Annick Ruyts, 53 jaar, getrouwd met haar lief, moeder van 2 zonen en een plusdochter. Maakte jarenlang reportages voor de VRT, denk Grenzeloze Liefde, We are from Belgium voor één, Te Gek, seks@canvas en de Bijl van Cupido voor Canvas. Is nu eindredacteur van het wondermooie Alleen Elvis blijft bestaan. Woont hartje Brussel en trekt bij elke gelegenheid de wereld in, naar haar geliefde Italië, of verder weg, of gewoon naar de zee. Bezig met gezond koken, zo veel mogelijk mooie literatuur en manieren om het ouder worden zo aangenaam mogelijk te maken.
Reken daarbij natuurlijk grijs zijn. Prachtig vinden we dat, alleen twijfelen we zo lang voor we de stap zetten. Durven of doen? Wij vroegen Annick wat haar uiteindelijk over de uitgroei streep getrokken heeft.
Annick: “Bij mijn geboorte heb ik twee opvallende kenmerken: een niet volgroeide neus en lang ravenzwart haar. Met die neus is het goed gekomen. En dat haar, dat was niet echt een probleem. Alle kapsels passeren de revue: lang, kort, punk, heel kort, gepermanente krullen, vlechten, staarten, dodden.
Haartooi is zowat het enige waar mijn onhandige ik goed mee weg kan.
In mijn new wave periode begint het verven, eerst blauwzwart, zwart op mijn dertigste, van donkerbruin naar midden bruin wanneer de 50 in zicht komt. De diepte van de kleur volgt de rimpels.
Haar groeit gemiddeld 1 cm per maand. Maar mijn veel dik mooi en gezond haar groeit minstens dubbel zo snel.
Wat haat ik die witte streep. Ik verf om de drie weken, retoucheer om de 10 dagen. En droom van naturel.
Nooit meer verven is mijn doel. Een kapper raadt een tussenstap naar blond aan. Altijd in voor een avontuur volg ik hem. Mijn kinderen lachen zich een kriek. Een plots blonde moeder op haar vijftigste. De volgende twee jaar verdienen verschillende kappers fortuinen aan het bleken, verven en nog een bleken van mijn haar. 50 tinten blond heb ik. De ene al succesvoller dan de andere, soms ronduit lichtblauw of gruwelijk beige.
De witte streep is weg, maar ik sta verder van het “niet meer verven” dan ooit. En ik begin te beseffen dat er maar één optie is: op mijn tanden bijten en enkele maanden niet verven. Aangezien mijn laatste “blond” eerder onbestemd beige is, valt het nog mee met “de streep”.
Met mijn zenuwen is het erger gesteld. Ik maak een afspraak, koop een pet en en stel mezelf gerust in de wetenschap dat voor een maand naar het buitenland ga. .
Vorige dinsdag zit ik bij Fred van De Wakko Kapper. Fred begrijpt mij. Als ik zeg dat ik er niet wil uitzien als een boze trucker, of geen champignon op mijn kop wil, dan knikt hij wijs. Hij knipt alle verf weg. Het is kort en prachtig zilver. Het is mijn leeftijd zoals hij is. En die leeftijd wil ik tonen zonder verf, botox, fillers, liposucties. Mezelf verzorgen en koesteren en graag zien. Maar wel de natuur zijn verhaal laten vertellen. En aan de reacties in mijn omgeving en op sociale media zijn er een pak vrouwen die hier ook van dromen.
Laatst zei iemand over mij: “Dat is een vrouw die is wie ze helemaal wil zijn.” Mijn grijze haar komt alleszins al heel erg in de buurt.”
De Wakko Kapper zit in Antwerpen, Brussel en Gent: www.wakko.be
