Daar lijkt iets van waar te zijn. Ik hou het ’s ochtends dan ook op één kopje koffie. Sinds begin dit jaar. En dan kies ik ineens van kwaliteit. In the mind en in the mouth. Van nespresso, what else!? En zelfs dàt kopje koffie ben ik aan het minderen. Een glas water volstaat. Alle yoga-adepten die het goed voor hebben met ons geven geven als opstarttip: lauw water met citroen. Ik ben aan het oefenen. Heel blij word ik er nog niet van. Maar je houdt er een frissere adem aan over.
Of ik wissel af met een lekker kopje thee. Nog beter zelfs. Qua mondgevoel dan.
Vandaag ben ik al over mijn limiet. Ik heb twéé kopjes koffie binnen. Ik kreeg net mijn rekening van K.I (voor de kenners kadastraal inkomen) binnen en pffff. En inderdaad, ik voel me nerveuzer rondlopen. Wat een tegenstelling met mijn zus. Die vertrekt naar haar officina met een thermos! En tegen de middag ziet ze de bodem ervan.
Neen, dat kan ik niet. Niet meer. In de vorige eeuw liet ik mijn wekkertje aflopen, sprong ik uit bed en zette de koffiezet aan. Dan dook ik terug het bed in en luisterde ik naar het gepruttel. En genoot ik van de geur. Na het douchen en aankleden had ik nog 10 minuutjes voor mijn ontbijt. Zo startte ik als jonge vrouw mijn dag.
Nu zoemt de wekker van mijn smartphone. Ik rol op mijn gymmatje voor mijn stretch- en rekoefeningen. Dan stap ik onder de douche. Vervolgens smeer en smeer en smeer ik alle warzones. Dan kleed ik me aan. Haal een yoghurt uit de frigo. Kieper ik een lepeltje bio muesli op. En drink… water. Of dat éne heel lekkere kopje koffie.
Life is changing? Amainogni.
0 Comments