“Twee jaren na mijn scheiding ontmoette ik iemand maar na 3.5 jaar gingen we uit elkaar. Ik was vast besloten om minstens 5 jaar vrijgezel te blijven. Ik schreef me in op verschillende datingsites. In mijn profiel stond dat ik enkel en alleen gezelschap zocht om op stap te gaan. Ik heb genoeg vriendinnen waarmee ik (nog steeds) uitga. Maar af en toe het gezelschap van een man zou leuk zijn.
Door een toeval kwam ik in november 2011 op Badoo terecht. Na het invullen van mijn profiel en het online zetten van foto’s kreeg ik heel snel een reactie van Jan. Het zal iets in de aard geweest zijn van “interesse in een jongere man” of “je ziet er goed uit”.
“Moet jij niet met kindjes van je eigen leeftijd gaan spelen,” antwoordde ik. Ik was tenslotte 48 en hij 36. We begonnen te chatten. Hij wilde daten, ik niet. We hielden het bij chatten. Maar op Paaszondag 2012 vroeg hij of ik ’s avonds iets te doen had. Nee dus en hij ook niet. We spraken af.
Ik had er niet echt veel zin in maar dacht: ‘Vooruit, voor één keer om van het gezeur af te zijn.’ Ik kwam rond 18u bij hem aan en toen ik hem voor het eerst zag dacht ik “Mijn type niet. Ik blijf een uurtje en dan naar huis.” Maar het klikte en we bleven maar praten. Na een uur of twee vroeg hij of hij me mocht kussen. Het bleek mee te vallen ;-). Om 01.30u reed ik terug naar huis.
We zagen mekaar een hele tijd niet. Hij kwam een keer naar de disco waar ik met mijn vriendinnen was. Een paar weken later was ik jarig. Ik had niks gezegd ging zaterdagavond iets bij hem drinken.
“We belandden in bed toen ik 48 was en kwamen er uit op mijn 49ste verjaardag. Hij vond het grappig toen ik dat zei.”
We besloten FWB (Friends with Benefits) te worden. We zagen en hoorden elkaar soms weken niet. Zo ging het een jaar lang. We hadden ons eigen leven en zagen elkaar soms 6 weken niet. Tot ik vorig jaar eind juni naar Turkije op vakantie ging en er een flirt had met een man van de groep.
Toen ik thuis kwam, wilde Jan me op Skype zien en vroeg of er “iets” gebeurd was. Hij keek zo verdrietig. Ik bleek duidelijk méér te zijn dan een FWB voor hem. Een paar dagen later ging ik naar hem toe. Ik wilde hem persoonlijk zeggen dat ik ermee wilde stoppen. In plaats van het uit te maken, besloten we op weekend te gaan naar de Ardennen. En sindsdien zijn we een koppel. Al 13 maanden.
In het begin was ik redelijk onzeker. Hij is tenslotte 12 jaar jonger! Hij zou voor een jongere vrouw kunnen gaan en nog een gezin stichten maar daar heeft hij geen behoefte aan. Hij zegt dat hij geen midlifecrisis heeft omdat hij tussen zijn 20 en 30 als een échte vrijgezel geleefd heeft en àlles geprobeerd heeft. Hij heeft niet het gevoel dat hij iets mist. Ik ga nog regelmatig dansen met m’n vriendinnen. Hij gaat biljarten.
Inmiddels heb ik een caravan gekocht in de Ardennen, waar we op zijn vrije weekends (1 op de 2 dus) naartoe gaan. Daar zijn we dit jaar ook 3 weken met vakantie geweest.
De reactie van mijn kinderen? Die willen maar één ding en dat is dat ik gelukkig ben! Ze vinden het een leuke man en geven er verder geen commentaar op. Mijn ouders en broer doen alsof ik nog alleen ben. Héél sporadisch valt zijn naam of wordt er gevraagd of “hij” mee gaat naar de Ardennen. Ik had iedereen uitgenodigd met Kerst maar het nieuws van een “mystery guest” werd maar lauw onthaald. Ik vind het jammer. Ik ben 51 en kan wel voor mezelf beslissen.
Mijn vrienden en vriendinnen hebben hem onmiddellijk aanvaard. De ene vindt hem leuker dan de andere maar dat heeft niets met leeftijd te maken. Ik ben trouwens niet de enige cougar in de vriendenkring. Een andere vriendin heeft een vriend die 15 jaar jonger is. En bij nog een ander koppel is er 9 jaar leeftijdsverschil.
Uit de hoek van de familie is wel eens de commentaar gevallen dat ik een jongere vriend heb om mijn ego te strelen. Nu zijn de plooien glad gestreken.
Zijn vrienden hebben me ook zonder problemen aanvaard. In het begin kregen we soms wel eens opmerkingen. Al lachend maar ach, dat was te verwachten.
“En op straat zie je soms mensen eens kijken maar dan kijk ik die recht in de ogen en denk “goed hé!”.”
Ik heb inderdaad getwijfeld. Misschien niet alleen door het leeftijdsverschil maar ook de verschillen in achtergrond en levensstijl. Uiteindelijk na een jaar kan ik zeggen dat ik blij ben dat ik de stap gezet heb. En ja, we hebben intussen een aantal pittige ruzies achter de rug. Op dat gebied ben ik een vluchter. Hij is een vechter en we zijn nu nog bij elkaar omdat hij mij én wat we samen hebben niet wil opgeven. Gelukkig. Want intussen loopt alles heel goed tussen ons.
We zullen wel zien of we samen blijven. Mijn vorige vriend was even oud en dat is niet blijven duren. Met leeftijd heeft dat niet veel te maken. We genieten van onze tijd samen. We zien elkaar niet zo vaak. Om de twee weekends spenderen we een volledig weekend in de Ardennen. In de week hebben we één avond. Naast mijn 2 zonen heb ik verder geen behoefte om élke dag een man in huis te hebben. Ik vind het goed zo.”
0 Comments