Precies 26 jaar geleden trouwden we. Het was koeler dan vandaag. Maar zeker zo’n  zonnige septemberdag. Kermis in de stad. We parkeerden onze auto’s kriskras langs de kermisattracties. Want we moesten eerst nog langs het stadhuis gingen. Ik droeg een kort jurkje van Kenzo. Hij stak in een design kostuum (ecru met blauwe streepjes). We waren jong, zot, blij. We waren een schoon koppel. En tot op de dag vandaag durf ik nog steeds te beweren dat we elkaar écht graag zagen.

Ik heb de trouwalbum nog. Het moet zeker 8 jaar geleden zijn dat ik er nog eens in heb ingekeken. Ik heb een hekel aan geposeerde foto’s. De fotograaf kreeg als opdracht om zijn ding te doen. Het resultaat is leuk. En in zwartwit.

Maar we hebben 13 jaar huwelijk net niet gehaald. Hij viel voor een ander. Game over. Hij is met haar getrouwd. Ik ben aan relatie nr 4. Haha.Het wil precies niet (meer) lukken. Of hij heeft diepe schulden. Of de mayonaise pakt gewoon niet. Of het lukt niet met de kinderen.

Gelukkig blijven mijn ex en ik op speaking terms. En goddank is er humor. En dus sms’en we elkaar zéker op die bijzondere dag, onze trouwdag. Even laten weten dat die datum ons nog iets doet. Veel staat daar niet in hoor. Een woordje, zin. Meer niet. Het is ‘iets’ tussen ons.