Euthanasie. De reportage van Topdokters  op VIER heeft een enorme indruk nagelaten. Het zindert nog na.

Zou ik zo moedig zijn om voor euthanasie te kiezen? Ga ik dat lef hebben om bewust naar die fatale spuit te vragen? Zeer grote vraagtekens.

Zo goed als iedereen spreekt over dat fragmentje met mevrouw G.. De camera registreert als stille getuige het gesprek tussen dokter Distelmans en haar.

Dr. Distelmans, dan weet je dat het geen gewone consultatie is. Ik voel dat mijn hart nog feller bonkt en dat ik vergeet te ademen. Je wéét wat er komt.

Je allerlaatste dag met uur afspreken.

Mevrouw komt haar datum afspreken, haar laatste dag op deze wereld. Ze kan niet meer. Dat zegt ze rustig en duidelijk en met opvallend klare blik.  Bewust en helemaal in harmonie met zichzelf. Iedereen weet dat ze al bij 3 andere dokters is moeten gaan voor ze haar toestemming heeft.

Dr. Distelmans bladert in zijn agenda en geeft haar een datum. Zij knikt en vraagt op welke dag die datum valt. Het is een woensdag. Oké knikt ze. Op dat moment gaat mijn keel dicht. Hoe hopeloos zijn je vooruitzichten dat je dit als mens kan en wil beslissen?

Liever 6 maanden te vroeg dan 1 dag te laat, dokter.

Zij is 89 en ze zegt dat het goed is geweest. ‘Liever 6 maanden te vroeg dan 1 dag te laat, dokter.’ Tegen zo’n eenvoudige logica is niets meer in te brengen. Waarom ook.

Even later stapt ze met kwieke tred het ziekenhuis uit. De camera laat haar gaan. Meer wil je ook niet weten.

Dan zien we haar terug in de ziekenkamer die stampvol met familie zit. Mooi. (Zou ik dat wel willen, mijn laatste reis aanvangen met zoveel volk rond mij? Of zou ik de voorkeur geven om dat in mijn eentje te doen samen met een hele dierbare?…)

Iedereen lacht. Ergens zit de traan al klaar. De liefde voor deze vrouw voel je aan alles. Ze is geliefd en misschien is dat wel de beste power om definitief het licht uit te doen…

Dr. Distelmans komt nog eens vragen of ze zeker is en legt de stappen uit. Er zal nog een baxter aangebracht worden en dan komt hij terug. Niemand vraagt om uitleg. Ze is er klaar voor.

Koket gekleed neemt ze plaats op het bed. Met een lach.

Knalfeestje.

Een van haar kleinkinderen laat nog snel een filmpje op haar smartphone zien. Gisterenavond was er nog een knalfeestje. Mevrouw danst en swingt! Iedereen lacht…

De camera volgt Distelmans terug naar zijn bureau. Hij loopt wat rond en vraagt om het product dat een van zijn medewerkers hem overhandigt. Hij vult zwijgend de spuit.

Dan gaat hij terug de kamer in.

Hij steekt zijn hand uit en neemt heel hartelijk afscheid.

De camera staat op de gang.

Je hoort mevrouw nog zeggen ‘Doe het goed allemaal!…’

Het is stil.

Enkele minuten later hoor je een stem ‘…is ze nu al  ingeslapen?’

Iemand huilt.

Dr. Distelmans verlaat de kamer en je ziet aan àlles dat het hem iets doet. We volgen hem en hij maakt een kopje koffie. Je hoort hem zeggen dat hij de dood maar niets vindt.

Kiezen voor euthanasie is ingrijpend. Ik weet absoluut niet wat ik zou doen. Blijven strijden tot allerlaatste snek of voortijdig er een punt achter zetten.

Open vraag…

 

Free photo: Matheus Vinicius @ Unsplash