Gisteren stond Martine VdP voor de deur. Eindelijk!
Martine ging in september op vakantie bij onze gemeenschappelijke vriendin Cristina in Bahia Brazilië en Cristina had een cadeautje meegegeven voor mij. Martine en ik wonen niet echt in elkaars buurt, dus tot op de dag van gisteren was het ons niet gelukt om elkaar te zien. Het cadeautje werd dus een kerstcadeautje!
De afstand tussen Martine en mij is natuurlijk niets in vergelijking met de afstand tussen Cristina en mij. Meer dan 8000 km zijn we van elkaar verwijderd. En meer dan 40 jaar…
En dat is bizar. We hebben elkaar niet meer gezien sinds onze lagere school. In het eerste studiejaar leerden we elkaar kennen. Je kan stellen dat Cristina mijn allereerste beste vriendinnetje was. We zagen elkaar ook vaak na school, bij haar of bij mij thuis. We liepen als kleine meisjes vaak hand in hand naar school en ik voelde voor het eerst in mijn leven een herkenning. We waren allebei buitenbeentjes, ook al beseften we dat toen niet. Maar we herkenden het wel in elkaar.
Na de lagere school zijn we elkaar kwijtgeraakt. Verhuis en andere scholen hadden daar alles mee te maken. En via Facebook hebben we elkaar een paar jaar geleden terug gevonden. Na 40 jaar bleek dat we heel wat gemeen hadden. Allebei een carrière in de media, zij bij de radio ik bij geschreven pers. Allebei kinderloos. Allebei zin in een avontuurlijk leven.
Cristina besliste een paar jaar geleden om te stoppen bij de radio en naar Bahia Brazilië te verhuizen om er een B&B te starten onder de palmbomen aan de zee. Haar droom waarmaken. Daar trouwde ze met een veel jongere, knappe visser. Je kon haar verhaal hier op Wifty al lezen een paar maanden geleden.
Waw, wat een fantastische vrouw, mijn Cristina!
En zo kijken we met veel respect en bewondering naar elkaar en beseffen we dat onze vriendschap destijds geen toeval was. Het is bijzonder hoe we ondanks de tijd verbonden blijven met elkaar. We weten dat als we elkaar zien we weer hand in hand op het strand zullen lopen, onmiddellijk op dezelfde golflengte zullen zitten en stof hebben om nachten lang te praten en te filosoferen.
Dat is heel mooi om te voelen dat bijzondere connecties voor altijd zijn. Ook zal zie je elkaar heel weinig of bijna nooit. Eens verbonden met elkaar, altijd verbonden met elkaar. Dat voel ik ook met mijn andere vrienden die op andere continenten wonen. Als we elkaar zien lijkt het alsof we geen dag zonder elkaar geweest zijn. Instant back on track!
Ik ben héél blij met het cadeautje van Cristina; een knuffelkussentje met de boodschap “Amigas para sempre!”
Bedankt lieve Cristina en jawel, vrienden voor altijd!!
B&B Bela Bahia: www.bela-bahia.com
1 Comments
Cristina
Hélène, jij ook bedankt voor deze hele lieve tekst. Als kerstcadeau kan dat meer dan tellen! En laat ons hopen dat het er ooit van komt dat we onze (daartegen al dan niet verrimpelde) handen nog eens in elkaar kunnen slaan en over het strand lopen…
Fijne kerst vriendinnetje x x x