JOKE: “Na jaren denken en twijfelen en nog langer nadenken heb ik mijn huis verkocht en ga ik kleiner wonen. Ik wilk me lichter voelen én meer tijd hebben voor mezelf én voor mijn nieuwe relatie. 

Het huis werd te groot en te leeg. Ik had er geen zin meer in ondanks de prachtige tuin. In een huis én tuin blijven  de klussen komen. Ik heb bewust gekozen voor meer tijd. Tijd ook voor mezelf, voor de kinderen, voor vrienden, familie en voor mijn nieuwe prille relatie (voorlopig behouden we elk ons eigen adres). Ik zie zo uit naar mijn nieuwe leven, nieuwe indrukken, nieuwe buurt, nieuw hoofdstuk.

Natuurlijk betekende mijn huis enorm veel. Het was een veilige haven voor alle bewoners. Het stukje muur met de groeicurves  van de kinderen laat ik achter. De nieuwe bewoners gaan nooit weten dat achter de gyproc van een van de kinderkamers een grappige schildering met sprookjesfiguren verstopt zit. Die was van de vorige bewoners haha. Tijdens mijn afscheidstoer door het huis moest ik glimlachen bij dat ene hoekje waar elke hond die we ooit hadden ’s ochtends languit ging liggen in de eerste binnenvallende zonnestraal. En dat gat in de deur waar de jongste met zijn BMX-fietsje inreed. Of het schoolbord in de smalle gang en de krijtjes liggen er nog steeds.

Het kookeiland was het epicentrum van àlles. Hoeveel gesprekken zijn er niet gevoerd of ruzies bijgelegd of slappe lachbuien die nergens begonnen en bleven duren. Hoe vaak gebeurde het niet dat familie of vrienden liever aan de toog hingen dan aan de keurig gedekte tafel haha.

En ja, ik ga de tuin missen met de ontelbare boterbloempjes. Ik ga de hele buurt missen met de grote en kleine verdrietjes. Ik ga zelfs de kwaaie buurman missen die heel diep een gouden hartje had.

Herinneringen neem je mee en ze zitten in een speciaal compartiment in mijn hoofd en hart.

Het is goed geweest. Ik ben helemaal klaar voor de sprong naar het nieuwe leven. De kinderen hebben hun eigen leven en bouwen aan hun eigen gezinnetje.

Na de beslissing voelde ik me meteen 1000 kg lichter. Verhuizen betekent ook véél weggooien, heel veel weggooien. Wat verzamelt een mens toch in 32 jaar wonen op dezelfde plek?!  En weggooien (kringloop / containerpark / vuilniszakken) werkt enorm therapeutisch. En je vindt onbetaalbare pareltjes terug zoals tekeningen en rapporten van jezelf en je kinderen, een postkaart met het handschrift van overleden ouders, foto’s, je eerste arbeidscontract, liefdesbrieven (uit tijden zonder internet en gsm)…

Ik laat een briefje achter voor de nieuwe bewoners en wens hen ontzettend veel geluk toe.

In de auto lopen de tranen over mijn wangen want afscheid nemen, zeker van een huis dat zolang een fantastische thuis was blijft moeilijk.

Niet meer omkijken en op weg naar nieuwe herinneringen.”

 

Free photo by Erda Estremera @ Unsplash