Vandaag wordt Nadia Comaneci 54! Ja hoor, ze is een van ons.

Nadia Comaneci is op 12 november 1961 geboren en als we nog goed kunnen hoofdrekenen, wordt ze vandaag 54! Hè? Qué?! Dat kan niet, is ze al zo oud? ‘Dat moet een vergissing zijn van Wikipedia’, hoorde ik iemand foeteren op onze Facebookpagina. Haha.

Hoe grappig om weten én te beseffen dat ‘Perfect 10’- Nadia écht ‘een van ons’ is.

Nog leuker om weten is dat deze jonge, fijne en kleine gymnaste winnares was van VIJF (!) gouden medailles op de Olympische Spelen in Montreal in 1976 en de eerste die een perfecte score van 10 punten behaalde op de brug. Ik herinner me nog mijn schreeuw van vreugde én later dat traantje van ontroering toen ze naar haar vlag keek.

Ademloos keek ik – samen met de hele wereld- naar dat Roemeense meisje dat huppelde en sprong en draaide op de toestellen alsof het niets was. Op de turnmat deed dat lijf ongekende dingen.

Later sijpelden andere berichten door. Van de harde, bijna tirannieke trainingen die ze vanaf haar 7 jaar (en waarschijnlijk nog jonger) volgde.

In het boek ‘De Kleine Roemeense die nooit glimlachte’ krijg je een beetje inzage in de naïeve jeugdigheid en harde wereld van Nadia.

“Nadia is afkomstig uit het dorp Oneşti. Zij wordt met zes andere zevenjarige meisjes uitverkoren mee te doen met het trainingsprogramma van de ambitieuze Béla. Hij en zijn vrouw Márta kennen geen grenzen en leren de meisjes ook geen grenzen te kennen. Angst bestaat niet, pijn bestaat niet, emotie bestaat niet, honger bestaat niet: alles staat ten dienste van de vervolmaking van het turnen.

Nadia vindt dat geweldig. Zij gaat gretig mee in zijn stijl. Daardoor is zij ook degene die oefeningen doet die té gevaarlijk, té moeilijk zijn, waarmee ze meermalen Olympisch Goud haalt.

Als ze opgroeit gaat het mis. Het publiek dat haar aanbad ziet haar groeien en wil het feetje, het lieve gewichtloze elfje terug. Nadia zal na enige jaren verbitterd naar de VS gaan en daar asiel aanvragen.”