Ellen (50) is een prille Wifty. Met vallen en opstaan, want het leven na 50 kan geweldig zijn maar heeft ook obstakels. Als Wifty Guest deelt ze regelmatig haar kwetsbare ervaringen met ons.
Herinneringen
Dat is het thema van de poëzieweek die van 28 januari tot en met 8 februari 2016 plaatsvindt.
Onder de titel ‘Jaren die druppelend versmelten’ vinden gedurende een hele week in heel Nederland en Vlaanderen voordrachten, boeksigneringen en dichtwedstrijden plaats. Dit las ik vandaag in Happinez, het mindstyle magazine.
‘Jaren die druppelend versmelten’ waren genoeg om in mijn eigen verleden te kruipen en terug te keren tot daar waar het geheugen ons vaak in de steek laat. Geef toe, herinneringen worden ingekleurd door de tijd die ongrijpbaar is, vaak voor mij nog moeilijk te vatten. Ik wil wel, zie nog zaken en ervaringen voor me, maar heb ik dat werkelijk zo beleefd? Bovendien ben ik niet begenadigd met een sterk geheugen, wat het er niet eenvoudiger op maakt.
Ik kleur de zaken ongetwijfeld beter, mooier, groter, interessanter, maar ook kleiner, lelijker en volledig onjuist in de tijd geplaatst, in.
Op je vijftigste heb je al wel wat verleden op te lijsten. Dat staat buiten kijf. Een rijkgevuld parcours met hoogtes en dieptepunten, een geheugen dat je in de steek laat, en het besef dat het nooit meer terugkomt.
Van 1 zaak echter geniet ik nog elke dag. Het staat kristalhelder in mijn geheugen gegrifd. Geen uitleg nodig, geen familieleden die me erop attent moeten maken. Niemand die dit warme stukje heerlijke herinnering moet opfrissen. Ik beleef het nog elke dag.
In november 2009 beschreef ik het op deze manier:
Vlammenzee
Terugkijkend naar de vlammenzee van mijn kindertijd,
in familiewarmte gehuld voor de haard, met boek en sprankelende oogjes.
Genietend van het moment en de hoop dat het nooit voorbijgaat.
Maar de tijd verglijdt en de warme herinnering
gegroefd in mijn hart, blijft voor altijd.
Ellen
0 Comments