Ik maak een lange wandeling richting Cadzand met de voetjes in de zee. Ik trap het water de lucht in want ik ben een beetje misnoegd, wat een ellende dat menselijk ras!

Het is moeilijk om vrolijk en grappig te wezen terwijl mensen elkaar afmaken voor grondstoffen. Want uiteindelijk komt het daar op neer. Al veel te lang. En we zijn toch met teveel dus wie ligt er wakker van een paar honderden mensen minder. Ikke, ikke, ikke en de rest kan stikken.

Money, money, money makes the world go round? De rijkste families en de grootste multinationals die alles voor het zeggen hebben lachen in hun vuistje, want hun gewone-mensen-tegen-elkaar-opzetten spelletjes lukken perfect.

Ja, ik word ook helemaal triest als ik Di Rupo handjes zie schudden op TML… Er zijn MAAR 6 Belgen omgekomen bij het neerhalen van MH17, daar blijven we toch niet voor thuis zeker, hè Elio? Inderdaad chapeau voor de manier waarop heel Nederland omgaat met deze ramp. En of het nu Nederlanders, Belgen, Australiërs, Maleisiers, Duitsers, Filipijnen, Engelsen, Indonesiërs of Canadezen zijn, Europa – de hele wereld – zou op zijn kop moeten staan na deze afschuwelijke misdaad.

Ik trap het water nog wat wilder weg. Wat is er aan de hand met de mensheid? We klagen steen en been en ventileren onze onvrede en woede via sociale netwerken maar ondernemen niets. Voila, we hebben ons beklag gedaan via Twitter en Facebook dus we zijn er  vanaf? Is het dat? Waar zit die smeerlap van een Poetin? Dat ik hem een blauw oog klop!

En ik denk aan vriendin L. die in Israël woont. Haar dochter en haar zoon zitten daar in het leger. In Israël hebben jongens én meisjes 2 jaar lang verplichte legerdienst. Haar zoon heeft geen keuze, hij moet mee met het grondoffensief. Om zot van te worden…

Ondertussen kakt een hond op enkele meters van mij op het strand. Baasje en hond lopen door. Ik roep het baasje en zeg dat honden welkom zijn maar niet hun kakjes. “Of ze geen kakzakje bij zich heeft? Kinderen rennen het water in en uit, niet leuk als ze in dat kakje trappen.” Ze haalt haar schouders op en wandelt rustig door.

Enkele 100 meters verder zie ik 2 lege flesjes Corona in de branding liggen, en op de volgende golfbreker vind ik een paar lege blikjes. Over de plastieken flessen her en der nog gezwegen.

Ik observeer even en zie de andere wandelaars gewoon doorlopen. Onbegrijpelijk vind ik dat!

“Godverdegodver wat een onverschilligheid!” roep ik hardop. “Bende egoïsten!” Zowel de daders als de negeerders.

Niemand hoort mij of luistert naar mij wegens iedereen intens met zichzelf bezig. Er kijkt zelf niemand op.

Ik raap alles op en de kinderen rennen terug het water uit en roept er eentje: “Wacht, ik ga effe terug in zee, ik moet pipi doen!”

Ik schiet in een sardonisch lachje. Het lijkt alsof de duivel ermee gemoeid is.

De kaka + pipi + andere shit komen mijn oren uit…