Vriendin Nikki (56) is een geval apart. We leerden elkaar zo’n 35 jaar geleden kennen, haar lief en mijn lief waren broers. Het werd snel duidelijk dat we gelijkgestemde zielen waren, dezelfde humor, joie de vivre en vooral heel veel deugnieterij. My kind a girl!

 Ik ging bij Flair werken, zij was al model, werd topmodel, reisde de wereld rond, zong in rock’n roll bands, ging aan de slag als make-up artist en runt tot op de dag van vandaag een scouting / modellenbureau. Prettig gestoord zijn we nog altijd…

Jimmy Vanrumste, journalist & eindredacteur, interviewde Nikki voor de krant Vrij Maldegem:

Nikki van Rie, een Maldegemse die de modewereld veroverde

Ze is van hetzelfde gezegende bouwjaar als uw dienaar, maar het parcours dat zij aflegde was net iets meer bezaaid met glamour and glitter dan dat van ondergetekende. Zo mocht ze wereldsterren als Frank Zappa, Sonny Bono en het Bondmeisje Maud Adams tot haar persoonlijke vrienden rekenen en dook steracteur Jack Nicholson spontaan (met kleren en al) bij haar de jacuzzi in, toen hij haar sprankelende ogen en haar sensuele glimlach ontwaarde in het warme, bubbelende water.

Als ik dik dertig jaar later oog in oog met zit met deze naturelle schoonheid, begrijp ik de drievoudige Oscar-winnaar volkomen. Goed dat er in haar woonkamer in de Brugse binnenstad geen jacuzzi stond, want dan dook ik er gegarandeerd ook in…

Voor mij zit Nikki van Rie, die al op piepjonge leeftijd werd ontdekt door modellengoeroe Pierre Eggermont van Models Office en finaal een uiterst succesrijke carrière uitbouwde op de belangrijkste catwalks ter wereld en op de covers van de meest gerenommeerde modemagazines (Elle, Avenue, Photo,…).

Nikki is inmiddels de vijftig voorbij, maar ze ziet er nog steeds ravissant uit en bruist nog altijd van de ambitie voor de projecten waar ze met hart en ziel aan werkt. “Rusten is voor als ik dood ben”, lacht ze.

Voor ons was het alvast voldoende om haar aan een lang en diepgaand interview voor onze Lifestyle-katern te onderwerpen. Een weergave…

Ik heb vernomen dat je tegenwoordig vooral bezig bent als personal shopper en als drijvende kracht achter mad’N’mode. Wat mag ik me daarbij allemaal bij voorstellen?

Nikki vR: “mad’N’mode is een scouting agency voor modellen en artiesten die het mogelijks zouden kunnen maken in de wereld van fashion, beauty en model agencies. Soms bieden potentiële modellen zichzelf aan bij mij, maar soms spot ik ze ook gewoon op straat. Dan is het kwestie om er op af te stappen, ze een naamkaartje te overhandigen en proberen voldoende vertrouwen uit te stralen opdat ze met jou in zee zouden willen gaan. Als ze geïnteresseerd zijn, maak ik een afspraak met hen en probeer ik ze bij een goed modellenbureau onder de pannen te krijgen.”

Wat is een goed modellenbureau?

Nikki vR: “Een goed modellenbureau is een bureau dat aandacht heeft voor de modellen. Waar de modellen met andere woorden meer zijn dan een nummer dat geld moet opbrengen. Ik wil dat de jongens en de meisjes die ik aanbreng met de beste zorgen omringd worden en gesteund worden in elke stap van hun carrière.”

Hoe herken je een potentieel goed model?

Nikki vR: “Als modellenscout moet je in eerste instantie bijzonder selectief zijn. De wereld loopt vol met mooie mensen, maar het is niet omdat iemand knap is dat het daarom per definitie een geslaagd model zal worden. Als het zo simpel was dan liep de hele aardbol vol modellen. Neen, het is echt wel iets ingewikkelder dan dat. De wereld van de mode is bovendien een wereld die voortdurend in beweging is en dus veranderen de eisen voor de modellen ook regelmatig. Er was een tijd dat je de perfecte maten moest hebben (89/63/89, nvdr), maar de laatste tijd is er dan weer meer vraag naar lange, magere, ietwat androgyne meisjes. Steeds vaker zie je tegenwoordig ook modellen die volgens de standaardnormen niet voldoen aan de ideale schoonheidsbeeld, maar die in de modellenwereld wel razend populair zijn. Denk daarbij bijvoorbeeld aan kenmerken als wijd uit elkaar staande ogen, een speciale neus, spleetjes tussen de tanden, brede kaaklijnen,… Volgens de standaardnormen zijn dat imperfecties, maar op foto trekt dat wel aan. En dat is uiteindelijk wat de merken en de couturiers willen. Als scout moet je daar rekening mee houden in je speurtocht.”

Je was 16 toen je door Pierre Eggermont werd ontdekt en voor je er goed en wel erg in had zwierf je de wereld rond als gevierd model. Ik kan mij voorstellen dat dat nogal een omwenteling is geweest voor zo’n jong meisje. Hoe ging je om met die plotse aandacht?

Nikki vR: “Dat viel eigenlijk best mee, hoor. Het is niet zo dat ik een totaal onwetend wicht was toen ik als model begon. Het was een beetje met de paplepel ingegeven. Mijn mama was ook altijd bijzonder met haar uiterlijk bezig. Papa tekende zelfs de kleding voor mijn mama. Zover ik mij herinner lagen er bij ons ook altijd de glossy modetijdschriften op de tafel. ‘Elle’, ‘Paris Match’, Vogue,… noem maar op. De modewereld was dus zeker geen onbekend terrein voor mij. Vanaf dag één heb ik overigens altijd geprobeerd om zoveel mogelijk mezelf te blijven, mijn ding te doen en toch ook zoveel mogelijk mijn leven te leiden zoals ik het wilde. Ik liet mij gewoon drijven op de golven van dit fantastische verhaal en genoot van elke dag.”

Het beeld van het eenzame piepjonge model dat wegkwijnt van eenzaamheid in een flatje downtown New York, klopt dus totaal niet…

Nikki vR: (lacht)…” Ik kan natuurlijk alleen maar voor mezelf spreken, maar dat beeld paste totaal niet bij hoe ik leefde. En natuurlijk zijn er wel eens momenten dat je je familie en vrienden mist, maar wegkwijnen van eenzaamheid…? Ik dacht het niet. Trouwens de meeste hele jonge meisjes wonen ook niet alleen. Ikzelf bijvoorbeeld woonde een tijdje bij Maud Adams (het Bondmeisje uit ‘Octopussy’, nvdr). Ik had geen tijd om eenzaam te zijn… (lacht opnieuw). Toen niet, maar later ook niet…(denkt na)… Hoe kan je nu eenzaam zijn als je van de ene shoot naar de andere loopt en tussendoor nog een paar castings moet doen? Je zit een hele dag tussen de andere mensen en ’s avonds heb je keuze uit een aantal feestjes om eens goed door te zakken…”“Ach… Er zullen best wel meisjes zijn die beantwoorden aan het eenzame beeld wat je schetst, maar dat zal absoluut een minderheid zijn. Ik ken dat verhaal natuurlijk ook, maar ik heb het toch maar zeer zelden gezien. Ik vermoed dat het toch voornamelijk een geromantiseerd beeld is om de boekjes te laten verkopen.”

Terwijl de pensioenleeftijd voor de modellen steeds vroeger lijkt te liggen, kan je tegenwoordig geen magazine meer openslaan of je krijgt wel weer een of andere campagne voor 50-plussers door je strot geramd. Het lijkt wel of de modewereld nu pas ontdekt heeft dat er ook mensen van boven de vijftig bestaan!

Nikki vR: “Het leven stopt inderdaad niet bij je vijftigste. En dat is niet iets wat de modewereld nu pas ontdekt heeft. Integendeel. Het is precies andersom. Het zijn de 50-plussers die de modewereld herontdekt hebben. Dat is een maatschappelijk verschuiven van interesses. Een paar generaties geleden waren mensen van boven de vijftig echt al oude mensen die in niets nog interesse hadden en al zeker niet in mode en lifestyle. Vandaag is die interesse er wel en dus wordt die generatie voortdurend bestookt door de media en het internet. Daardoor blijven ze veel langer jong van geest dan vroeger het geval was. Naast een boel modetips wordt die generatie nu immers ook voortdurend via die kanalen geïnformeerd over het invullen van hun vrije tijd, over wellnessen, over gezonde voeding, over seks, noem maar op… Onze generatie krijgt gewoon geen ruimte meer om ons oud te voelen. En natuurlijk speelt de commercie daar dan handig op in. Plots gaat er voor de modehuizen immers een hele nieuwe wereld open van mensen die al voldoende ver in het leven gevorderd zijn om een ruim budget te kunnen spenderen aan kleding en lifestyle. Het is logisch dat ze daar dan graag op verder borduren en voortdurend nieuwe initiatieven lanceren voor deze leeftijdscategorie. Ik heb er in elk geval wat gemengde gevoelens bij. Aan de ene kant vind ik het positief, maar aan de andere kant vind ik dat het soms wat betuttelend wordt…maar ik ben wel heel erg fan van Wifty!

Een beetje hetzelfde verhaal als de plotse aandacht voor ‘het maatje meer’.

Nikki vR: Klopt! Er zijn altijd dames geweest met een maatje meer en die kunnen zich zeker even modieus en stijlvol kleden als die hele magere vrouwen. ‘Curvy models’ zijn er altijd geweest. Gelukkig maar. Alleen, voor de meeste catwalks worden nu eenmaal lange meisjes gezocht met smalle heupen, brede schouders en kleine borsten. Is dat omdat de ontwerpers alleen maar dat type vrouwen mooi vinden? Tùùrlijk niet! Het is gewoon commercieel interessanter om hun kledingstukken zo te showen op de catwalk en in magazines. Maar net zoals de catwalk en de modemagazines niet hetzelfde zijn als de straat en het dagelijkse leven, zijn die ‘skinny models’ ook niet het toonbeeld van hoe een doorsnee vrouw er moet uitzien. Het zijn wij, het grote publiek, die onszelf die onnatuurlijke eis opleggen om er ook zo uit te willen zien zoals die mannequins. Ridicuul gewoon!”“Maar inderdaad, door de plotse aandacht voor de dames met rondingen, gaat er weer een commerciële machine in gang die curvy dames probeert te triggeren om meer kleding te kopen.”

Niet dat ik zo’n kenner ben op het vlak van mode, maar ik kan mij toch niet van de indruk ontdoen dat je vroeger meer uitgesproken seizoenmode had, terwijl dat vandaag veel minder het geval is. De zomermode gaat bijna naadloos over in de najaarsmode, terwijl de lente gewoon een uitvloeier van de winter lijkt.

Nikki vR: “Dat heb je goed opgemerkt en dat heeft een aantal oorzaken die allemaal met elkaar verbonden zijn. Ten eerste zijn de seizoenen zelf ook minder afgelijnd dan vroeger. Tussen zomer, herfst en winter zaten vroeger letterlijk tientallen graden verschil. Dat is de laatste jaren sterk afgevlakt. Vorig jaar kon je bij wijze van spreken in een zomerjurkje gaan terrassen op Allerheiligen. Commercieel heeft dat nogal wat gevolgen. Winkels – en dan bedoel ik zowel de couture als de prêt-à-porter– blijven daardoor met gigantische stocks zitten die ze aan de straatstenen niet verkocht krijgen. Dat betekent gigantische verliezen in deze sowieso al moeilijke tijden. Slimme marketeers en ontwerpers zijn dan op de idee gekomen om met de zogenaamde cruise-collections op de markt te komen. Een soort tussencollectie die niet uitgesproken bij het ene seizoen of het andere seizoen hoort. De couturiers maken om die reden collecties die eigenlijk twee seizoenen kunnen overlappen. Dan verminder je de kans op stockcrashes zoals er al een paar geweest zijn. En als de couturiers die trend zetten, dan volgt de prêt-à-porter automatisch.”

Vertrekkende vanuit die gedachte, welke tips kan je onze lezers geven om dit najaar en deze winter modieus gekleed te gaan?

Nikki vR: Grijs en pruisisch blauw (zeer donker blauw, bijna zwart, nvdr) zijn de hoofdkleuren. Veel breiwerk ook: mutsen, truien, sjaals,… Voor de rest is alles mogelijk. Van jassen met een heel koele snit en een sobere eenheidskleur tot extreem wilde stukken met bijzonder kleurrijke prints van allerhande bloemen. Eigenlijk kan ik maar één advies geven: wees creatief en durf, maar weet wanneer je te ver gaat!”

Wat is not done?

Nikki vR: …(lacht)… “Altijd hetzelfde: push-up décollete’s en van die bruine nylons die net iets bruiner zijn dan huidskleur. Afschuwelijk!”

Hoe waren de jaren tachtig voor een jong, mooi en glamoureus model? Seks, drugs en Rock ’n Roll, wellicht?

Nikki vR: “Die ingrediënten waren zeker verkrijgbaar, ja… Maar je bepaalt als model wel zelf hoever je in dat verhaal meegaat, natuurlijk. Ik weet dat ik altijd een beetje het imago had van een wilde kat te zijn, maar dat had niets met mijn levensstijl te maken. Wel alles met mijn lengte. In de modellenwereld was ik met mijn 1m74 een kleintje. Dus wilde ik opvallen door bijvoorbeeld mijn haar kort en punky te laten knippen. Mensen denken dan algauw dat je over de hele lijn een losbol bent, terwijl ik eigenlijk een braaf meiske was. Dus, seks? Neen, ik heb nooit met een fotograaf geslapen! Drugs? Is dat niet nefast op je vermogen om hard te werken en er toch goed te blijven uitzien? En Rock ’n Roll? Ja, graag! En veel! Maar daar is niets verkeerd mee, toch…?”

Heb je nog dromen buiten de mode- en modellenwereld?

Nikki vR: (denkt heel lang na… zegt twee keer “nee”… en steekt uiteindelijk toch van wal…) “Wel ja… eigenlijk wel. Ik zou ooit graag eens een scenario schrijven voor een film. Niet omdat ik iets bijzonders aan de wereld te melden heb, maar vooral omdat ik vind dat het meerdere kunstvormen samen brengt. Je kleedt je personages aan en dus ben je bezig met mode, maquillage en styling, je moet daarnaast ook oog hebben voor een mooie kadrering waardoor je op het terrein van fotografie en belichting zit en je hebt tenslotte ook het bewegend beeld, waarmee je in het vakgebied van video-art terecht komt. Boeiend! Als ik ooit de kans krijg… Graag!!!”

Ik zeg haar nog dat ik het scenario-idee een boeiend en ambitieus plan vind en terwijl we bijna aan afscheid nemen toe zijn, verrast Nikki mij plots zelf. “Weet je dat je de eerste journalist bent die mij geen enkele vraag heeft gesteld over mijn blootfoto’s”, zegt ze. (Jeff Dunas, de gerenommeerde Playboy-fotograaf nam in 1980 een reeks foto’s van een blote Nikki voor tijdschrift OUI, nvdr).

“Oei”, zeg ik. “Ik vond het boeiender om over je leven en je werk te praten dan over die ene reeks blootfoto’s. Mijn excuses als je ik daarmee beledigd heb.”

“Je hebt me niet beledigd”, zegt ze. “Integendeel. Ik ben blij dat er eens iemand niet meteen daarover begint”. Ze geeft er mij een vriendelijke en minzame glimlach bovenop en ik hoor haar denken ‘Wat een rare vogel is me dat…’

Tekst: Jimmy Vanrumste voor Vrij Maldegem – Zwart wit foto Nikki 2015: Isalijah Pics

Nikki’s scouting bureau mad N mode: http://www.linkedin.com/pub/nikki-van-rie/27/16b/ab1?trk=shareTw

helene@wifty.be