Chris (41) kreeg 11 jaar geleden te horen dat zij seropositief was. Ze liet zich elk jaar testen en plots was het verdict daar. Het is voor haar nog altijd een raadsel hoe ze besmet werd, want veilig vrijen deed ze en zoveel verschillende partners had ze nu ook weer niet. Dat het in een klein hoekje kan liggen, daar is ze van overtuigd. 

We bellen haar om bij te kletsen en even stil te staan bij Wereldaidsdag op 1 december:

Chris: “Ik zou het liefst met mijn echte naam + foto mijn verhaal doen aan Wifty. Maar ik durf niet. Ik vind het zo belangrijk dat ik er iets over kwijt kan, ik heb behoefte om er over te praten. Maar ik doe dat niet, ik ben bang voor de vooroordelen en de reacties. Op mijn werk weten ze het niet. Alleen mijn dichte familie en vrienden weten dat ik hiv heb. Gelukkig kreeg ik daar geen negatieve reacties.

Als je kanker hebt dan krijg je heel veel empathie, mensen zetten een stap dichter en zijn heel erg met je lot begaan. Als je hiv hebt schrikken de mensen enorm en doen ze een stap achteruit. En dan volgt vaak discriminatie en stigmatisering. Het zal zijn eigen schuld wel zijn… het gevolg van een losbandig leven. Terwijl ik echt een ’tante Nonneke’ ben (lacht). Ik vind dat heel jammer, want het beperkt me in mijn vrijheid om te doen wat ik wil.

Hoe, wat, wanneer, daar denk ik soms nog wel eens aan, maar ik lig er niet meer van wakker. Ik weet wel dat het een héél kleine kans was en dat ik onmiddellijk de hoofdvogel heb afgeschoten.

Fysiek heb ik zeker geen last, ik doe veel sport en leef gezond. 8 jaar geleden ben ik begonnen met aidsremmers, dat zijn in mijn geval 2 pilletjes per dag. Soms ben ik sneller moe en heb ik wat minder weerstand, maar dat zal iedere 41 jarige wel eens hebben zeker?

Ik ben dankbaar voor de hulp die ik krijg, hiv is een chronische ziekte die bij mij stabiel blijft. De kans dat ik NIET sterf aan aids is groot. 

Maar ik hoop natuurlijk dat ze snel een medicijn vinden waardoor ik kan genezen.

Er wordt actief gewerkt aan het verbeteren van de metingen van virussen in het bloed, om die nauwkeuriger te maken, zodat ze het hele plaatje kunnen zien. Dat is een stap naar een eventuele genezing.

Het moeilijkste vind ik dus niet dat virus dat rondzwemt in mijn bloed, wel alles wat erbij komt kijken… de visie van de maatschappij, de stigmatisering. Als je hiv hebt zal je het wel verdiend hebben, dan zal je wel promiscue zijn en vaak onveilige seks gehad hebben…

Dat vind ik zo spijtig. Ik zou het fair vinden om de vrijheid te hebben om over mijn hiv-besmetting te kunnen praten…”

 

bigred_aids_ribbon1 DECEMBER WERELDAIDSDAG

Op wereldaidsdag, elk jaar op 1 december, staan we stil bij de gevolgen van aids en roepen we op tot meer solidariteit. De boodschap van wereldaidsdag is er één van openheid en communicatie, zowel bij mensen met als zonder hiv. Enkel op die manier kan de kloof tussen deze twee groepen, die door angst en stigma is ontstaan, overbrugd worden.

De bestrijding van AIDS is een van de acht millenniumdoelen van de Verenigde Naties: “Vóór 2015 is de verspreiding van HIV/AIDS, malaria en andere grote ziektes stopgezet en teruggedrongen.” In de strijd tegen AIDS is het van belang dat iedereen op de hoogte is van de omvang en impact van de ziekte en weet wat er gedaan wordt om de ziekte te bestrijden. 

Wat kan je vandaag doen? Persoonlijk engagement kan je tonen door het rode lintje, het symbool voor solidariteit met hiv en aids, te dragen en bijvoorbeeld je profielfoto op Facebook aan te kleden met het rode lintje. 
THEMA VAN WERELDAIDSDAG EN CIJFERS

De laatste cijfers van UNAIDS tonen dat sinds 2010 het aantal jaarlijks nieuwe infecties met hiv gedaald met 16% tot 1,8 miljoen. In totaal zijn er nu wereldwijd 36,7 miljoen mensen die leven met hiv, waarvan er 19,5 miljoen medicatie krijgen. Goed nieuws is dat het aantal infecties bij kinderen met 47% daalde sinds 2010.
Ook het aantal aidsdoden daalt: van 1,9 miljoen in 2005 naar 1 miljoen in 2016. Bij kinderen tot 14 jaar laat zich dat duidelijk zien: van 210.000 overlijdens in 2010 to 120.000 in 2016. Maar aids blijft in Afrika doodsoorzaak één voor vrouwen tussen 15 en 49 jaar.

UNAIDS schuift dan ook ambitieuze doelstellingen naar voor voor 2020: 90-90-90.
Tegen 2020 moeten 90% van iedereen die leeft met hiv, dat ook weten. 90% van de personen bij wie hiv werd vastgesteld, krijgt medicatie. En bij 90% van de personen die medicatie krijgen, is de virale lading (de hoeveelheid virus in het bloed) onderdrukt.

De laatste Belgische cijfers tonen een relatief positief resultaat. In 2015 werden in België 1.001 nieuwe diagnoses met hiv gesteld in België, wat bijna 5% minder was dan het jaar daarvoor (1.050 in 2014). Het is de tweede maal sinds de jaren negentig dat het aantal diagnoses daalt. De daling doet zich voornamelijk voor bij personen afkomstig uit midden en zuidelijke Afrikaanse landen waar een daling te zien is van 11%. Bij mannen die seks hebben met mannen zijn de cijfers minder eenduidig. Daar is er min of meer sprake van een stabilisatie. In Vlaanderen daalde het aantal nieuwe diagnoses in die groep met 3%, in Walonnië en Brussel was er een lichte stijging.