Zo had ik me het begin van juli 2014 niet voorgesteld. Na enkele erg zonnige dagen, ging het regengordijn dicht. Potdicht. Grijs. Kil. Ik heb gisteren héél eventjes de chauffage moeten laten draaien. De was bleef te lang klam. En kind 2 kloeg té hard. Ik bleef maar het goede voorbeeld geven met een extra dikke trui. Maar daar had ze geen oren naar. Niks gewoon. Toch stiekem blij dat de verwarming aan ging. Nu raken de handdoeken droog. Ik heb geen droogkast. Een bewuste keuze. Op die manier draag ik een ministeentje steentje bij om mijn eco-voetafdruk te downsizen.
Bijna 48u onafgebroken regen. Ik zie vandaag veel mensen hun ondergelopen kelders droogvegen.
En de tuinstoelen staan er leeg en mistroostig bij.
Ik doe nu ook alles té. Té veel snoepen, té veel dvd’s kijken, té veel koffietjes drinken op terrasjes die er niet meer zijn, té veel boekenwinkels binnen springen. Hier en daar een galerij meepikken. Checken ook of de solden nog iets in petto heeft. Té veel lezen… ow stop, die schrap ik, té veel lezen wordt véél lezen. Stapels boeken, tijdschriften, Facebook, Twitter, leve iPhone zodat ik ongestoord kan Candy Crushen of Two Dots spelen (weet nog niet of dit mijn spelletje is).
Weet je waarvoor dit weer ook goed is: poetsen! Voor de liefhebbers dan toch. Ik pas. Ik delegeer. Of kasten leegmaken! Eindelijk de frigo en kruidenkast onder handen nemen. Maar ach, het leven is zo kort. En dat ene boek dat schreeuwt om nu, vandaag, onmiddellijk gelezen te worden. Reus van Annelies Verbeke is bijna uit. En gisteren kon ik het niet laten om met ‘De vrouw die een jaar in bed bleef liggen’ van de recent overleden schrijfster Sue Townsend langs de kassa te passeren.
Nog meer tips & ideeën om uitgeregende dagen te counteren?
0 Comments