“Eenzaamheid is de ergste kwaad van deze tijd. Ondanks het overaanbod aan sociale media is er meer eenzaamheid dan ooit.”
Eén op vier mensen (25%) van de 1000 ondervraagde Vlamingen zegt zich eenzaam te voelen! Hallucinant. In De Ochtend op Radio 1 werden de resultaten bekendgemaakt van het onderzoek naar De Grote Levensvragen. Daarin werd bij 1000 Vlamingen gepeild naar de levensvragen waar ze wakker van liggen. Het was het eerste onderzoek van die aard en het werd uitgevoerd door Why5Research in samenwerking met Radio 1, Lannoo en De Standaard.
In Touché gaat Friedl’ Lesage vanaf zondag 1 oktober een hele maand lang op zoek naar antwoorden op De Grote Levensvragen.
Het volgend stukje komt uit het boek De Grote Levensvragen van Friedl’ Lesage, Johan Van der Vloet en Ilse Cornu.
Eén op vier (25%) zegt: “Ik voel me eenzaam”
Doe meteen volgende test: kijk om je heen en zie hoeveel mensen zitten te turen en te tokkelen op hun smartphone: berichtjes lezen, Facebook checken, een foto/selfie uploaded, Instagram, Twitter, nieuws openklikken, sms’en, app’en, En dat ontzettend dikwijls in gezelschap.
Op datzelfde moment is er minstens één iemand in de buurt die jou een nog veel spannender levensverhaal zou kunnen vertellen dan alles wat via je mobiele telefoon wordt doorgeseind. Dat contact maken we niet. Nochtans niet moeilijk of onmogelijk.
Oogcontact is een start. Een openingszin is altijd handig.
Van Kees van Kooten leerde ik dat een onverwachte openingszin tegen een onbekende best een vleugje humor mag bevatten. Zo kun je bij de bakker, na een te lange wachtrij, een fijne opmerking maken over de bv. de prachtige vlecht van de verkoopster. ‘Hoeveel kost die? En kan die ook gesneden?’ Of nog: ‘Ik wou zo graag een pompoen maar ik zie hem niet liggen. Dus geef mij maar een brood.’ Werkt altijd.
Maar wat als het gevoel van eenzaamheid evolueert naar de drang om uit het leven te stappen? Een kwart van de bevolking heeft ooit het gevoel gehad dat er niets meer was dat hen hier kon houden. Dat is ontstellend veel.
TV-journalist Bart Schols, die een boek schreef over zelfmoord in Vlaanderen, zei daarover in Touché:’ Deze mensen willen niet dood, ze willen een ander leven.’
Dat andere leven hoeft niet zoveel anders te zijn dan het huidige leven, maar het kan helpen als de mogelijkheid er is om diepste pijn te delen.
Dit mooie uit de dichtbundel Idyllen van Ilja Leonard Pfeijffer:
“Ik vraag niets, wil niets, eis niets, heb niet uit te leggen.
Maar kunnen we misschien iets beginnen iets te zeggen?”
En iets verderop:
“Ik wil hier niet apocalyptisch zitten wezen.
Maar winter komt.
We moeten luchten leren lezen.”
Laten we beginnen iets te zeggen over onszelf. Wat knaagt er? Waar zit het vast en sinds wanneer? Hebben we onze diepste kwetsbaarheid ooit met iemand gedeeld en is er genoeg empathie?
Behalve ons eigen verhaal is er ook de kwetsbaarheid van de ander. wat weten we echt over onze buurman, onze baas, of onze tante? Baseren we ons op uiterlijkheden om te oordelen en stelden we ooit al de vragen die er echt toe doen? Weten we wat er schuilt achter het litteken, die rosse (grijze) baard, dat olijke hoedje?
Kleine vragen die kunnen leiden tot toenadering, want na empathie komt mededogen, willen we ook dat de ander het goed heeft. Zo is er geen reden voor de ander om jou kwaad te berokkenen.
De eerste keer dat Friedl’ zich bewust was van een intens gesprek was toen ze herstelde van een zware hersenschudding. Een vriendin kwam op bezoek. Jas aan de haak, gsm uit en ogen gefocust op haar.. Uren werd er gepraat. Over het wel en wee van het leven. Zonder oordeel. Zonder de dingen te willen veranderen. ‘Het leven is’, met alles en iedereen erbij.
Dat gesprek was een balsem voor haar ziel. “Toen ik maanden later aan de slag ging, kon ik niet anders dan die intensiteit meenemen in mijn radiowerk. Programma’s als ‘Het beste moet nog komen’ en ‘Een leven in boeken’ en Touché’ zijn geschenken waar ik eeuwig dankbaar voor ben.
Elk gesprek geeft me wat meer inzicht in de strijd die het leven is. En ik hoop dat het effect bij de luisteraars hetzelfde is.”
Je wordt stil als je dit leest. En ja, we durven soms snel, veel te snel langs onze buurman lopen. De keren dat we toch halt hielden voor een babbeltje zag je gewoon dat het hem zo deugd deed.
(Bron: Boek ‘De Grote Levensvragen’ Friedl’ Lesage, Johan Van der Vloet Ilse Cornu )
We onthouden dat het nooit geen kwaad kan om halt te houden en te praten tegen een onbekende, tegen een andere Wifty. Wij hebben al heel lang begrepen dat achter élke Wifty een heel verhaal schuilt. Start met oogcontact, vriendelijk lachje en meestal rolt een gesprek er vanzelf uit.
Het verhaal van Crissy over haar ‘eenzaamheid tijdens kantooruren’ sprak velen aan. Omdat eenzaamheid op verschillende manieren kan beleefd worden. Uit de vele commentaren zijn we ons heel hard bewust dat zij helemaal niet de enige is.
Dus lieve Wifties, staan we straks of morgen in een wachtrij, doen we een terrasje of wat dan ook… draai links, rechts en achterom en begin te praten. Zet gsm op stil en … geniet.
Bijkomende info over De Grote Levensvragen op Radio 1:
De onderzoekers gingen enerzijds op zoek naar de meest dominante levensvragen die leven bij Vlamingen. Ze legden de grote levensvragen voor aan specifieke doelgroepen om zo inzicht te krijgen hoe zij hieraan invulling geven. In een aansluitende analyse werd het gewicht en de relevantie van de verschillende levensvragen binnen de maatschappij in kaart gebracht.
Free Photo: Matthew Henry @ Unsplash
