niet zouden branden en één voor één drukte hij de aardappelen plat naast haar wervels, waar haar spieren zo gespannen waren van het dragen van de zakken en het kilometers lopen op hakken.
Dan werden de aardappelen fijngeplet met een vork en ze moest toegeven dat die aangename warmte en het masserend effect van het platdrukken van de aardappelen een ontspannend effect gaf op haar spieren.
Het katoenen doek en de fleece werden om haar rug dichtgewikkeld en hij legde een klein kussentje onder haar hoofd. Hmm dat was lekker warm en ontspannend, ze sloot haar ogen.
Achter zich aan het fornuis hoorde ze het sissen van boter die smolt in een braadpan. Hij legde de duifjes in de gesmolten boter en ze hoorde het draaien van peper en zoutmolen. Een knippende schaar, dus nu versnipperde hij waarschijnlijk de verse tuinkruiden.
Een deksel ging op de pan en opeens kuste hij haar heel zacht en teder op haar oor die niet op het kussentje rustte.
Een rilling liep over haar wervelzuil naar beneden en gaf een warme gloed in haar buik .
Een minuutje of twee… maar het was zalig. Toen draaide hij zich terug naar het fornuis om behendig de duifjes om te draaien met een vleesvork.
Ze hield haar ogen gesloten en luisterde naar de geluiden van haar Kok.
Ze hoorde het sissen en de stoom die ontsnapte en langs haar neusvleugels binnenstroomde. De geur vertelde haar dat hij nu het roze pompelmoessap over de duifjes in de pan had gegoten. Het deksel ging terug op de pan en het werd stil.
De stoel tegenover haar aan de tafel schoof heen en weer en haar hoofd werd zacht aangeraakt door zijn handen… Die handen waar het allemaal mee was begonnen.
Dan versnipperde hij een bundeltje cresson de fontaine over haar aardappelrug en schraapte dan alles met een spatel in een overnschaal en zette de puree nog even in een voorverwarmde oven. Ondertussen controleerde hij of de duifjes al gaar waren.
Hij nam uit een stoomoventje een warm handdoekje en wreef haar rug helemaal schoon. De warmte van dat doekje mocht voor haar nog de rest van de avond duren.
Ze trok haar jurkje terug aan en nestelde zich dicht tegen hem aan terwijl hij de duifjes uit de braadpan nam en het bakvocht deglaceerde met een beetje porto.
Hij nam twee vierkante borden en een thermo lunchbox uit de kast.
Rangschikte de halve duifjes naast mekaar. een brokje roze pompelmoes boven op het bolletje puree en dan de gelatinaschijfjes aan de kant, waarover hij handig een paar streepjes van de jus over tekende.
Hij ontstak de kaarsen en doofde wat lichten in de keuken.
De borden en het bestek werden heel dicht bij mekaar geschoven. Als dat mogelijk was zou ze op zijn schoot gaan zitten om zijn warmte het best te voelen tijdens het diner.
De duifjes waren het nodige krachtvoer voor de rest van de avond…
wordt vervolgd
Heb je de voorgaande Smakelijke Verhalen gemist? Check: www.wifty.be/stevemccookdeel1 & www.wifty.be/stevemccookdeel2 & https://www.wifty.be/stevemccookdeel3
RECEPT Duifjes
1 duif per persoon, liefst jonge duif
Schoongemaakt, hart en lever bewaard
125 gr boter
Peper en zout
1/2 pompelmoes per persoon
Eetlepel rietsuiker
Voor de gelatina
200 ml water
5 doses Agar in poeder
2 takjes rode bessen
1 soeplepel rietsuiker
1 knolletje gember
De zest van limoen
Voor de puree
2 flinke aardappelen per persoon
Een bosje cresson de la fontaine
100 gr mascarpone
3 jonge pijpajuintjes
2 tenen knoflook
0 Comments