Salade Nicoise
Lap. Gisterenavond was het weer zover. Een geanimeerd debat over wat nu wél en niet in een salade niçoise zit. Qua wereldproblematiek stelt het nul komma nul voor maar af en toe mag je je bezighouden met zulke zaken, vind ik.

Een telefoontje naar onze Wifty chef volstond: ‘ Er bestaat geen vastliggend recept voor deze salade. Discussies erover zijn legio. Maar er geldt één regel: in salade niçoise zit geen sla. Punt! Op straffe van eeuwige culinaire banvloek.’

Onlangs telde ik in een upscale etablissement nog 20 euro neer voor een lekker maar ‘fout’ samenstelling… tsk.

En dus ontfutselenden we – mits betaling van een perfect gekoelde Orval of twee – het juiste recept. ‘s Nachts ergens tussen 2 en 3.

Omdat het nooit een echte zomer kan zijn zonder dit gerechtje op tafel.

Wat hoort er in thuis (ter info: alles is Delhaize):
haricots verts, krielaardappeltjes, eieren, tomaat, sjalot, zwarte olijven (kleintjes, de “gerimpelde zwarte” in de koeling zijn schitterend,  ansjovis in reepjes (in glazen potjes zijn verrukkelijk) en tonijn (verse of conserven). Bovenstaande is gemaakt met witte tonijn uit glazen bokaal. Uitstekend!

En avant, marsj!
-Schil de krielaardappeltjes en kook ze gaar. Beetje zout. A point, niet tè, want dan vallen ze uit elkaar. Laat ze afkoelen tot koud.
-Maak de fijnst mogelijke boontjes schoon en kook ze met een beetje zout tot ze al dente gaar zijn. Sommige soorten boontjes hebben daar 5 minuten nodig, andere bijna een half uur. Raar maar waar. Geregeld proeven dus. Nadien langdurig onder de koude sproeier van de kraan. Zo blijven ze groen.
-Kook de eitjes liefst niet te lang, zodat de dooier nog iets smeuïgs heeft (zie de foto). Zeker niet langer dan 10 minuten, want dan krijg je zo’n groenige rand tussen dooier en eiwit (bwèkes). Laat ze afkoelen. Pellen en in de lengte in kwartjes snijden
-Gebruik kleine trostomaatjes en snij ze in twee.
-Schil de sjalot en snij hem overdwars in allerflinterdunste schilfers.

Vinaigrette voor de aardappeltjes :
3 delen olijfolie tegen 1 deel vinaigre de xeres, koffielepeltje mosterd, heel klein beetje zout en peper, dooier van een klein eitje of de halve dooier van een gewoon ei. Goed vermengen. Het eigeel zorgt voor dikking van de vinaigrette zodat die mooi om de aardappeltjes zal gaan zitten. Gisteren had ik ook nog wat bieslook.
Haal in een kom de aardappeltjes voorzichtig met de handen doorheen de toegevoegde vinaigrette.

Vinaigrette voor de boontjes:
2 delen olijfolie, 1 deel witte wijnazijn, half deel notenolie, peper en ietsiepietsie zout.
Meng met de handen de boontjes goed doorheen deze vinaigrette. “Il faut fatiguer un peu les haricots” zo worden ze wat slapper en zullen ze mooi stapelen op het bord.

Het eventueel teveel aan vinaigrette weer weggieten of laten weglekken. Er moet alleen maar een “jasje” omheen zitten.

–Tomaatjes, alleen beetje zout en peper. Gisteren had ik verse marjolein in de tuin, die zat daar goed tussen de tomaatjes.

Zo. Tijd om een artistiek persoon te roepen (of uit jezelf te halen) om de borden te dresseren.

Laat het je smaken!