Iedereen kent nog Lea Van Hoeymissen (°1953). Vooral met haar tv-programma ‘Vinger in de pap’ (toen BRT, nu VRT) zit ze gebeiteld in ons collectief geheugen.

In onze mailbox viel de mail van dé Lea Van Hoeymissen ons meteen op natuurlijk  ‘…of we nog een medewerker kunnen gebruiken die kan interviewen.’ Natuurlijk willen we hierover graag brainstormen.

We spreken af bij Brasserie Saint-Jean aan de Zoete Waters van Oud-Heverlee. De deur gaat open en daar staat een prachtige Wifty: Lea Van Hoeymissen. Ze is niks veranderd. Lachrimpeltjes dat wel want dat doet ze graag. Lachen!

In 1980 begon ze te werken bij de BRT-jeugddienst waar ze de wekelijkse live talkshow voor kinderen presenteerde: “Vinger in de Pap”. Daarna werkte ze nog voor en achter de schermen voor o.a. Argus en Zeker Weten met Jan Van Rompaey en voor het journaal op VT4.  Op het scherm was ze onder meer nog te zien in Vlaanderen Vakantieland, Oogappel, Waargebeurd,…”

Ouder wordende vrouwen op het scherm worden zo goed als altijd  vervangen,…

… ik hield  de eer aan mijzelf en legde ik in 1997 examens af om als journaliste te werken bij de VRT-radio. Eerst bij de Wereldomroep (RVI) en later op de nieuwsdienst. Dat deed ik tot mijn pensioen in maart 2018.”

Even kort terugblikken op 2019: the good, the bad, the ugly…

Het absoluut heerlijkste topmoment van 2019 is de geboorte van mijn 4de kleinkind: Leo!

Maar ik genoot ook van verschillende korte reisjes: in Noord-Frankrijk ben ik vooral gaan wandelen en op het Griekse eiland Andros ben ik een bijscholing gaan volgen over persoonlijke ontwikkeling. Dat intrigeert me en is iets waar ik verder mee wil gaan in de toekomst.

Het meest ingrijpend waren de 12 dagen die ik doorbracht in het midden-Afrikaanse land Benin. Ik ben daar naartoe getrokken als vrijwilligster voor de Stichting Hubi en Vinciane, die daar al 38 jaar actief is.

In Benin voelde ik veel verdriet, woede, pijn en veel onmacht, frustratie… want daar is zoveel structurele armoede, zoveel ongelijkheid en nog zo verschrikkelijk veel te doen.

Toen ik met pensioen ging, voelde ik me wat verloren.

“Bang voor de plotse verandering die dat in mijn leven bracht: de sociale contacten en interessante ontmoetingen van mijn werk vielen weg. Ik moest plotseling met heel weinig geld leven. De structuur van mijn dag, week, jaar ….daar bleef niets van over. Ik was plotseling écht alleen. Mijn relatie was dat jaar ook nog eens op de klippen gelopen. Geen pretje.

Het is niet mijn aard om bij de pakken te blijven zitten en al snel drongen de voordelen door: ik had/heb MEER TIJD! Daar ben ik nog intenser en bewuster van gaan genieten: lezingen, cursussen, meer naar theater, film en musea gaan.
Nooit eerder nam ik zo uitgebreid de tijd om de krant te lezen, te rommelen in huis, te fietsen, zwemmen of wandelen in het bos, te niksen… tja, gewoon te leven zonder aan verplichtingen of verwachtingen te moeten voldoen.

In 2019 heb ik me ook super boos gemaakt.

Uiteraard heb ik me in 2019 ook super boos gemaakt o.a. op de politieke malaise en stilstand in ons land, op de economische en sociale ontwikkelingen die rijken wereldwijd rijker maken en armen armer, op de oorlogen waar niemand nog van wakker ligt, op het gebrek aan politieke moed om de klimaatproblemen en de armoede aan te pakken, op de onrechtvaardige manier waarop nog veel met vrouwen en kinderen wordt omgegaan, … Vooral dat laatste is één van mijn “dada’s”. Dat kan me zoooooo kwaad en droevig maken….

Maar 2019 was ook een jaar van verdriet: ik moest ook afscheid nemen van een goeie vriend en vriendin. Dat doet zeer.

Waarnaar kijk ik het meest uit voor 2020? 

2020 klinkt magisch  en wordt ook hopelijk magisch!

Er is een 5de kleinkindje op komst tegen eind april, dus da’s al de max!

En verder hoop ik meer mooie momenten met vrienden en familie mee te maken, een nieuwe woonst te vinden in het centrum van Leuven, de vent van mijn leven tegen te komen, prachtige boeken te lezen, boeiende cursussen te volgen, mooie films te zien, veel te kunnen sporten enz enz…

Ik wil vooral open staan voor alles wat mijn pad kruist, dus hopelijk vallen er veel leuke dingen uit de lucht: boeiende reizen, verrassende babbels, nieuwe vriendschappen, …enz enz.

Waar geniet ik het meest van bij het ouder worden? 

Ik leef ontzettend graag en dat is alleen maar toegenomen met ’t ouder worden.

‘ t Is ook allemaal eenvoudiger geworden: ik heb veel minder nodig dan vroeger en ik voel me rapper écht gelukkig want rapper content.

Vroeger trok ik me meer aan van wat mensen zegden of dachten. Nu denk ik rapper: “flut, de boom in”.

Vroeger vond ik materiële zaken veel belangrijker: ik kocht graag en veel. Nu heb ik vaker ’t gevoel: “Ik heb eigenlijk genoeg.”

Ik stak ook tijd in mensen of dingen die me niet zo gelukkig maakten. Nu stel ik me de vraag: “Stel dat ik nog 100 dagen of 100 uren te leven had, wil ik hier dan tijd en energie in steken?”

Mijn geheim om lang gelukkig en gezond te blijven? 

Lachen, plezier maken, genieten, blij zijn! Ik denk echt dat de truuk is om zo positief mogelijk te zijn. Aan veel problemen kan je weinig doen, maar wel aan je houding, aan hoe je er naar kijkt en mee omgaat.

Door ouder te worden leerde ik de dingen van op afstand te zien, dus helikopterzicht toe te passen: “Hoe is dit probleem over 5 jaar? Of hoe is dit probleem vanuit ’t standpunt van die andere?”

Uiteraard ben ik niet blij met al die kwaaltjes, die me elke dag zeurderig herinneren aan het feit dat mijn lijf niet meer alles aan kan en veroudert, maar toch probeer ik ook dat positief te zien: die kwaaltjes bewijzen tenslotte dat ik leef!

Het klinkt misschien truttig maar elke keer als ik voorbij een ziekenhuis rijd, ben ik zoooo content dat ik daar voorbij mag rijden en dat ik daar niet aan een infuus of met een bataljon pillen lig. Maar goed, hoe probeer ik me gezond te houden? Elk voorjaar volg ik gedurende een 3-tal weken een Mayr-kuur. Dan eet ik weinig (‘mild vasten’) om mijn spijsverteringsstelsel even een vakantie te gunnen. Uiteraard wordt dat nauw gevolgd door een Mayr-arts. ‘ t Is redelijk zwaar maar nadien voel ik me maanden en maanden super-energiek en het geeft mijn gezondheid een super boost!

En verder sport ik 3 keer in de week (aquagym, wandelen en lopen) en ik lig nooit met mijn gezicht in de zon (want da’s eigenlijk vragen om snel te verouderen)

Waaraan ik me steeds meer erger?

Oudere vrouwen worden anders gezien dan oudere mannen. Eenmaal boven de 60 lijk je als vrouw wel afgeschreven. Alsof een oudere man minder zeurt, minder kwalen heeft, minder snel moe is dan een vrouw van dezelfde leeftijd. Alsof een oudere man altijd boeiender, vitaler en gezonder is dan zijn vrouwelijke leeftijdsgenote.

Wat een onzin!

Daarom vind ik het belangrijk dat vrouwen samen dingen doen, dat ze elkaar solidair steunen om de wereld wat vrouwvriendelijker te maken, ongeacht leeftijd, studies, beroep of status.

We moeten het heft zelf in handen nemen! En liefst op een plezante manier!

Foto: @ Lea Van Hoeymissen