Piet Teigeler (ex-hoofdredacteur, ex-barman, ex-beatnik, ex-content producer) kan onmogelijk weerstaan aan opdrachten die gegarandeerd geen geld opbrengen. Als auteur van  zeventien misdaadromans, kon hij al  wennen aan een uurloon van 0,01 euro en nu bereikt hij dus zijn financiële zenit met een sporadische bijdrage aan wifty.be. Vanuit Spanje waar de zon, voorlopig nog, gratis opgaat.

De klantjes zijn koning.

Ik heb de moord op JFK gezien op een zwart-wit teevee, waarvan ik de huurkoop betaalde met muntjes die je in zo’n jukeboxsleuf moest stoppen.

Ik heb, tien jaar later en in kleur, de smadelijke val van Nixon gezien.

Het decennium daar tussen, staat bekend als de Sixties. Dat was een periode waarin wij ons realiseerden dat niet onze identiteit maar onze daden bepaalden of we al dan niet de good guys waren. Ook, uiteraard, dat een decennium niet noodzakelijk van nul naar negen loopt.

Ik heb hier ergens een foto uit één- of tweeënzestig: deelnemers aan het jazzfestival van Comblain-la-Tour poseren vóór de autobus die hen er naartoe zal brengen. Er is geen jeans te zien, alle mannen dragen een confectiepak met stropdas en de meisjes zijn voorzien van bloemetjesjurk, handtas en handschoenen. Daarna in één- of tweeënzeventig: de politie koopt grotere kepies vanwege de weelderige haardos van de manschappen en achter het loket van de post zit personeel dat zich niet hoeft om te kleden om in Woodstock te gaan rocken.

Ik heb nog typistes weggestuurd zien worden, omdat je niet in een lange broek naar het werk hoorde te komen. Ik heb nog een rechter horen zeggen: ‘Kom volgende week terug en zie dat je haar geknipt is, want daar zal de strafmaat van afhangen.’ 

Maar de cultuurschok van de jaren zestig voerde, bij mijn weten, nooit tot het ontslag van een schooljuffrouw omdat die niet gedoopt was.

In onze familie zijn wij traditioneel wel gedoopt, daar zorgden de bomma’s voor. Tot en met de generatie van onze kinderen. Ik ben nog achter de doopvont weggedoken omdat ik niet op TV wilde komen met zo’n belachelijke blauwe strik om mijn arm en een bougie in mijn hand. Toen ik het peterschap van mijn broers dochter had aanvaard, wist ik namelijk niet dat Tante Terry ook net een kindje had gekocht en dat de BRT het doopsel kwam filmen.

Toen mijn kleinzoon en mijn achterneefjes hun intrede deden, was het echter gedaan met dopen, zij het niet met het school lopen in een Rooms college. 

Daarom vraag ik mij af: als ongedoopte kinderen naar een katholieke school mogen gaan, waarom mag een ongedoopte juf er dan geen les geven? Vanwege het verschil tussen subsidiegeld ontvangen en subsidiegeld uitbetalen?

 

helene@wifty.be