KATTY (57): “NOOIT OPGEVEN! De liefde is er. Het bestaat! Na bijna 5 jaar single zijn en (te) veel dates had ik het opgegeven. Op dat punt zat ik dus. Tegen vriend en vijand riep ik “Dating is niets meer voor mij!” en “Hij bestaat niet!” en “Weg mannen, leve de vrijheid”. Hashtagzelfmedelijden en drama.

De 2 abonnementen van dating-apps werden opgezegd en net voor ze gingen stoppen, ging ik op nog één keertje kijken. Ik zag hem (60). Zijn profielfoto en kleine samenvatting spraken me onmiddellijk aan. Ik reageerde wat flauwtjes met een ‘Hallo jij, welk verhaal zit achter jouw fotootje, achter je guitige lach?”

Een jaar later zijn we onafscheidelijk. Elke dag verbazen we ons over de pure chemie, de (h)eerlijke aantrekkingskracht die er tussen ons zit. We bruisen van energie. We hebben elkaar lief zoals we het nooit kenden.

We hebben beiden een geschiedenis van een eerste grote liefde waarmee we kinderen hebben en die we moesten laten gaan omdat ze verliefd werden op iemand anders. Ook een verleden van diverse relaties waaraan iets ontbrak. Je weet dat en je kan er je vinger niet opleggen. Je wordt ongelukkig en zet er een dikke streep onder. En dan start het proces van daten, afspreken, enzovoort enzoverder.

En dan ontmoet je elkaar. Zo spannend. Wie is hij? Wat doet hij? Wie is hij als mens? Als man? Als vader? Als partner? …  Ik herinner me de overweldigende coup de foudre toen ik hem voor het eerst live zag. Tijdens het videochatten, enkele dagen voordien, was ik al een beetje verliefd op zijn stem, op zijn handen die af en toe in beeld kwamen, op hoe hij praatte, ook op de respectvolle manier waarop hij sprak over de moeder van zijn kinderen… Ondertussen ging het in mijn hoofd van: “Wat gebeurt hier?!? Wat een heerlijke man. En … hou je kalm meid! Blijf rustig!”. Rechtsboven op de smartphone zag ik mijn hoofd waarop mijn lach steeds breder werd. Hallo cupido?!

LIVE!
Ik wachtte hem op en toen zag ik hem. Hij kwam naar me toegestapt met een brede glimlach. Hij was leuk gekleed. Binnenin schreeuwde ik: DIT IS HEM! Verklaar me gek, naïef, onnozel wicht, kieken, … het maakt niet uit. Ik ben bijna 5 jaar single en heb veel dates beleefd. Je wéét het gewoon wanneer het plaatje klopt. We gaven elkaar een normaal zoentje en dan nog eentje en nog eentje dat voorzichtig op de lippen eindigde. We gingen wandelen en tegelijkertijd sloegen we onze armen om elkaar. Het voelde vanaf de eerste minuut zo vertrouwd, zo mooi, zo puur. We stopten en gaven elkaar een échte zoen. Ook die ging …  hmmmmm en smaakte naar nog, naar meer.

LUNCH!
(Mijn dochter wist waar ik zat. Je weet maar nooit natuurlijk). We zaten naast elkaar. Geen tafel tussen ons in. Geen denken aan bij andere dates dat ik ernaast ging zitten. Ik gedroeg me zo ànders … die man raakte me. Zoveel was duidelijk.  De lunch startte om 12u en om 17.30u liepen we buiten. Onze handen zochten zich als vanzelf en onze vingers verstrengelden zich in elkaar en … we hebben elkaar sindsdien niet meer losgelaten.

Vrienden en familie probeerden me met alle macht terug op de grond te krijgen. Maar ik stond op de grond. Stevig, ferm, solide en 110% overtuigd. Ik begrijp hun bezorgdheid, soms geloof ik te snel in de goedheid van iedereen. Maar ik blijf me kwetsbaar opstellen, anders kom je toch nergens. En ja, het kan in je gezicht ontploffen en dat heeft het dikwijls gedaan. Genoeg dates zien passeren maar telkens luisterde ik naar mijn buikgevoel. Je kunt nooit de rode vlagjes negeren. Soms bleef ik iets te lang hangen ‘om het een kans te geven’ maar mijn buikgevoel kreeg altijd gelijk. Plots gaat je zelfvertrouwen wankelen: was ik te veeleisend? Was ik moeilijk? Ben ik interessant genoeg? Ben ik nog knap?… Zulke gedachten gaan een eigen leven leiden en vreten aan je zekerheid, je zelfbeeld.

Dit keer klopt àlles. Een geweldige match. Eerlijk is eerlijk, met dank aan en met behulp van online apps. Zonder deze tools leer je amper iemand kennen. Het zit juist. Het is een jij en ik, een ons verhaal. We vrijen graag, we zoenen gretig, we zijn ongelooflijke knuffelaars, we babbelen … en het voelt allemaal zo vanzelf, zo vertrouwd, zo heerlijk. Dus JA, je kan – op Wifty leeftijd – wél opnieuw een grote liefde tegenkomen, absoluut.

En weet je wat zo fantastisch is? Er zijn weinig ‘haakjes’ die in de weg zitten en ons afremmen: kinderen hebben een eigen leven, ouders (die er nog zijn) wonen veilig en comfortabel in een WZC. Trouwens, mijn vader (84) heeft een vriendin! Hoe zot is dit.
Vader, dochter en ik zitten in een geweldige love-trip.

Zo snel kan je leven ingrijpend veranderen. Liefde? Een jaar geleden geloofde ik nul komma nul dat ik opnieuw een liefde zou tegenkomen. Zie nu! We maken plannen om samen iets te kopen.

Ik heb een prachtige ziel gevonden en samen tekenen we ‘ons’ masterplan uit.”

 

Free foto: by pixabay @ Pexels

Met medewerking van PARSHIP.