Groeten uit Irak! ?

Je hebt zo van die straffe vrouwen die je met veel bewondering volgt, zoals journaliste Joanie de Rijke (54). We leerden Joanie kennen op de redactie van Flair, in de jaren ’90 van vorige eeuw. Een pittige, blonde meid met veel humor en goesting in het leven. Wat hebben we veel plezier gemaakt samen. Maar het werd al snel duidelijk dat ze actie wilde.

Voor P-magazine trok ze naar Rusland voor reportages over straatkinderen en nucleair afval, in Oost-Congo versloeg ze de strijd tussen de rebellenleiders, ze trok samen met de Gurkha’s, een elitekorps van het Britse leger door Kandahar in Afghanistan en joeg ze op de Taliban.

In 2008 werden Joanie en haar fotograaf ontvoerd door de Taliban, ze werden ervan verdacht spionnen te zijn. Zes dagen lang trok ze met de groep door de bergen, ze werd elke dag met de dood bedreigd. Getraumatiseerd door wat ze had meegemaakt, besloot ze niet bij de pakken te blijven zitten. Een week na haar thuiskomst begon ze weer te werken en schreef ze het boek ‘In handen van de Taliban’. Het werd een bestseller.

Negen maanden later vertrok Joanie opnieuw naar Afghanistan voor een reeks reportages.

Joanie: “Ik was er bijna geweest, maar ik moest verder met mijn leven, mijn angst overwinnen. Ik wilde doorgaan omdat ik mijn leven niet wilde laten verpesten door mijn ontvoerders. Ik wilde er sterker uitkomen. Dat is gelukt.”

Sindsdien schrijft Joanie vooral reportages voor Knack. Ze volgde de oorlog in Syrië, ze reisde naar Irak, Egypte, Oekraïne, Libië, Jemen, Mali en andere landen in het Midden-Oosten. In 2016 tijdens een reportage in Libië werd haar collega fotograaf en goede vriend Jeroen Oerlemans doodgeschoten door een sluipschutter van IS..

Joanie nam een half jaar rust om de zwaar traumatische gebeurtenis te verwerken: “Je wordt tien keer voorzichtiger maar ik blijf dit werk doen. Omdat ik vind dat ik die diepe menselijke ellende moet vertellen aan de wereld. Wat daar gebeurt, op dat moment. Omdat het zo oneerlijk, misselijkmakend of verschrikkelijk is. Af en toe ook hartverscheurend mooi. Net door dat laatste blijf ik doorgaan. Want er zijn altijd mensen die solidair zijn. Moedig. Warm. Menselijk. Ik blijf op zoek naar hun verhalen.” … ❤

✖︎ Bedankt Joanie, en onwaarschijnlijk veel respect voor wat je doet, je bent een straffe journaliste, een straffe vrouw, een straffe schat… Keep up the good work, en reis veilig!