Fotograaf Marc Drofmans (52): "De meeste mensen worden echt niet knapper met de jaren, dat is maar voor weinigen weggelegd. Trouwens, wat me opvalt, veel mensen zijn nu vriendelijker dan toen ze nog jong en knap waren, hahaha!"

Onlangs zag ik deze oude Polaroid terug, genomen ergens eind gouden jaren ’80. Drie jeugdvrienden op een rij: Marc, Max en Ronald. De Polaroid werd gemaakt in Knokke op het strand van de club die later Surfers Paradise werd. Dé drie macho’s, dat waren ze zeker! We dachten toen ook dat we al groot en wijs waren, als je de foto nu ziet zie je drie jonge, lieve, zelfverzekerde kerels boordevol plannen.

Marc leerde ik kennen via Max, die was half jaren ’80 mijn vriendje. Meer zelfs, Max was de eerste man (of zeg je jongeman tegen een prille twintiger?) waarmee ik ging samenwonen. Marc was beginnend fotograaf, Max was beginnend model. Ronald, de 3de in het rijtje had dezelfde studies gedaan dan ik en was beginnend fotograaf én model tegelijkertijd. Een paar jaar na deze foto stelde ik Ronald voor aan mijn beste vriendin Dominique. Ze werden een stel, trouwden en ik werd de fiere meter van hun eerste dochter Elena die net 18 geworden is.

Mooi vind ik dat, vriendschappen die al decennia meegaan. We hebben oneindig veel plezier gemaakt, gedanst en gelachen, elkaars leven gevolgd en gesteund en soms een beetje afscheid genomen (Max woont ondertussen in Las Vegas). Maar de band blijft, één blik, één welbekende schaterlach (Max), één anekdote, en we zitten helemaal in toen én nu. Wat ons toen aantrok in elkaar blijft, vrienden met wie je zo’n lange geschiedenis deelt worden een stukje familie.

Fotograaf Marc Drofmans

Marc is ondertussen 52 jaar geworden, hij werkt sindsdien full-time als fotograaf en hij is de bezieler van de enige echte Mannenkalender.

Het bijzondere aan elkaar zo lang te kennen is dat je elkaar ouder MAG zien worden, daar ben ik echt heel dankbaar voor…

Marc Drofmans: Ja Hélène, ik ben ook heel dankbaar dat ik er nog ben. Dat vond ik toch het fijnste aan 50 worden, het besef dat ik al zover geraakt ben en al een vol leven achter de rug heb. Twee van mijn boezemvrienden zijn gestorven nog voor ze 30 waren. Dan ga je alles relativeren. Ik heb het daar lang heel moeilijk mee gehad, zo unfair…

Die 50 was bevrijdend, je hoeft je niet meer te bewijzen. Dat vind ik een bijzonder gevoel. Ik weet wat ik waard ben en wie er belangrijk is in mijn leven. Het is echt een tweede hoofdstuk, ik wil elke dag opnieuw genieten van alle kleine en grote dingen die naar me toekomen, en liefst zo lang mogelijk.

Mijn advies voor jongeren: wees jezelf, iemand anders is al bezet. We doen er jaren over om iedereen te behagen en verwachtingen in te lossen, je kan maar best zo snel mogelijk helemaal jezelf zijn!

Ouder worden we allemaal, probeer dat waardig te doen, wees geen karikatuur van jezelf. Blijf steeds de humor van alles zien. De meeste mensen worden echt niet knapper met de jaren, dat is maar voor weinigen weggelegd. Jezelf aanvaarden, met alles wat bij dat ouder worden hoort, dat is de kunst. En relativeren en heel veel lachen. Trouwens, wat me opvalt, veel mensen zijn nu vriendelijker dan toen ze nog jong en knap waren, hahaha!

Dus geniet van elke dag alsof het je laatste is. Koester je vrienden, zij zijn goud waard. En verzorg jezelf, want als je net als ik nog héél veel wil doen, dan is een goede gezondheid het allerbelangrijkste!

Lang leve Wifty!

Marc

HET WERK VAN MARC: Marc fotografeert vrouwen en mannen. Maar wat hij met mannen doet, daar kijken we graag naar! Wij zien een aantrekkelijke man op een terrasje, Marc ziet iétsje meer … ;-)