Ineens ving ik de vraag tussen twee wifties op: ‘Kijk jij nog vaak in de spiegel?‘ De repliek vond ik al even veelzeggend: ‘Ik hoef dat allemaal niet meer te zien!’ Ze zei het met een twinkel in de ogen en haar mond op half zeven.
Hm, hoe zit dat bij mezelf? Ik kijk weinig in de spiegel. Maar dat heb ik mijn hele leven al gedaan. Mijn moeder riep wel eens: ‘Pas op dat je niet te veel in de spiegel kijkt, anders blijf je zo staan.’
Hoeveel spiegels heb ik in huis? 3. Ik reken het spiegelend oppervlak van de oven niet mee. Eentje op de badkamer. Eentje op het toilet beneden. Die van boven – mijn toilet dus- heeft er geen. Ik hou niet van spiegels op een plek waar je vooral rustig en kalm moet zijn. En de laatste spiegel, een smalle, bevindt zich aan de voordeur.
Voor een bijzondere aangelegenheid moet ik eerst naar beneden om het effect van de outfit te bekijken. En dan terug naar boven voor de verdere afwerking of aanpassing.
Hoe minder ik mezelf confronteer met mijn spiegelbeeld, hoe beter.
Denk ik zo. Of ik naar mezelf in vitrines loer? Zelden. Misschien dat hier een psychologische verklaring voor is. Ik stel dit gewoon vast en word daar niet koud of warm van.
Ik weet dat ik van de norm afwijk en dat ik een haat-liefde verhouding heb met spiegels. In resto’s of bistro’s zal ik mijn zitplekje zodanig uitzoeken dat ik niet constant naar mezelf hoef te kijken. In liften draai ik me weg van de spiegels. En o gruwel als je op een wc belandt waar een spiegelende display voor je neus hangt. Manmanman, wie dat idee ooit heeft gelanceerd, verdient een zachte doodstraf.
De enige spiegel die ik niet kan ontwijken is die bij de kapper.
En dat betekent horror. Je zit daar willoos. Je ziet eruit als een natte hond. Voze kop that is. Het licht is ongenadig hard. Elk bultje, putje, rimpeltje, kraaienpootje staat op je gelaatskaart. Bril af. Hellowwww de flou artistique: glad en strak.
Spiegels. Een noodzakelijk kwaad. Mijn beste vriendjes zullen ze nooit worden. Op de bijbehorende foto lees je: what matters most is how you see yourself. Mjahaa.
De vraag die ik wifties en vrouwen in het algemeen wil stellen is deze: hoe vaak kijk jij in of ontwijk jij spiegels? ;-)
X,
Ann
5 Comments
She
Wist je dat er ook kappers bestaan die zonder spiegels werken?
m
Liefst zo weinig mogelijk!Soms denk ik aan al die tijd dat ik me vroeger druk maakte om een puistje,m’n lichaam dat ik niet 100% vond enz…..maar mannekes,what a waste of time.Daarom zeg ik nu tegen alle jonge meisjes:hou jullie daar niet mee bezig,geniet van jullie jong en mooi zijn want it’ doesn’t last!
Hélène
Ik hou mezelf wel graag in het oog! Ik vind spiegels heel fijn, ze weerkaatsen het licht zo mooi… ;-) én ik moet eerlijk toegeven, ik zie mezelf graag, ook in de spiegel. Ik zoek niet naar onvolmaaktheden of ik zoek zeker niet naar perfectie. Ik check gewoon graag of mijn uiterlijk in harmonie is met mijn innerlijk! :-)
Cristina
Zeer herkenbaar. Ik maak mezelf zelden op, maar ik doe het wel om naar de kapper te gaan, verlicht de spiegelstraf toch een beetje.
Angi Van Damme
Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wie is de mooiste van het land?
Nou, iedereen kent wel deze zin uit het bekende sprookje.
Wat is mooi zijn? Dat komt vooral uit jezelf, uit je binnenste. En eigenlijk heeft het weinig te maken met ons uiterlijke. Er zijn mensen die misschien niet beantwoorden aan de klassieke normen van schoonheid, maar die wel schoonheid uitstralen en heel aantrekkelijk zijn.
Ik stel aan iedere vrouw voor om dagelijks in de spiegel te kijken en te zoeken hoe ze er het best uitziet. Hoe zit het met je uitstraling? Een beetje gezond narcisme kan zeker geen kwaad. Je zult je er beter en zelfzekerder bij voelen.
Kijk in de spiegel en hou van jezelf. Accepteer hoe je bent en je manier van zijn.
Een glimlach is het beste accessoire!
Just be yourself and be happy!
Angi Van Damme