Kristien (55): "Een date met een weduwnaar is geen evidentie. Je moet opknokken tegen zijn Grote Liefde en ongewilde scheiding."

De kans dat je een date hebt met een weduwnaar is groot en geen evidentie. Of de pijn is te rauw en zit nog te hoog. Of het beeld van zijn Grote Liefde is te immens (geworden). Wanneer is hij er echt klaar voor?

Kristien (55): “Via vrienden leerde ik H kennen. Een erg knappe en vooral zeer minzame man. We begonnen te mailen en al snel volgden korte telefoongesprekjes. Hij vertelde me heel open en rustig dat hij enkele jaren geleden zijn vrouw had verloren aan kanker. Hij bleef achter met een zoon en dochter. Ze steunden elkaar door dik en dun. Hij sprak heel realistisch over dat verlies. Hij stelde voor om samen te gaan eten. Hij koos het restaurant. Het was een mooie locatie met een warm interieur. Alles zat juist. En dan…. De aperitief was nog maar net uitgeschonken of hij begon over haar te praten om …. niet meer te stoppen. Heel af en toe stelde hij een vraag en toonde slechts vaag interesse in mijn leven. Het gesprek werd eenzijdig. Ik wilde hem die marge geven maar voelde dat ik hier niet tegenop kon.
Ik voelde plots haarfijn aan dat het allemaal nog veel te vroeg was. Zijn ‘ongewilde’ scheiding (ik vond die woordkeuze heel mooi eigenlijk) zoals hij het benoemde zat te vers. Ik verwachtte niet dat hij niks zou vertellen maar tegen zo’n tsunami was ik niet voorbereid. Dit intens verdriet zat nog te hoog. Bij het afscheid kuste hij me op mijn wang. Ik was teleurgesteld maar ook blij dat hij niks forceerde. Enkele weken later spraken we nog eens af. Het was mijn beurt om een restaurantje te kiezen. Bewust of onbewust… ik kon geen fouter adres uitkiezen. Ik denk dat het universum ervoor iets tussenuit. Hij dook pas een dik half uur later op de afspraak. Hij was enkele keren fout gereden. In het restaurant was het erg lawaaierig en het eten sloeg tegen…. Ik was opgelucht toen we afrekenden. Na die date bleef het weken stil. Toen belde hij: ‘Het lukt me nog niet. Het spijt me zo…zo erg.”

Farah (58): “De lessen die ik getrokken heb uit mijn dates met weduwnaars? De mannen moeten voor zichzelf tijd en ruimte hebben genomen om hun herinneringen en vooral verdriet te omarmen en te koesteren. En wij weten hoe goed mannen overweg kunnen met hun diepste emoties…. niet dus.
Ik heb twee weduwnaars ontmoet maar het liep telkens op niets uit. Maar mijn laatste date voelde erg goed en evenwichtig aan. Na het plotse overlijden van zijn vrouw dook hij volledig op zijn werk en twee dochters. Zij werden zijn àlles. Hij maakte werk van alle mogelijke projectjes die hij en zijn overleden vrouw op een wishlist hadden genoteerd. Dat ging van een zwembad en tuin aanleggen tot een hondje in huis halen, citytrips, … “De best mogelijke therapie voor mij. Ineens viel er iets van me af. Ik had het gevoel dat ‘zij’ zag dat het goed was. Ik werd rustig en kon een supermooie strik maken om het verleden. Nu is het terug aan mij.” We zijn ondertussen 3 jaar samen en maken trouwplannen.”

Een weduwnaar aan het woord:

Pieter (60): “Een half jaar na de begrafenis van mijn vrouw – ze vocht meer dan 10 jaar tegen kanker en ik was tot de allerlaatste seconde bij haar – leerde ik iemand kennen. Duidelijk veel te vroeg. Ik had de tijd niet genomen om écht te rouwen. Denk ik. Soit. Ineens zei ze: “Je verdriet heeft nu lang genoeg geduurd!” en vroeg om de (weinige) foto’s die er waren, te verwijderen. Dit was een nieuwe shock. Ergens zal ze gelijk hebben maar het kwam ontzettend hard binnen. Zonder enige empathie en zo iemand heb ik niet nodig in mijn leven. Een jaar geleden ben ik dan B tegengekomen. Alsof het zo moet zijn. Spiritueel is ze enorm sterk. Ik ben terug de betere versie van mezelf. Cool hé.”