Het ei of het nest?

“Opa worden, het doet wat met een mens.”

Zo een cliché dat even cliché is als de vraag naar “de kip of het ei?” … maar toch, de storm aan existentialisme die de geboorte van je eerste kleinkind met zich meebrengt is niet te onderschatten.
Vooraf ben je heel blij voor je zoon en schone dochter, zo een beetje macho-cool van “we zien wel wat het wordt” en “ik sponsor graag het baby bedje…”

Je geniet van een ietwat rustiger leven, na jarenlang hard werken en je best doen om ondanks de stormen des levens  je eigen toch nogal talrijke kroost een beetje een deftige opvoeding en voeding mee te geven. Je vindt dat je daar behoorlijk in geslaagd bent, verhuist mee het meubilair naar een kot of appartement en boort hier en daar nog een gat in de muur. Tegelijk komt er ademruimte, tijd om wat meer aan jezelf te denken.  Je werkt wat minder intensief en smeedt plannen. In mijn geval een terugkeer naar waar ik zowat 35 jaar geleden mijn hart verloor: Zuidoost Afrika.
Een schril contrast daar met de verkrampte, beperkende, beetje zure leefwereld van de bange westerse mens. Zich omhullend met “comfort” en allerhande materiële dingen om zich te beschermen tegen en af te schermen van de “boze” natuur.

De warme vrolijkheid is er even vanzelfsprekend als het samenleven met en het respecteren van de natuur. Dat is niet altijd een lachertje, maar ook de niet zo vrolijke gebeurtenissen worden eerder met een glimlach geaccepteerd als iets wat toch niet te vermijden was.

Dan opeens is daar zo een nieuw mensje waarvan je onmiddellijk voelt dat er een groot stuk van je genen zijn in overgegaan.

Het “macho-cool” maakt plaats voor een diepe ontroerde blijheid. De grootse plannen over gezondheidscentra, scholen en vliegtuigen maken plaats voor het uitkijken naar het moment dat je voor het eerst samen koekjes zal kunnen bakken. (dat duurt nog wel even).  Je telt af naar de volgende avond dat je anderhalf uur file trotseert om een uurtje te mogen babysitten.
In Afrika zegt men dat er een hele nauwe band is tussen kinderen en hun grootouders. Omdat de kinderen nog maar net vanuit de “spiritual world” in hun menselijke verpakking zijn gekropen en omdat de grootouders zich realiseren dat ze stilaan aan het terugkeren zijn naar die “world of the spirits”. Dàt is de reden, zo zegt men , dat grootouders en kleinkinderen het zo goed met mekaar kunnen vinden en dat de ouders, die vooral bezig zijn met het aardse en materiële, hen niet altijd begrijpen.

Terugkijkend naar mijn eigen oma snap ik maar al te goed wat daarmee bedoeld wordt. Wij hadden geen woorden nodig en de geur van haar keuken hangt nog steeds in mijn neusvleugels.
Mijn oma had de “Van Rompuy” genen… speciale combinatie wel als je ziet wat de dragers van die genenpoel allemaal uitstaken en -steken.
Maar zijn die genen dan zo bepalend voor wat je in je leven doet? Voor je manier van gedragen en reageren? Voor je successen en je tegenslagen?  Of is het eerder het nest waarin je terecht komt?  Is het dus het ei of het nest ?

Sommigen beweren, ook hier bij ons, dat een kind kiest in welk gezin hij of zij terecht komt. Als dat waar is, waren zij die kozen voor het gezin van een agressieve dronkaard of een liefdeloze moeder wel hele grote dommeriken.
Anderen claimen dan weer dat het de “spirits” zijn die kiezen welke “opdracht” de pasgeborene in zijn of haar verdere leven te vervullen heeft. In onze ietwat calvinistisch gekleurde maatschappij hoor je dan wel eens “het zijn de sterkste schouders die de grootste last te dragen krijgen.”  Magere troost voor een lastig leven, lijkt mij dat. En eerlijk gezegd dat “schuld en boete” verhaal, het staat dwars op de vrolijke blik die ik op het leven wil hebben.

In sommige streken in Afrika zijn het de “ouderen” van de community die na samenspraak met de spirits, de naam kiezen voor de pasgeborene.  Die naam behelst dan meteen ook de levensopdracht van de baby.

De zoon van een vriend van me in Tanzania heet “Godlisten” en de  zoon van een andere vriend kreeg de naam “Mwokaji” wat bakker betekent. Dochters krijgen eerder namen als “Fortune” en “Keshi” (ja dat betekent gewoon “cash”).

Dat “sterke genen” of een “goed nest” niet garant staan voor een gelukkig en of succesvol leven staat buiten kijf.  Maar zijn de gebeurtenissen die mee bepalend zijn voor hoe je leven verloopt, met zijn ups en downs, al van bij je geboorte gedetermineerd ? Staat dat dus al in de sterren beschreven, zoals astrologen beweren? Of is je levensloop eerder een gevolg van een aantal toevalligheden die op je pad komen en hoe je daar mee omgaat?

Feit is: deze opa zal zijn best doen om, zonder zich op te dringen, zijn kleinkind(eren) af en toe te voeden met wat wijsheid, schelmenstreken en lekkere koekjes…

Natuurarts Stef Mintiens

Wie is Stef Mintiens? Stef helpt als natuurarts sinds meer dan 35jaar mensen van chronische gezondheidsproblemen af te raken. Hij onderzoekt, schrijft en geeft workshops en lezingen over gezondheid en vooral gezonde natuurlijke voeding. Zijn avontuurlijke alter-ego vliegt heel graag boven de wolken en in Afrika. Hij schreef ook een paar bestsellers waarvan er nu ook een verkrijgbaar is in het Engels: ‘Take your Health in Your own Hands.’ Check de Standaard Boekhandel, ook online. En Bol.com of Amazon.com