Screenshot 2014-07-07 09.51.36Juli is er. En hoe. Lekker weertje. Mooie temperaturen. Heerlijk om die lichte zomerspulletjes aan te trekken. Blote benen en armen. Euh, wacht eens even. Armen bloot?Ik dacht het niet. Tot een paar jaar geleden zag je me zelden met blote bovenarmen. Ik ergerde me aan de slapheid. Ondanks mijn dagelijkse sit-ups. ’s Morgens én ‘s avonds zat ik te hijgen en te tellen. 200 x . Ook de verstevigende crèmes gaan er per liter door.

Operatie? Neen. Daarvoor heb ik teveel schrik. En vind ik het nog niet zo’n groot probleem. Toen ik me dàt realiseerde – en daar heb ik meer dan 8 jaar over gedaan – heb ik de WTFklik gemaakt. Iemand die zich wil storen aan mijn armen, draait zijn/ haar hoofd maar een àndere kant op. Na!

Natuurlijk ga ik niet beginnen te wuiven. Of klappen. Dat doe ik dan met die bovenarmen stevig tegen mijn lijf geklemd. Het klinkt wreed komisch. Maar ik ben daar meesterlijk in.

Over ’t straat lopen zonder dat die bovenarmen opvallen? Ofwel hou ik die handtas iets krampachtiger in mijn hand vast, zodat de spieren mooi strak zitten. Ofwel hang ik mijn tas ook om een gebogen arm. Dat zit dan ook geweldig onprettig. Wegens een altijd en altijd té zware geladen tas.

Of ik drapeer een sjaal om mijn schouders. Zeker als het ’s avonds wat frisjes is, is dat de ideale camouflage. Natuurlijk blijf ik me ergeren aan het feit dat zo weinig modeontwerpers zich op dat terrein wagen. Dat je zo weinig leuke én goede t-shirts vindt met driekwartmouwen. Man, wat zou dat veel schelen op mijn stressbarometer.

Maar voor nu neem ik genoegen met mijn (herwonnen) plezier om blootarms het straat op te gaan.

Doe jij het met blote armen? Of heb jij slimme trucs? Laat het ons zeker weten! 

Screenshot 2014-07-07 09.54.20

 

 

 

 

 

 

Screenshot 2014-07-07 09.53.15