Ellen (50): “Ik ben een prille Wifty en aangezien ik dat met vallen en opstaan doe wil ik graag mijn kwetsbare ervaringen in deze materie met jullie delen.”

Ellen Van Praet (50).

Mag ik me even voorstellen. Ik ben Ellen, een prille Wifty en aangezien ik dat met vallen en opstaan doe zoals een peuter, dus voorlopig nog iets meer val dan opsta, wil ik graag mijn kwetsbare ervaringen in deze materie met jullie delen.

Ik heb nog geen website of blog. Die zijn, ook met vallen en opstaan, in opbouw. Maar ik heb een titel voor mijn website én blog, voorlopig toch en daar ben ik best wel fier op! Website: The ME Gallery + Blog: The ‘H’Art of living. Nu even nog geen details hierover, het zal oa gaan over mijn activiteiten als herborist, therapeutische masseuse en de levensbeschouwelijke workshops die ik geef aan bedrijven, organisaties en vormingscentra.

Maar ook hoe ik als Wifty omga met de geweldige dingen des levens en de obstakels die daarbij gepaard ‘kunnen’ gaan. Al zal ik hoofspeler zijn van mijn eigen platform, toch zal ook mijn partner Marc ten tonele verschijnen en hopelijk nog vele Wifties en Mifties. We willen heel graag delen wat ons begeestert, bezielt en hoe we dat ervaren. Al ben ik er nog niet helemaal uit hoe. We zien wel…

Maar voor nu mijn eerste bijdrage aan Wifty. Laat het u smaken!

Never give up. Great things take time.

Niet perfect willen zijn, je openstellen voor je volledige eigen ‘ik’, is moedig. Kwetsbaar zijn is geen zwakte, het is een kracht!

De Amerikaanse poëet, essayist en filosoof Chris Jami vat het perfect samen: “To share your weakness is to make yourself vulnerable. To make yourself vulnerable is to show your strength.” En als je weet dat je niet alleen bent dan opent zich een hele nieuwe wereld. De wondere wereld van “bezield” leven! 

Zo steek ik van wal in mijn workshop: “Heerlijk! Ik ben niet perfect. Bezield thuiskomen bij je authentieke zelf.” 

Tijdens deze workshop deel ik mijn ervaringen en eigen kwetsbaarheid, lees “zoektocht” in de wondere wereld van imperfectie en de kracht van kwetsbaarheid met als recht dat iedereen kan en mag “bezield” thuiskomen bij zichzelf. 

Een mooi thema met een sterke titel. Maar laat ik eerlijk wezen, Ik heb niets uitgevonden, Brené Brown en vele anderen zijn me voorgegaan. Ze waren mijn gidsen en bevestigden heel vaak waar en waarom ik vastliep en vaak nog vastzit in mijn eigen web van angsten en onzekerheden. Het is ‘mijn’ vallen en opstaan en kleine overwinningen die hebben gemaakt dat ik deze workshop op mijn kwetsbare manier met anderen kan delen.

Eén van die onzekerheden is het feit dat ik in november 50 jaar ben geworden en het besef: no way back.

En, ondanks dat ik me nog heel jong en fris voel, besef ik dat daar ook wel wat minder goede kanten aan verbonden zijn. Nee hoor, het is niet altijd en alleen rozengeur en maneschijn. En het is zeker niet altijd: Life starts at 50….want doet het dat ook niet at 0, 10, 20, 30, 40, …

Voor mij heeft dat starten soms een zoetzuur smaakje en ik vloek weleens wanneer mijn hormonen me parten spelen en ik met mijn gevoelens geen blijf meer weet. De dag baadt dan niet in het  zachtroze maar eerder in een donkere wolk en ik moet dan heel erg waken over mijn ‘onvoorspelbare staat van zijn’. Oppassen dat ik niemand ongewild pijn doe met rake woorden en krasse taal. Gelukkig ben ik niet van het agressieve type en verkies ik uitleggen boven uitroepen! Een hele klus dus en oh zo vermoeiend. 

En wat met het heel langzaam aftakelen van lijf en leden? Brrrrr, hoe erg ik ook mijn best doe, soms lukt het me niet. Soms zie ik de rimpelmonsters in meervoud. De spiegel aan de wand is dan mijn vijand. Ik hoef zijn mening niet, laat staan mijn eigen zielige beeld dat het alleen maar erger maakt.

Mijn hoofd is vaak ook geen goede leidraad meer. Alsof het de pedalen kwijt is. Ik twijfel regelmatig en stel me vragen over mijn doel en opdracht hier op deze aardbol. Kan en wil ik nog mee in de ratrace? Moet het allemaal zo snel, hier en nu? Wil ik dat nog wel? Ik weet het soms “echt” niet meer?

En toch, 50 zijn is niet alleen kommer en kwel. Het is nu net ook me durven kwetsbaar opstellen. Laat ik het zo stellen. Ik ben een geboren perfectionist, streng voor mezelf. Dat maakt het, op de koop toe, niet eenvoudiger . Maar ik heb mezelf toegefluisterd om zachter te zijn, toleranter, toegeeflijker en liever voor mezelf. Ik heb afgesproken met mijn ziel dat ook ik me kwetsbaar mag opstellen, onderuit mag gaan, soms niet meer mag weten wat ik wil, niet elke dag even top en hip. Ik heb een pact gesloten met dat kleine, spontane meisje in mezelf dat tijd relatief is en dat er nog veel kan en mag, dat ik nog jong en mooi ben.

Dat 50 zijn ook betekent 50 jaren van groeien en 50 jaren met misschien wat meer wijsheid dan toen ik 20 was. Op 50 relativeer ik meer, sla niet snel in paniek en besef ook dat het leven opgebouwd is uit en dankzij kleine dingen. Dus ja toch, life starts ‘also’ at 50.

In 2013 zag ik het ouder worden als volgt:

Waterrimpels

Mijn huid past zich langzaam aan 

aan een nieuw seizoen in mijn leven 

waterrimpels voortdurend in beweging trillen zachtjes na, 

deinen uit en geven een andere kleur aan mijn hele wezen 

Diep van binnen hoop ik dat ik nog ‘grootse’ dingen mag verwezenlijken die vervat zitten in het ‘kleine’ alledaagse. M.a.w. I’ll never give up, because great things take time!

En omdat het januari is en warme woorden voor het nieuwe jaar nog mogen tot…. 31 januari . Bij deze de mijne met dank aan mijn partner in crime, Marc voor de inspirerende foto.

Het Stralend ‘H’Art.

Ramses Shaffy vertolkte het zo:

Zing, Vecht, Huil, Bid, Lach, Werk en Bewonder …

Dit alles en veel meer wens ik jullie toe in 2016,

Ellen 

helene@wifty.be