Nikki: “In de jaren zeventig en tachtig was ik internationaal fotomodel. Wanneer ik poseer sta ik er nooit bij stil dat ik nu ouder ben, ik neem het beroep fotomodel au sérieux, maar nooit mezelf.”

NIKKI (°1959): “Als ik voor de camera sta, is het FUN, dan overvalt me dat strike-a-pose-gevoel, net zoals vroeger. In de jaren zeventig en tachtig was ik internationaal fotomodel. Wanneer ik poseer sta ik er nooit bij stil dat ik nu ouder ben, ik neem het beroep fotomodel au sérieux, maar nooit mezelf. Natuurlijk weet ik dat ik niet meer dezelfde looks heb, maar ik doe het nog echt graag. Ik hou van kunst en mode, dat zal altijd zo blijven. Ik geniet nu van het doorgeven van mijn skills aan startende modellen. Ik zie ze zo graag bezig. Jongere modellen weten vaak te weinig over de achtergrond en de geschiedenis van mode en film of fotografie, dat is zo boeiend. Bovendien helpt het om creatief en anders te zijn. Mode leeft, is steeds in beweging. Stijlen worden geboren en herboren, ik probeer hen bij te brengen daar iets mee te doen en alles te geven als model.

Als modelscout kijk ik ook naar oudere vrouwen, ik heb bij mad’N’mode een afdeling vijftigplustalenten. Ik let vooral op attitude, uitstraling en durf. Vrouwen van vijftig plus hebben vaak een uitgesproken persoonlijkheid, dat geeft soms leuke resultaten voor modefotografie. Klanten kiezen eerder voor special looks dan enkel en alleen voor beautylooks bij vijftigplussers. Je mag dus niet alleen een mooie veertig uitziende vijftiger zijn. Er zijn heel wat mooie vrouwen die er echt nog heel goed, vaak te goed uitzien. Om op te vallen moet je een beetje outrageous zijn of iets geks doen.

Wat die midlife kick betreft, soms voel ik me beter, soms niet. Maar op lichamelijk vlak, ça va, op geestelijk vlak blijf ik gewoon zo zot denken, joh. En doen, haha! Ondanks het feit dat ik een geboren optimist ben, ben ik mij er verdomd goed van bewust dat er ooit een einde komt. Ik ben al vroeg geconfronteerd met de dood. Mijn vader was een levensgenieter met veel ambities, maar hij werd op jonge leeftijd uit het leven gerukt door een auto-ongeval. Later gebeurde hetzelfde met mijn stiefvader en ook mijn levenspartner verloor ik in een auto-ongeval. Ran was muzikant, we hadden een paar muziekprojecten samen. Dat ook hij bruusk uit mijn leven verdween, veranderde mijn levenssituatie.

Dat zijn harde levenslessen, maar de realiteit. Mijn realiteit. Zolang ik er nog ben, wil ik nog heel veel doen, heel veel plezier maken, heel dankbaar zijn. Dat ben ik hen verschuldigd.”