Zaterdagvoormiddag reed ik van Antwerpen naar zee na een overnachting bij vriendin Bibi na ons TEDxwomenflanders event. Ik keek ernaar uit om thuis te zijn want ik had een drukke werkweek achter de rug. Daarnaast was Nic Balthazar (onze TEDx Closing Talk & Special Act) er op het allerlaatste moment achter gekomen dat hij een dubbele boeking had voor vrijdagavond. Sing for the climate? Sing for the stress Nic!
Ik nam een binnenweg door de polders, rustig genietend van de mooie natuur. De slingerende baantjes zijn exact 1 auto breed en op sommige plekken omgeven door hoge hagen. Ik waande me in het zuiden van Frankrijk.
Plots schoot een wagen achter een haag uit en pats-boem-patat, in een fractie van een seconde plakten onze bumpers tegen elkaar.
Met mijn mond en ogen wagenwijd open staarde ik naar het woord “Politie” op de witte motorkap.
Zat ik in een Louis de Funès film? Of was er een verborgen camera mee gemoeid?
Niets van dat.
“Voorrang van rechts!” riep de politieman terwijl hij uit zijn wagen sprong.
“Dan moeten ze eerst de hagen scheren!” riep ik terug. Geen bord, niets, alleen maar veel te veel groen met ergens een minuscuul doodlopend straatje van rechts.
Daar stonden we oog in oog en ik kon me echt niet inhouden: “Oh my god, botsing met een flik, hahaha!”
Want zeg nu zelf, hoe groot is de kans dat je in the middle of nowhere tegen een politiewagen botst?
Hij kon lachen met mijn reactie. Een flik met gevoel voor humor, een geluk bij een ongelukje…
Om een zweem van partijdigheid te vermijden moesten we op de politie van Blankenberge wachten en werd de blikschade in kaart gebracht.
“Een botsing met een politie, dat maak je maar één keer in je leven mee!” grapte ik nog bij het afscheid nemen.
“Het is te hopen!” knipoogde hij terug.
helene@wifty.be
0 Comments