Oktober kleurt ook dit jaar weer roze, want oktober staat in het teken van borstkanker. Elk jaar weer wordt er door middel van bijzondere activiteiten een maand lang aandacht besteed aan de bewustwording rondom borstgezondheid. Wij plaatsten een oproep en vroegen vrouwen om hun verhaal te delen. We kregen al heel wat reacties, lees het verhaal van Nancy uit Curacao:

Nancy uit Curacao.

Nancy uit Curacao.

 

Dag Wifty,

Op jullie Wifty Facebook Community pagina zag ik dat jullie contact zochten met vrouwen die te maken hebben gehad met borstkanker. Voilá hier is er één.

In januari 2011 werd bij mij borstkanker geconstateerd. Ik woon op Curacao (Caribisch gebied) en was toen 47 jaar.

Zelf had ik al 2 jaar eerder een knobbel in mijn borst gevoeld maar de verschillende mammografieën gaven steeds als resultaat dat er niets kwaadaardigs te vinden was. 

In oktober en december 2010 had ik zo vreselijk veel pijn in mijn linkerborst dat ik mijn borst in moest drukken om de pijn iets minder te maken. Zo zat ik dan vaak achter mijn bureau op het werk. 

Mijn huisarts koppelde de pijn aan mijn menstruatie en zei dat ik al tegen de overgang aanliep en dan je borsten gevoeliger worden als je menstruatie in aantocht is.

Midden januari 2011 lag ik weer dubbel van de pijn op mijn werk en besloot ik een andere arts te raadplegen. Ik kon de volgende dag terecht. Na mijn verhaal te hebben gedaan zei hij: “Ik wil het niet zien, ik wil het niet voelen, ik stuur je direct door naar een specialist.” 

Daar kon ik de dag daarop terecht, niet wetende dat ik toen in een sneltrein stapte zonder remmen.

Om een lang verhaal kort te maken, een week daarna was mijn borst geamputeerd, een maand later begonnen de chemo’s (7 in totaal) en vervolgens rond de 25 bestralingen. 

Ik verloor mijn haar, mijn nagels en mijn seksleven. Terwijl ik juist in die periode zo naar intimiteit verlangde omdat je aan jezelf begint te twijfelen, je bent immers niet meer compleet en wil de bevestiging dat je partner je nog aantrekkelijk vindt. 

Mijn kinderen – toen 17 en 11 – hadden het er verschrikkelijk moeilijk mee, vooral de oudste. Het enige wat ik in al die tijd niet kwijt ben geraakt is mijn positivisme. En dat is mijn beste medicijn geweest.

In december 2011 vroeg mijn partner mij ten huwelijk en op 10 november 2012 zijn we getrouwd. 

Volgens mijn vriendin en tevens de oprichtster van de Pink Ribbon organisatie hier op Curacao mag ik mij gelukkig prijzen, want juist veel partners verlaten hun vrouw als deze met borstkanker wordt geconfronteerd omdat zij (de mannen) het niet aankunnen.

In mei van dit jaar heb ik in Roeselare (ja helemaal in Belgie :-)) een borstreconstructie ondergaan bij dr. Marc Vandevoort. Ik ben superblij weer compleet te zijn. Vorige maand ben ik weer naar Roeselare gereisd en heeft hij er een tepel op geplaatst. November wordt het tepelhof getatoeëerd (opnieuw in Roeselare) en in januari wordt er een tweede laag op getatoeëerd. 

Vijf jaar na mijn borstamputatie zal ik in januari 2016 genezen worden verklaard en ben ik ook weer helemaal compleet.

Borstkanker beheerst mijn leven niet. Gelukkig. Ik heb het hoofdstuk afgerond, afgezien van de medische controles en de tabletten die ik nog 3 jaar moet slikken omdat de kanker hormoongevoelig was. 

Ik praat er eigenlijk ook bijzonder weinig over. Het is mij overkomen en het is voorbij. Life goes on. 

Liefs,

Nancy

Heb jij borstkanker, ben je genezen van borstkanker, heb je iemand verloren aan borstkanker? Deel je verhaal met andere vrouwen. Aandacht en medeleven is zo ontzettend belangrijk! 

Stuur een mailtje naar helene@wifty.be – wij nemen dan contact met je op.