Brigitte (55): “Hij is al 20 jaar mijn grote liefde. In het geheim. Ik ben zijn minnares. Zoiets begint en voor je het weet zit je er middenin. Duizend keer gestopt en even zoveel keer terug begonnen.”
Brigitte: We waren 16 – 17 jaar, reden in tegenovergestelde richting naar school. Ik op de fiets, hij op de brommer. Ik dacht …. mmmm knappe jongen en stiekem werd ik verliefd op hem.
En dan eens voorzichtig zwaaien naar elkaar. Stilaan wat uitbundiger maar daar bleef het bij. Maar ik ben blijven dromen. Zag hem trouwen, kinderen krijgen.
20 jaar later komen we elkaar tegen op een optreden. We drinken iets, een gezellige babbel en dan vertelt hij dat me niet is vergeten. Hij was tot over zijn oren verliefd op me. Maar … hij is getrouwd.
Ik ga naar huis. Helemaal in de wolken van YES.
En plots staat hij voor de deur, hij is me gevolgd.
We vliegen mekaar in de armen en ‘we zijn thuisgekomen’. Precies of het is nooit anders geweest. Zo had het al die tijd moeten zijn.
Die dag heb ik in mijn agenda geschreven EINDELIJK!
Nu 20 jaar later zijn we nog altijd samen. Of hoe moet je het noemen?
Hij in zijn gezin en ik … alleen. Hij vader van 3 kinderen en ondertussen opa geworden.En ik, ik maak nergens deel van uit. Geen uitjes, geen vakanties samen. Of hij seks heeft met zijn vrouw, hij zegt van ‘niet’ en ik wil dat geloven. Ze leven naast mekaar.
Hij weet dat we bij mekaar horen. Daar ben ik natuurlijk vet mee. En ja, de zaak is belangrijk, de kinderen ziet hij doodgraag. Maar zij hebben ondertussen een eigen leven opgebouwd.
Hij heeft ook recht op geluk, warmte, respect, iemand die hem graag ziet en hem een fantastische man vindt . Maar wat doe je eraan als hij de moed niet heeft om de stap te zetten die hij zo graag wil nemen?
Ik wil het uitschreeuwen. Dit is nu de man van wie ik zielsveel hou. Ik ben ontzettend trots op hem. Hij is mijn grote liefde. Maar ik kan het niet, mag het niet.
Ondanks het vele wenkbrauwgefrons van vriendinnen. Je verdient veel beter. En gelijk hebben ze. Ik verdien die draai om mijn oren. Maar ik kan het niet. Ik heb het enkele keren geprobeerd.
Is dit wat ik wil? Neen, ik wil naast hem wakker worden, élke dag.
En natuurlijk zeggen jullie: Hoe dom kan je zijn dat je dit zolang verdraagt. Doe er wat aan!100% Gelijk. Maar ik ben verantwoordelijk voor mijn keuze. Wat niet wegneemt ….
Ik wil een man voor mij alleen!
Free photo: by Clem Onojeghuo @ Unsplash
1 Comments
sas
Ik ook. Al 20 jaar met hem samen en alleen. Mijn familie en vrienden weten van niks. Maakt me nog eenzamer. Zit nu weer op een breekpunt. Ik heb 3 grote kinderen.dat gelukkig wel. Ik hou zielsveel van hem maar ik weet dat dit niet meer kan voor mij. Ik snap jou. Ik weet wat het is. Mijn hele familie die meewarig naar mij kijkt op het huwelijksjubileum van een van mijn zussen. Ik zou wel willen gillen maar dat kan niet
Pijn is mijn schaduw.