Mijn levenslustige, eigenzinnige schat van een moeder werd vorige week 79 jaar. Ze is één brok energie. Want leven, dat doet ze graag én gretig. Nietwaar mama?

Mijn moeder werd op 22 januari 79 jaar.

Mijn levenslustige, eigenzinnige schat van een moeder werd vorige week 79 jaar. Ze is één brok energie. Want leven, dat doet ze graag én gretig. Nietwaar mama?

Jeannine: “Jawel Hélène, liefste dochter van mij, ik ben nu 79 jaar, nog een jaar en ik ben 80… HELP!! Ik voel me leeftijdloos, omdat ik me zoveel beter voel dan oud. ;-) 

Elke dag is – godzijdank – heerlijk en anders – toch voor mij. Altijd is er dat opnieuw beginnen aan mooie dagen en altijd dat tikkeltje extra om dat goed gevoel te behouden.

Voor mij is er echt nog zoveel om van te dromen, en ik grijp elke kans om die dromen waar te maken, om anders te zijn.  

Dat gevoel van zelfzekerheid is heel belangrijk. Met een mooie, fiere houding wandelen, winkelen, fietsen… om mijn lijf en leven goed te houden. Nog wat lipstick, parfum, én altijd mooie lingerie… hoe oud je ook bent! 

Mijn dagelijks leven versieren noem ik dat, met blij te zijn, goed te zijn. En mijn gelach, om allerlei prutsen, is er altijd. 

Lekker is voor mij lekkerder, mooi is mooier, maar ook mijn verdriet is verdrietiger… Ja, ik heb heel diep gezeten – toen mijn grote liefde 10 jaar geleden plots wegviel…

Maar dan pak ik mezelf beet en ga ik schrijven, tekenen, lezen of muziek luisteren, mijn interieur omgooien, een meubelstuk schilderen, een kleedje korter maken, langs de zee wandelen… Ik praat ook vaak met hem, via alle regenbogen, gele vlinders en witte reigers. ALLES wordt dan mooier.

En dat losmakende meezingen met elk liedje dat ik hoor, dat doet ook deugd. Ik zing de hele dag door. Alsof bepaalde liedjes speciaal voor mij geschreven zijn. 

Zo werk ik elke dag aan mijn leven, ook leven is een werkwoord. En aan mijn vriendschappen, soms ook met hen die ’t niet waard zijn. Maar ik voel me goed door het proberen lief te zijn voor iedereen!

Op mijn hoge hakken kijk ik iedereen recht aan en ben ik gul met complimenten, ik geef heel graag. Dan zie ik zoveel blijheid.

Ik ben ontzettend dankbaar, omdat ik besef hoe gezegend ik ben. Dankbaar voor dat denken, voelen, durven en doen van mij. Voor dat lijf van mij. Voor mijn kinderen en kleinkinderen. Voor dat leven.

En als er dan een flinke, leuke man naar me kijkt én blijft kijken alsof – ja – je weet wel hè… 

Dan is oud – niet zo oud hoor! ;-)

Deze zomer portretteerde ik mijn moeder samen met haar 2 kleinkinderen. “Toon eens hoe graag jullie elkaar zien?” vroeg ik hen. Alledrie sloten ze op hetzelfde moment hun ogen, zo’n intensiteit van liefde en verbondenheid… Thank YOU mama, jij leerde ons liefhebben, pur sang. LOVE YOU!

helene@wifty.be