Hoewel de koekjes die ze had meegekregen al lang op waren, bleef de smaak ervan op de meest onverwachte momenten terug opduiken. En op die momenten kwam steeds weer het beeld van die handen, zoals ze de garde hanteerden om het deeg te maken in een eenvoudige inox kom.
Misschien moest ze hem maar eens bellen om te vragen of hij toevallig geen kookworkshops gaf of zo. Ze was al lang op zoek naar een school waar je op een gezonde manier eenvoudige en lekkere dingen kon leren bereiden. Geen hoogstaande poeha met schuimpjes hier en gelatines daar.
Hele gewone dingen, zoals zelf pasta maken of koffiekoeken bakken.
Haar gsm trilde in haar handtas: “ Toch niet ziek gegeten in je koekjes? Deze namiddag maak ik veggie lasagne. Zin? “
Ook weer toevallig. Enkele uren later zat ze samen met hem aan de keukentafel bij een heerlijke kop koffie. Met chocoladesmaak, notabene. Eén kopje per keer gezet met zo een Italiaans kannetje op het vuur.
“Ik heb dat pakje koffie gekregen van mijn favoriete nicht”, zei hij, “Het is heel bijzonder, je zal het direct proeven.”
Bijzonder was het zeker. Hoe kwam het toch dat de dingen die ze hier in deze keuken proefde zoveel rijker en intenser waren dan elders? Nochtans werd alles heel eenvoudig bereid, met de hand, geen dure machines of capsules voor de koffie.
Ze praatten nog wat verder over Süsskind en films, over opera en yoga toen hij vroeg: “Zullen we?“
Je had de mengeling tussen verbazing en lichte paniek in haar ogen moeten zien toen hij even later de keuken terug binnenkwam met een stapel badhanddoeken en met onder de arm een kussen zoals je op een zonnebed gebruikt.
Zou ze nu gewoon even afwachten of dringend weglopen?
“Het lekkerste eten is bereid met liefde, met je eigen spierkracht en met groot respect voor wat je eet” zei hij en even later lag ze op haar rug op de keukentafel alsof ze op een operatietafel lag: de badlakens bedekten haar heupen en borsten, maar haar buik was bloot. Ze lag op een dik kussen zodat ze mee kon kijken naar wat wel op een chirurgische ingreep leek …
Maar er kwam geen mes aan te pas. Wel een vork. Hij had een afgewogen hoeveelheid meel in een bergje op haar buik gelegd en er in het midden een kuil in gemaakt . Over het meel had hij wat zout gestrooid en in het kuiltje twee eetlepels olijfolie.
“Zelf geperst door een vriend van me “ zei hij nog terwijl hij bewonderend naar de fles keek. “En je proeft dat direct.” Hij liet haar proeven van de olie… zo intens. Een beetje pikant in het begin en dan de zachtheid die nadien over de tong gleed.
Ze was nog aan het nagenieten van de smaak van de olie toen ze haar ogen terug opende en zag hoe er 4 eieren rondzwommen in het meelbergje op haar buik. Was deze man nu gek of geniaal? Wat er in ieder geval buiten discussie was, was dat ze van dit tafereel heel erg opgewonden geraakte en ze moest even lachen toen ze dat zag.
Waardoor natuurlijk haar buik een beetje op en neer bewoog zodat de flanken van de meelberg een beetje afgleden langs haar zij… hmm dat kriebelde.
Hij schraapte zorgvuldig en beheerst het meel met een vork van de flanken naar de krater in de berg, waar het zich vermengde met de olie en de eieren. Binnen de kortste keren lag er een bolletje glad deeg op haar buik dat hij zachtjes verder kneedde.
Het leek wel alsof hij het bolletje deeg rondreed op elk stukje onbedekte huid om zo de aroma’s ervan te kunnen vangen. En daarbij moest ze direct terugdenken aan het eerdere gesprek over de technieken van Baptiste Grenouille. Hij had dus aandachtig gelezen…
Gelukkig stopte hij na een tijdje met kneden, want het werd steeds lastiger om haar opwinding te verbergen. Het deeg werd ingepakt in folie en op de kast gelegd om te rusten.
“Zal ik je buik schoonmaken met wat warm water of wil je hem zo laten?” Vreemd genoeg wilde ze liefst van al het gevoel in haar buik zo lang mogelijk bewaren dus ze rolde haar t-shirt terug omlaag en ze gingen samen verder aan de slag: Een kruisje insnijden in de tomaten en ze even in kokend water leggen gedurende 20 seconden zodat ze makkelijker pellen. In een stenen kom werden de tomaten geplet met een vork en er de lookteentjes werden er in geperst. Tijm, peper, basilicum en salie werden versnipperd nadat hij ze had uitgezocht in zijn kruidentuintje.
In een stenen ovenschaal werd eerst een dun laagje olijfolie aangebracht. Hierbij kwam onmiddellijk die licht gepeperde smaak terug in haar mond. Vreemde ervaringen allemaal.
Voor de béchamelsaus werd de boter in een pannetje op laag vuur gezet om te smelten. Ze dacht er nog even aan om voor te stellen om ook de boter op haar buik te laten smelten, maar daarvoor was ze nog een beetje te timide. Warm was haar buik anders genoeg.
De bloem werd over de smeltende boter gestrooid en er werd stevig met een houten lepel geroerd tot het een homogeen deegje werd.
Dan ging geleidelijk het mengsel van haverroom en havermelk er bij en werd een halve muskaatnoot hierbij geraspt. Een beetje peper nog en dan even laten opkoken.
De verschillende groentjes werden in fijne schijfjes gesneden, de paddenstoelen even geborsteld. Paddenstoelen verliezen bijna al hun smaak en aroma als je ze afspoelt met water.
Het op haar buik gerolde deeg werd uit de folie gehaald en verdeeld in 6 gelijke bolletjes. Weer die handen! Ze kon haar ogen er niet van af houden en zag nu hoe hij met het grootste gemak van zo een bolletje een rechthoekig stukje maakte dat hij dan zeer behendig door het pastamolentje haalde. Precies de lengte van de ovenschaal. Het leek allemaal zo vanzelfsprekend en gemakkelijk als hij dat deed. Een beetje meel over zo’n bolletje, even kneden, draaien en hupsakee, het tweede blaadje was klaar.
Ze herinnerde zich hoe ze dat zelf ooit geprobeerd had met het recept dat bij dat pastamachientje zat… een snel gehaalde supermarkt lasagna en een uur afwassen om het machientje van het klevende deeg te ontdoen waren het resultaat geweest.
“Ik zou heel graag die blaadjes deeg nog even op je buik of rug laten drogen eerst, maar ik weet dat je niet zoveel tijd hebt, dus we zullen maar meteen verder doen…“
Verdorie! Waarom had ze net vandaag afgesproken met haar beste vriendin om naar haar nieuwe huis te gaan kijken.
De twee blaadjes werden op de bodem van de ovenschotel gelegd. Daarop kwam eerst een laagje aubergine, dan een laagje schijfjes van de champignons de Paris en daarover werden wat stukjes wortel gestrooid.
Deze eerste laag werd overgoten met de tomatenpuree.
Opnieuw werden twee blaadjes gerold en hiermee werd de inhoud van de schotel afgedekt.
Over de deegvelletjes werd een laagje béchamel uitgespreid en daarin kwamen de wilde paddenstoelen met de stukjes jonge prei en paprika. Opnieuw de tomatensaus en dan herhaalde het ritueel met de deegjes zich voor de derde maal. Gelukkig ging het allemaal vlotjes, zodat ze niet te lang in dubio bleef om toch maar te vragen de velletjes op haar rug te laten drogen en een sms naar haar vriendin te sturen.
Ze zou hem straks wel vragen de volgende keer spaghetti te maken of zo.
Bovenop de toplaag kwam er nog béchamel en daarin werd parmiggiono uit de regianostreek in Italië geraspt.
“Zo, klaar, nu kan het een halfuurtje in de over op 200 graden en onze lasagne is ready to eat. Wil je ondertussen wat drinken?“ Natuurlijk wou ze dat en ze wou ook vanalles proeven, waarvan met stip op nummer 1 zijn zachte en warme lippen.
Een halfuurtje later was de nog warme ovenschaal met heerlijk geurende lasagna netjes in een handdoek verpakt en in haar tas, wanneer ze met een natuurlijke blos op haar wangen naar haar auto wandelde…
Benieuwd wat haar man vanavond zou vinden van haar eerste zelfgemaakte veggie lasagna…
wordt vervolgd
Heb je deel 1 en deel 2 gemist? Check: www.wifty.be/stevemccookdeel1 & www.wifty.be/stevemccookdeel2
RECEPT Vegetarische lasagne met paddenstoelen
Voor het deeg
250 gr speltbloem
4 eieren of 1 glas warm water
2 eetlepels olijf olie
1 theelepel zout
200 ml Oat cuisine
Voor de Béchamel
60 gram speltbloem
60 gram buffelboter
1 muskaatnoot
300 ml havermelk
200 ml Oat cuisine
Voor de vulling
1 aubergine
1 kg tomaten (of passata van tomaten)
4 teentjes knoflook
2 worteltjes
1 jonge prei
1 paprika
1 bakje champignons de Paris
1 handvol wilde paddenstoel naar keuze
0 Comments