Christel: "Morgen is het zover. 50! Ik ga van retro naar brocante. Goed op weg naar antiek. Ik mag officieel inschrijven bij Wifty. Geloof me, ik kijk er keihard naar uit!"

CHRISTEL: “Morgen is het zover. 50! Ik ga van retro naar brocante. Goed op weg naar antiek. Ik mag me officieel inschrijven bij Wifty. Geloof me, ik kijk er keihard naar uit! ’t Is een schoon getal. Een rond getal (wat voor mij geen must is) maar ’t is eentje dat gevierd wordt, aandacht krijgt. En wie wil er nu niet gevierd worden of aandacht krijgen (duh!). Ik zal ‘m doorbrengen in goed gezelschap, op een leuke plek… ik vermoed met ontbijt op bed en flink wat familiale verwennerij.

Oud(er) worden vond ik nooit erg. In tegenstelling tot veel vrienden en zelfs mijn echtgenoot. Mijn nuchtere vadertje zegt me dan ook al zijn hele leven “als ge niet oud wilt worden, moet ge jong sterven” en gezien ik die optie niet wil aanvinken is het berusten erin stuk makkelijker. Meestal (ver)tel ik mijn verjaardag ook in ‘jaren’, ttz in 2021 ben ik 50. En da’s al zo vanaf januari ook al verjaar ik eigenlijk mooi middenin dat jaar. Nooit een probleem van gemaakt, nooit een probleem in gezien. Ik voel me soms helemaal niet oud. Ok, soms wel, heel oud zelfs… maar dat ligt echt niet aan het getal.

Het is geen getal dat onopgemerkt blijft.

Zo ook voor die social media algoritmes.

Het is wel een getal dat voor veel verwarring zorgt, zelfs bij die social media algoritmes

En soms… een tikkeltje verbazing… zelfs wat verbolgenheid bij mezelf.

Zo kreeg ik in januari (het jaar waarin in 50 werd) al een advertentie om mee te gaan ‘slow’ wandelen met de 50+ers. Allez, ik weet dat ik 50 word. Ik weet dat dit het jaar is. Maar dat ‘parkeren’ binnen een groep ‘vertraagde’ wandelaars (hence ‘verbolgenheid).

Sinds 1 januari (ik zweer het op de kop af) zijn ook alle foto’s in mijn social media advertenties gevuld met (weliswaar mooie) grijze medemensen. Alsof je op 1 nacht plots van ‘kleurrijk’ naar ‘grijs’ gaat. Let op, mocht ik nu mooi grijs zijn ik doe onmiddellijk mee met de silver vixen trend, maar die kop van me kiest die (kleuren) kaart maar niet.

Ook wat betreft ‘vrouwenzaken’ zijn die social media platformen heel hard in de war. Incontentiebroekjes, vitamines voor de menopauze, hormoonyoga, glijmiddel voor de middelbare vrouw (yep, recht in je inbox op een nuchtere maandagochtend-maag, ahum ahum) enz.. had ik aangemeld als ‘overbodige advertenties’, waardoor ze plotsklaps vervangen werden door ads voor menstruatiecups. Die dan ook maar aangemeld als ‘overbodig’. Waarom, omdat ik die dingen echt niet koop of beslis aan de hand van social media ads. En ook beetje omdat ik het grappig vind de algoritmes het leven moeilijk te maken. Facebook weet het nu echt helemaal niet meer: “Springen die haar eieren nu wel of niet meer op 50 jaar?”. Ik heb er best wel beetje fun in.

Bon, morgen feest dus! Nog nét te vroeg in het covid-jaar om het groots aan te pakken. Maar ik beloof… later dit jaar… wanneer het allemaal terug mag en kan dat ik nog een spetterend fuifje ga geven. Met muziek van nu én vroeger. Zo’n gouwe ouwe 70, 80, 90 tot nu, elk uur een andere decennium. Gewoon: omdat het kan, omdat het mag, omdat het goed is!

Morgen start mijn 51e levensjaar. En ik kijk ernaar uit. Bring it on!

Spijt over iets in mijn eerste halve eeuw? Eentje maar… dat het me niet gelukt is basgitaar te leren spelen voor m’n 50e, vooral omdat ik het al had uitgesteld sinds mijn 40e. Maar misschien vind ik daar binnen de muziekvriendjes nog wel eens wat hulp bij. Hint hint, wink wink, nudge nudge.”