Steve McCook
In café “Th’ flying deer ‘n’ spurs howf” zitten Steve en zijn vrienden na te genieten van een heerlijke maaltijd die hen door de innkeeper werd bereid. Allemaal autenthieke hapjes met de grootste zorg bereid. De 6 mensen in het gezelschap hebben twee dingen met elkaar gemeen: ze bezochten hetzelfde college en ze leven allemaal buiten Schotland.
Toch zijn ze begin van de week naar hun homeland afgereisd om hun stem uit te brengen in het onafhankelijkheidsreferendum waarover ook in de “buitenlandse” media heel wat wordt geschreven. En je merkt meteen hoe “de media” werken, hoe ze zo goed mogelijk proberen om gelijk welke situatie die zich voordoet te gaan “verklaren” met argumenten die in hun respectievelijke ideologische kraam passen.
Technisch gezien zou de vraag moeten gesteld worden of Schotland Engeland wil afstoten of niet? Ik zie U fronsen maar in 1603 werd James de zesde van Schotland ook James de eerste van Engeland als een soort verre neef van Koningin Elisabeth de eerste, toen koningin van Engeland, die stierf zonder dichtere erfgenamen en zo “kreeg” James van Schotland de troon van Engeland cadeau.
Doorheen de geschiedenis was Engeland echter economisch meer succesvol dan Schotland, dat altijd op de rand van het bankroet balanceerde. Observatoren zien een verband met het drankverbruik. Zo verwierf Engeland de meeste rechten maar steeds bleef de roep naar meer autonomie voor Schotland bestaan.
In de negentiger jaren kreeg Schotland, net zoals Vlaanderen, een eigen Parlement met een nagenoeg even lelijk parlementsgebouw. De autonomie van het Schotse parlement was behoorlijk groot, vooral over voeding, gezondheid en onderwijs en voetbal. Enfin, in theorie was de autonomie groot, want Engeland behield het recht elke wet te schrappen die haar niet zinde. Het was een beetje zoals een kind het recht geven zijn eigen zakgeld te beheren maar als het niet braaf is de spullen die met dat zakgeld gekocht zijn af te pakken.
David Cameron stemde uiteindelijk in 2012 in met het houden van een referendum om van het gezeur af te zijn en omdat de peilingen toonden dat de Ja stemmers geen schijn van kans zouden maken. Er werd zelfs niet eens over een aantal heel praktische zaken nagedacht zoals: “Welke munteenheid gaan de Schotten gebruiken? Gaat Schotland toetreden tot de EU? Niemand geloofde in het succes van het referendum. Maar tot grote ongerustheid van de gevestigde politiek schaarden de groenen en socialisten zich achter het Ja kamp en werd de kans op wat niemand ooit geloofde ineens behoorlijk reëel.
En dan komen de “Media” in het vizier: De termen links en rechts, socialistisch en nationalistisch worden aan recordtempo door elkaar gehaald om de lezer of kijker zo grondig mogelijk in verwarring te brengen.
De Spaanse en Franse media leggen als vanzelfsprekend de link met de Catalanen, de Basken en de Corsicanen. Ook in België wordt uitgekeken naar de uitslag door voor- en tegenstanders van het separatisme.
De algemene teneur van de regerende politici in Engeland en in gans de Europese unie is natuurlijk het afkeuren van de onafhankelijkheidswens. Logisch: als Schotland uit de UK onafhankelijk wordt is de stap naar “uit de EU” vlakbij. En dan verliest de EU zowat 4.3 miljoen belastingsbetalers. En los daarvan willen de globalisten van de EU natuurlijk de controle over een zo groot mogelijke populatie. Het uittreden van een bevolkingsgroep staat dan in schril contrast met het krampachtige streven naar het annexeren van bijvoorbeeld Oekraine. Geld, Macht en Grondstoffen, daar draait alles rond.
Er werd in Schotland en de UK op een voorbeeldig beleefde en gentlemen-like manier heen en weer geargumenteerd tussen voor en tegenstanders. Als je de persoonlijke scheldtirades, meestal bij gebrek aan valabele argumenten, hier in Vlaanderen vergelijkt met deze uiterst beleefde manier van debatteren tussen Engelsen en Schotten, dan val je van verbazing steil achterover.
Het verschil is natuurlijk overduidelijk: er zijn inderdaad échte argumenten, dit in tegenstelling tot de Vlaams-Waalse tegenstellingen die al decennialang uit de kast worden gehaald als het dringend nodig is om de incompetentie tot besturen van de Belgische regeringen te verdoezelen. Iedereen denkt bij Schotland onmiddellijk aan dichte mistbanken, maar ik kan U zeggen dat de rookgordijnen die in de Belgische politiek worden opgetrokken een equivalent zijn van pottendikke erwtensoepsmog.
Welk zijn nu de voornaamste argumenten voor het Schotse onafhankelijkheidsstreven? Wel, gentlemen als de Schotten zijn hebben ze absoluut niks tegen de Britse Queen of de Pond als munteenheid, toch niet zo lang deze geen deel uitmaakt van de Eurozone.
Twee belangrijke zaken zijn de volksgezondheid en het onderwijs. De UK heeft een bijna gratis publiek onderwijs- en gezondheidszorgsysteem dat behoorlijk vierkant draait op veel vlakken. Diezelfde systemen werken behoorlijk goed in Schotland, hoewel ze op dezelfde leest geschoeid zijn. Dat is grotendeels te wijten aan de beperkte bevolkingsdichtheid en het sterke communitygevoel in Schotland. Mensen nemen er nog grotendeels zelf hun verantwoordelijkheid omdat ze altijd gewoon zijn geweest om “hun plan te trekken”.
Een mooie anekdote in die context is die van de man die het trottoir aan het vegen was aan Glasgow Airport die een man die een terroristische aanslag wilde uitvoeren verjoeg met zijn bezem. Enfin de Schotten zien nu hoe hun goed functionerend systeem steeds meer wordt uitgehold door de besparingen die in London gedirigeerd worden.
En dus reageren Schotten heel begrijpelijk met ” wat we zelf doen, doen we beter”.
Ander argument, maar eerder onuitgesproken, is de afkeer die de Schotten hebben jegens het Amerikaanse imperialisme en de “dikke vriendjespolitiek ” die zowel Blair als Cameron momenteel huldigen. In hun geschiedenis waren het de niksnutten en de schurken die de oversteek, al dan niet onder zachte dwang, maakten naar Amerika (en Australië ). En dus hebben ze het er nu een beetje lastig mee dat de nazaten van die bende ongeregeld hun de wet zou gaan spellen via hun handlangers in London.
Laatste en misschien wel belangrijkste argument in het spelletje virtueel touwtrekken is de zeggenschap over de rijke olie- en gasvelden buiten de Schotse kust. En daar maken we de cirkel rond van de verschillende “brandhaarden” op wereldvlak: Oekraïne, Irak…
Het gaat hem dus in werkelijkheid over de macht over de resources.
Je zou bijna kunnen stellen dat als je een peacefull leven wil leiden, je dat best in een land doet waar geen olie of gas te vinden is (vroeger mocht je daar steenkool bijtelle , maar da’s nu een beetje in onbruik geraakt). Dus de mensen die streven naar onafhankelijkheid zeggen” Bade awa’ fae oor oil ” , vrij vertaald “poten af van ONZE olie”…
Op dit moment blijkt dat een kleine meerderheid gekozen heeft tegen de onafhankelijkheid. Volgens de openbare omroep BBC stemden 1.877.242 Schotten tegen onafhankelijkheid en 1.512.688 voor. Either way een close call…
En dat heeft te maken met een kwalijke evolutie: de Schotten zijn niet meer allemaal zo onversaagd als vroeger en sommigen hebben zich laten paaien of bang maken.
In hun hart zijn de echte Schotten nooit on-onafhankelijk geweest. Zo lang ze nog op hun eentje een houten paal kunnen wegslingeren waarvoor minstens zes “gewone” mensen nodig zijn om hem te dragen, zijn ze niet echt ongerust. Ze laten de nitwits in London gewoon hun ding doen en zijzelf doen ook wat het best lijkt voor hén.
In ieder geval is deze peiling een zoveelste signaal dat steeds meer mensen inzien dat ze de eenheidsworst en de ongelijkheid die onstaat door de globalisering niet meer zien zitten …
0 Comments