Piet Teigeler (ex-hoofdredacteur, ex-barman, ex-beatnik, ex-content producer, auteur van 17 misdaadromans én medemens) ventileert vanuit Spanje.
De waarheid en all that jazz
Met de werkelijkheid heb ik nooit veel voeling gehad, maar ik heb het bestaan ervan nooit echt in twijfel getrokken.
Moet ik dat standpunt nu gaan herzien? Twee gangstertjes die toevallig tegen een uitloper van een godsdienst aanbotsten, blazen zichzelf op. Dat is toch iets uit een B-film van de jaren veertig! (Look, mam, on top of the world – James Cagney in ‘White Heat’) En genazificeerde stadionbuffels die de Hitlergroet brengen, dat kennen we toch ook al (‘Cabaret’ en de bloedstollende song ‘Tomorrow belongs to me’).
Sorry, maar ik weet het even niet meer, lieve Wifties… Daarom heb ik dit gedichtje voor jullie gemaakt.
Reality
En zo herkenbaar
Zegt vader met verstikte stem
Des avonds
Als acteurs in duizend pixels
Zijn hopeloze leven
Naspelen op een plasmascherm
Zelfs zijn taal
Vindt hij terug in synthetisch
Vlaams
Net zijn eigen verkaveling
En hij drinkt
Een slok op zijn landeke van belofte.
Piet Teigeler
1 Comments
kris
tja, dat landeke van belofte is ver zoek… de 3de wereldoorlog is aan de gang, een heel smerige 3de wereldoorlog……