Ontroerend mooi, die gedeelde kwetsbaarheid…

Gisteren hebben Ann en ik voor de 2de keer een bezoek gebracht aan Roger Dyckmans. Met oesters deze keer.

Vorige week zaterdag hadden we frambozentaart, zelfklevende hartjes én bunny ears bij. Die taart vond hij de lekkerste ooit, de oren en hartjes brachten hem aan het lachen. 

Zijn gewiekstheid en gevoel voor humor is helemaal intact, zijn lichaam minder.

Hij praat over genezen en op welke manier dat zou kunnen. En over de dingen die hij gaat doen als hij genezen is.

We kidnappen hem uit bed, in de rolstoel naar de tuin, zon tanken. Dat doet deugd. Samen met zijn vrouw Anita, nog andere vrienden en de zus van Roger gaan we in een cirkel zitten. We voelen ons allemaal verbonden met elkaar.

Daar filosoferen we over verliefdheid en liefde, onvoorwaardelijke liefde.

En over Kenia, zijn mooiste plek op aarde.

Via stracciatella yoghurt komen we terug bij die verdomd lekkere frambozentaart. We hebben de boodschap begrepen, zaterdag gaat er terug een versgebakken frambozentaart mee op bezoek! :-)

Ann en ik zitten naast elkaar, onze armen raken elkaar en dat is een fijn gevoel. We vinden zonder veel woorden steun bij elkaar, een blik, een aanraking volstaat.

Ontroerend mooi, die gedeelde kwetsbaarheid…

Roger is ontzettend blij en dankbaar voor al jullie reacties, kaartjes en bloemen!

Hij heeft een stapel boeken te lezen, maar dat lukt niet meer zelf. We zoeken mensen die tijd kunnen maken om hem voor te lezen. Of gewoon wat afleiding in huis brengen en zijn vrouw Anita een handje helpen is ook welkom.

Stuur een mailtje naar helene@wifty.be met je naam en telefoonnummer en de dagen & uren dat je zou kunnen langsgaan bij Roger. Ik check de planning dan met zijn vrouw Anita.