“Ik beken: ik wil best wel aantrekkelijk gevonden worden. En meer. Hoe ik daarmee omga is mijn zaak.” Hilde (52)

Een boek dat je doet nadenken over iets, is een onbetaalbaar effect.  Zo ook bij Hilde (52).  Nadenken over begeerte en begeerlijkheid. Zo essentieel voor een vrouw. Ook en VOORAL na je 50!

 Net dit gelezen: ‘All that is’ van James Salter. Impulsief gekocht bij Cronopio – fijne boekhandel in Antwerpen – waar ik met Carla binnenliep. We zochten zomergevoel en bestelden rosé, maar toen was dat boek al van mij. Het is super.

De stijl: gracieus – geen woord teveel.

De dialogen: open en suggestief.

De setting: New York en de wereld.

Ja, het gaat over een man (!) en zijn carrière, zijn blik op de wereld maar vooral: zijn connecties met vrouwen. Ja, het gaat ook over seks, jawel. Maar voor mij ging het vooral over de coming of age van die man tussen al die vrouwen. Hij is vijftig als het boek afloopt en met alweer een nieuwe vrouw verdergaat. Een verovering? Ba neen! Er is – op een uitzondering na – geen vrouw die niet even goed met zijn emoties en lichaam speelt, als hij met de hare.

” Ik google de auteur.
OMG: die man was 88
als hij dit schreef.”

Wat ik ook trof: zure oprispingen over zijn blik op vrouwen. Zeg…. zal het gaan ja. Het gaat over begeerlijkheid: is daar iets mis mee misschien? Wat mij betreft niet,
ik beken: ik wil best wel aantrekkelijk gevonden worden. En meer. Hoe ik daarmee omga is mijn zaak.

Zoals ook elke vrouw in het boek voor zichzelf beslist wat en hoe. Ik wil best begeerlijk worden gevonden.

Ik zal je nog eens iets zeggen – we zijn hier nu toch onder ons: ik weet dat eigenlijk maar sinds na mijn 50^ste. Echt. Mijn lichaam was zo vanzelfsprekend de tijd ervoor. Het deed wat ik wilde, en ongemakken waren altijd maar tijdelijk.

En toen kwam er een hartoperatie. Dàt is toch wel ingrijpend. Heel langzaam moest mijn lichaam weer opstarten. Ik keek ernaar. Eindelijk. En ik zag dat het goed was. Te rond hier, en te vierkant daar, maar het was helemaal ik.

Nog een vertrouwelijkheid: ik ben me anders gaan kleden. Vrouwelijker. Kleuriger. Ik vind er leuk uitzien helemaal geen taboe meer. En dat komt niet omdat ik aan frisheid inboet. Dat is net omdat ik de frisheid wil benadrukken. Dat ik dat nooit eerder heb gedaan! Ik had de keizerin van Sheba kunnen worden! Nooit meer zeepsop, nooit meer wasmachine.

Enfin, zelfs tijdens het huishoudwerk heb ik geleerd mijn zin te doen. Ik poets in pyjama. Heerlijk vind ik dat. De dag begint als alles klaar is, in een heel net huis. Een korte dag vaak, toegegeven.

Een lange pyjamadag zo je wil. En als dat een sexy exemplaar is, is dat meegenomen:

geen ijdelheid
is me nog vreemd,
zelfs niet
tijdens het poetsen!

#Hilde De Brandt

Wie is Hilde De Brandt?

“Een klein groen dorp aan de rand van Aalst, een hoofd vol vragen en altijd een boek en een hond als trouwste vriend. Zo groeide ik op. Ik hou van mensen kijken en verhalen verzinnen, de zee in Oostende, mijn fantastische dochter en haar geduldige vader. Mijn lievelingsplek is een zuiderse olijfgaard waar jaarlijks wordt bewezen dat vriendschap de beste olijfolie oplevert.

Dertig jaar werkte ik ‘buitenshuis’, eerst als journalist, dan als cultuurcoördinator en communicatiemanager. De digitale omwenteling heeft me aangezet mijn eigen ‘schrijfwinkel’ te openen. Een nieuwe tijd dwingt tot nieuwe organisatie- en omgangsvormen, tot een nieuw soort communicatie. Daar wil ik mijn passie en ervaring voor inzetten. Taal voor Straks is mijn eenmanszaak waarmee ik voltijds wil gaan schrijven. Ik wil er een droom mee realiseren en een statement maken: 52 is net jong genoeg om de grote stap te wagen.”

Heb je vragen voor Hilde? Mail ze via  ann@wifty.be