Amélie O. (voluit Amélie O. de la Tourette) is de nom de plume van journaliste/copywriter Els De Pauw (50). Ze werd bekend met haar sekscolumns die ze bundelde in Zaad op mijn huid (2004). In haar nieuwe boek De Vermaledijde Mode gooit ze een aanzienlijke hoeveelheid knuppels in het Grote Hoenderhok van de Luxe-kledingbranche, de Mode. Ondertussen houdt ze ons op de hoogte over belangrijke faits divers.

Sri Lanka is een eiland dat jaren door toeristen werd gemeden omwille van een burgeroorlog, en daarna de tsunami. Die miserie is nu gelukkig al een poos achter de rug. Steeds meer mensen vinden de weg naar dit paradijs. Amélie O. ging er in Ulpotha op zoek naar geestelijke rust!

Een tijd geleden was mijn brein zodanig getroubleerd door hormonale sprongen, o lieve Wifty-lezer, dat er met mij geen huis meer te houden was. U kent het gevoel misschien wel. De regen maakte mijn gedachten somber, de feestjes en recepties werden almaar saaier en er lag niets, maar dan ook niets spannends in het verschiet. Gelukkig was daar mijn Geliefde, die mij uit de gordijnen plukte en mij met koffers en kind kordaat op het vliegtuig zette. Voor een exotische retraite, om samen yoga te doen, mij ayurvedisch te laten behandelen en mijn chakra’s op één lijn te krijgen. En zo belandde ik, niet geheel tegen mijn zin, op een mooie dag in Sri Lanka, evenwel na een iets te lange tussenstop te Abu Dhabi, alwaar mijn oren haast van mijn hoofd vroren wegens een overactief aircosysteem.

Ulpotha, een toverwoord

Het was een ietwat geheime plek, waar de Man mij naartoe bracht. Een plek, zo vertelde hij, die mij zou herbronnen vanbinnen en vanbuiten. Hij kon het weten, aangezien hij nogal wat yoga pleegt te beoefenen. Hij had zich blijkbaar goed voorbereid, teneinde zijn Amélie O. tot verlichting en geestelijke verstrooiing te brengen, want hij ontvoerde mij naar Ulpotha, volgens kenners (en ook volgens The Observer) is Ulpotha het summum voor de gemiddelde, beginnende of volleerde yogi. Ook degenen die de benen nog nooit in de nek hebben gelegd, en dat ook jamais de leurs vie van plan zijn, treffen hier een soortement van aards paradijs aan, had men hem verzekerd.

Diep in de jungle

De reiziger die hier een week (of twee) heeft geboekt, wordt met een chauffeur opgehaald, want het adres is geheim. Toevallige passanten worden er geweerd. We zitten ver ten noorden van de centrale stad Kandy, midden tussen de heuvels en de paddi’s, de rijstvelden, aan een groot waterreservoir. Dat is een meer dat honderden jaren geleden uitgegraven werd om bronwater en regenwater te vergaren om zo de rijstvelden te irrigeren. Vandaag is het reservoir een betoverende plek, met hier en daar een hangmat langs de oever, en een pagode. Voor de verliefden en/of hitsigen die een speciale nacht willen beleven is er een afgelegen hut voorzien, midden tussen de aanpalende meren, waar men alleen maar bij kan komen per boot.

Meer romantiek dat deze omkadering kan een mensenhart niet verdragen, denk ik, of het zou van pure opwinding overstag gaan. Dis-donc.

Blijkt dat wij in een lemen hut logeren. Zonder elektriciteit. Zonder internet. Zonder ramen of deuren. Alors. Haast had ik mijn geliefde met een bliksemschicht uit mijn ogen omver gelegd. Moi, Amélie O., in een lemen hut? Het moment dat gastvrouw Suzi, een Britse die in Parijs woont, ons een rondleiding geeft, wordt het hele concept mij per seconde nochtans aantrekkelijker. Vooreerst is bivakkeren in Ulpotha een vorm van ‘glamping’, met fijn gesteven beddenlakens en warm, nostalgisch licht van een resem olielampen. De badkamer is een afgesloten ronde hut vlakbij. Overal in Ulpotha is het kraantjeswater bovendien drinkbaar en zuiver. Een zeldzaamheid. De gasten eten allemaal samen, twee keer per dag, in een centrale open ruimte, de ambalama, zittend op kussens, het bord op de schoot. Het eten (veganistisch en ayurvedisch) wordt klaargemaakt op houtvuren. Alles is telkens vers, want hier zijn geen koelkasten. Ontbijten gebeurt in de ontbijthut, met thee, bananen, versgebakken koekjes of gestoomde rijstcake. De maaltijden in Ulpotha zijn enorm gevarieerd van smaak, zo rijk en zo overheerlijk. (Wie wil kan de recepten trouwens ook thuis uitproberen, ze staan een fraai kookboek, Ulpotha, A Kitchen in Paradise’, uitgegeven bij The Westdale Press, maar ik vermoed dat niets zo goed smaakt als daar, in de jungle, met het parfum van gerookt hout en klaargemaakt met wilde kruiden uit het bos.)

Eindelijk offline

We waren in Ulpotha inderdaad om onze geest te laten soigneren. Meteen de eerste avond worden we uitgenodigd om mee te doen aan een meditatie in een afgelegen en half afgesloten grote hut. Een of twee keer per dag wordt hier in deze shala yoga en meditatie gegeven door een gastleraar of -lerares. Na een paar minuten lijkt mijn geest slechts nog met een dun membraan gescheiden van de rest van de planeet, zozeer voltrekt zich iets dat op complete versmelting met de geluiden, de dieren en de aarde lijkt. Het is een gevoel van algehele gelukzaligheid dat mij niet zal verlaten tot ik terug in België ben.

Wie zijn de mensen die naar Ulpotha trekken? In Ulpotha hangt op een of andere manier een inherente sfeer van gemoedelijkheid en plezier. Het is me pas na een tijd duidelijk dat de magie van de plek de mensen hier zachter en warmer maakt.

De solitaire reiziger uithangen lukt hier gewoon niet. De mensen worden als vanzelf naar elkaar toegezogen en delen dezelfde yogapassie, maar (o verlossing!) ze bomen daar niet de hele tijd over door. Ulpotha is geen magneet voor geitenwollensokkendragers (in de tropen een redelijk misplaatste term, maar soit, u kent ze wel). De rock-n’-roll factor van de gasten ligt hier iets te hoog om tot het Ware Zweeftevenrijk te behoren. Ulpothareizigers doen aan yoga en meditatie voor de lichamelijk inspanning en de geestelijke ontspanning, dunkt mij, maar ze hebben allemaal een carrière, een sterke persoonlijkheid en, heureusement, gevoel voor humor. Het zijn levensgenieters op zoek naar een soort van puurheid die het moderne luxetoerisme hen niet kan bieden via architectuur, verwennerijen of culinaire verfijning. De Ulpotha-mens wil opzettelijk offline zijn en terugkeren naar de aarde, de bomen en zuiver water. Naar ongereptheid.

Massages en ayurveda

De nacht daarop is vol van dierengeluiden: kwakende kikkers, krekels en geritsel dat ik met mijn parketvloeren waarnemingsvermogen niet meteen kan thuisbrengen, maar echte gevaren lijken er niet te zijn. Na de yogales de volgende ochtend vinden de vrouwen en kinderen elkaar terug aan de oever van het meer, om te zonnen en te zwemmen. Maar ik word gesommeerd bij PJ, een Amerikaan die in Thailand woont en hier ‘deep tissue’ massage geeft. In een aparte hut, vlak boven het klaterende water dat wegloopt uit het meer, neemt hij mij anderhalf uur onder handen. Het lijkt wel alsof hij de spieren van mijn botten pelt en de stress uit al mijn vezels wringt. Het geluid van het water maakt mij loom, en ik laat mij gewillig kneden. De man heeft iets van een monnik, zijn aanrakingen voelen functioneel en aseksueel. (Voor het geval u zich uiteraard zou afvragen of ik daar als boter te smelten lag: neen dus!)

De massage heeft wel het effect van een kleine wedergeboorte. Ik besluit dat deze massage in de top drie van mijn meest-deugddoende-massages-ooit moet belanden, en ik geef mij over aan het koele water van het meer, in het verblindende zonlicht, tussen de heuvels van dit onwaarschijnlijk prachtige land.

Mijn vermoeide en gestreste lijf krijgt daarna nog meer aandacht. In Ulpotha is er namelijk ook een Ayurveda-centrum. Er is een dokter, en er zijn verschillende behandelingskamers, allemaal in lemen hutten. Bij mijn bezoek bij de ayurvedadokter kom ik aan de weet dat ik een pitta-vata-type ben. Ik krijg een behandeling waarbij hete sesamolie over mijn voorhoofd en daarna over mijn schedel druipt en ik krijg een katoenen tulband om mijn haren met de boodschap: don’t wash your hair. Alors. Na een paar dagen kan ik de weeë geur van ranzige sesamolie zelf niet meer harden. Desalniettemin is de conclusie: baat ayurveda niet, dan schaadt het zeker niet. Bovendien wordt met de opbrengst van de bezoekersbehandelingen de kliniek hier even verderop gesponsord, waar Singalezen (inwoners van Sri Lanka, naast de Tamils) zich gratis kunnen laten behandelen.

Pre-Monsanto

Ik kom aan de weet dat Ulpotha niet zomaar een paradijs is voor een handvol kieskeurige yogatoeristen. Ulpotha is slechts 6 maanden per jaar open voor reizigers. De plek wordt bestuurd door een aantal dorpelingen die op het domein wonen, met een dorpsraad. De beide eigenaars, ex-pats Viren en Giles, hadden van in het begin de bedoeling om het hele grondgebied in de oorspronkelijke staat te herstellen, met de aanplanting van een diversiteit aan bomen, rijstpaddi’s en nieuwe reservoirs. De rijst die zij er laten telen door de bewoners van Ulpotha is oeroude rode rijst, een oorspronkelijke sterke soort die in de streek verbouwd werd vòòr Monsanto er in de jaren zestig en zeventig gemodificeerde rijst uitdeelde en daarna pesticiden verkocht aan dezelfde boeren. Nu geeft Ulpotha één handvol plantrijst weg aan iedereen die dat wil. Het enige wat de boeren moeten terugdoen, is een handvol rijst teruggeven, of verder geven aan een andere boer. Zo spreidt het zich verder uit, als een positief virus. Faut le faire, een ecorevolutie ontketenen van onderuit. Dat verklaart wellicht voor een deel de positieve geladenheid, de energie die er hangt.

Gelukkiger

Wanneer we na twee weken van mentale detox de plek achter ons laten, is dat met gemengde gevoelens. Van blijheid. Van verwondering. Maar ook van voorbarig gemis. En besef. Het wordt ons al snel duidelijk dat de ultieme vorm van luxe wellicht hier, op deze unieke plek, te vinden was. Ulpotha blijkt door de prachtige natuur, door yoga, lekker en gezond eten, de ayurvedakuren, en vooral door de spontaniteit in het contact met anderen inderdaad de ideale plek om blijer en gelukkiger te worden. De herinnering aan Ulpotha werkt als een gloeiende bol energie, een tank om brandstof uit te putten. In beelden, in gezichten van mensen, in geluiden, in smaken en geuren. De herinnering maant ons aan om anders naar de dingen te kijken. Tijd te nemen. Er is zoveel dat eigenlijk kan wachten. La Merveille, de Verwondering, die komt namelijk niet vanzelf. Geluk ook niet. Soms heeft een mens net veel minder nodig om de essentie van het leven te vatten. Liefde, vriendschap, geur van regenwater, aarde en zon.

YOGA IN ULPOTHA SRI LANKA

Herbron je lichaam en geest in Ulpotha, een klein aards paradijs in de heuvels van Sri Lanka

Met Giel Vandecaveye van 5 augustus tot 19 augustus 2018

Ulpotha is volgens kenners een van de beste yoga retreats ter wereld. Het is een natuurdomein in het hart van Sri Lanka, midden in de jungle, aan een eeuwenoud meer. Ulpotha is een adembenemend ongerept oord waar je mentaal en fysiek compleet tot rust kan komen door aan yoga en meditatie te doen, door te ontspannen en te leven te midden van de natuur. Tweemaal per dag zijn er yoga- of meditatiesessies. De gasten verblijven er in authentieke lemen hutten verlicht door de schemering van oude olielampen (maar wel tussen fijne witte katoenen lakens).
Ulpotha staat voor een andere soort luxe: er is immers géén elektriciteit en géén internet, maar wel zuiver bronwater, een gigantisch meer om in te zwemmen, pagodes om in te mediteren of te lezen en een schat aan fauna en flora. Gedurende zes maanden nodigt Ulpotha verschillende yogadocenten van over de hele wereld uit als yoga-gastheer.

In augustus is dat Giel Vandecaveye, docent bij Yoga-on-Call en 37° Yoga in Gent.

Ulpotha verwent ook de culinaire genieters met waanzinnig lekkere curry’s en sambals die op houtvuren worden bereid met zelfgekweekte groenten en kruiden uit de jungle. Alles volgens de ayurvedische principes.
Ulpotha werkt bovendien helend en versterkend. Op het domein bevindt zich een ayurvedische kliniek die verschillende heilzame behandelingen aanbiedt met geneeskrachtige oliën en kruiden.

Wil je meegaan naar deze fantastische versterkende plek?

Je betaalt $ 2940 voor 2 weken – yoga, verblijf, eten en drinken inbegrepen. (Je regelt zelf je vliegticket naar Colombo. Hoe sneller je uiteraard je ticket boekt, hoe goedkoper.)

Alle details en booking op www.ulpotha.com

“Ulpotha is a place totally free from western influences and unlike any other retreat…the entire experience is a spiritual high!” Best Spas and Retreats of the World – Vogue Magazine

“The best yoga retreat in the world” – The Observer Magazine

Foto’s: www.ulpotha.com