Ondertussen in onze mailbox, een bericht van KAREN: “Hoi Wifty, ik wil jullie graag iets vertellen en vragen, ik ben ondertussen ook lid van jullie fabuleuze club, ik word alweer 51 dit jaar. Maar op mijn 50ste bracht ik mijn eerste roman uit, iets waar ik bijzonder trots op ben. Het verhaal van Robert. Na een leven lang fotograferen en schrijven is dat het langste project waar ik ooit aan werkte, de reacties zijn heerlijk. Als fotograaf, journalist en copywriter voel ik me Leverancier van Schoonheid. Jarenlang schreef en fotografeerde ik reportages voor magazines in binnen- en buitenland en verzorgde ik smakelijke beelden voor talloze lifestyle- en kookboeken. Sinds 2018 lever ik woorden en beelden aan creatieve ondernemers, schrijf ik hun verhalen en bouw zo mee aan sterke merken. Het verhaal van Robert is mijn debuut als romanschrijver. Ik ben 50, al meer dan 24 jaar vrouw-van en moeder van twee heerlijke zonen (21 en 23).

Ik heb nu echt het gevoel dat mijn leeftijd bij me past, ik ben heel graag 50. Ik ben waar ik moet zijn, zoiets. Het opvoeden is zo goed als achter de rug, er moet minder gezorgd worden. Vriendschappen verdiepen en worden uitgepuurd, dat ook. Er komt meer tijd vrij voor mij en mijn man, we komen in rustiger vaarwater terecht… heerlijk vinden we dat. Niet dat we nu achter de geraniums gaan zitten, integendeel, maar de sturm und drang, de tomeloze ambities, het altijd maar vooruit willen is minder. Er komt ruimte voor trager genieten en hopelijk nog heel veel reizen. Want dat doen we het liefst.

Minder leuk is het onvermijdelijke, fysieke ouder worden. Al accepteer en omarm ik dat. Het is gewoon niet anders, waarom zou je je halsstarrig verzetten? Ik vind oudere vrouwen die heel goed in hun vel zitten, ongeacht leeftijd, kledingmaat en het aantal rimpels, ongelooflijk aantrekkelijk. En daar hoort helaas ook de menopauze bij. Al ligt de sleutel daar voor mij ook in de aanvaarding. Het is wat het is.

Mijn geheim? Ik hou niet van quotes maar deze las ik een paar jaar geleden en sindsdien is het mijn levensmotto: “Tevredenheid is elke dag opnieuw verlangen naar wat je al hebt.” Daar zit veel geluk in, in tevreden kunnen zijn. Belangrijk is natuurlijk ook gezond eten en veel bewegen. Ik drink sinds meer dan een half jaar veel minder en probeer drie ochtenden per week voor het ontbijt meer dan een uur te wandelen.

Wijze raad voor jongere vrouwen? Geniet van hoe je eruit ziet als je jong bent. Ik hoor het zo vaak van vriendinnen als ze oude foto’s zien…”Wat was ik toen mooi/slank/jong/ en ik besefte het niet.” Je ziet het vaak pas als je ouder wordt en dat is doodjammer.

Ik volgde een coach-opleiding rond mijn 40ste, dat had ik liever veel jonger gedaan. De (zelf)kennis die ik daar opdeed bleek life-changing en immens waardevol.

Je bent nooit te oud om iets nieuws te leren, absoluut!! Ik heb het geluk gehad dat ik, doorheen mijn leven, mensen heb ontmoet die talenten in me zagen die ik zelf nog niet zag. Zo ben ik fotograaf geworden en zo werd ik onlangs auteur. Het enige dat ik deed, was luisteren én springen. Om fotograaf te worden, ben ik rond mijn 30ste terug gaan studeren en auteur worden was nooit een ambitie maar eerder een gelukkig toeval. In een cursus Creatief Schrijven werd een dikke twee jaar geleden, midden in covid, het idee voor Robert geboren. De lesgever zag iets borrelen en stimuleerde me om over een boek na te denken. Na een heel leven enkel non-fictie geschreven te hebben, waagde ik mijn kans. Ik huurde hem in als schrijfcoach, hij begeleidde me meer dan een jaar. Ik pakte het heel serieus aan en nu, in januari, verscheen mijn debuut ‘Het verhaal van Robert’ bij Borgerhoff & Lamberigts. Het was het traagste project uit mijn hele professionele carrière maar wel eentje waar ik ongelooflijk veel voldoening uit haal. Vooral de reacties vertederen me. Dat ik ooit een boek zou schrijven dat mensen danig ontroert, dat had ik nooit durven dromen.

Robert is een eenvoudige man, niet bestemd voor grootse dingen. Hij heeft zijn vaders indrukwekkende postzegelverzameling, zijn blauw-gele ara als gezelschap en dat is voldoende voor de jonge Robert. Hij groeit op, verliest zijn ouders en wordt postbode. Een voorspelbare job die hem op het lijf geschreven is. En dan ontmoet hij twee vrouwen, Germaine en Lou. De ene zal hem leren verlangen, de andere zal hem doen uitstijgen boven zichzelf en van zijn leven een kunstwerk maken.

Het verhaal van Robert is een viering van de alledaagsheid, een tekst die bulkt van het optimisme, ook al stelt het leven Robert soms op de proef en moet ook hij zijn best doen om de moed niet te verliezen.

De feedback die ik het meeste krijg, is dat je Robert heel snel in je hart sluit. Je gaat van hem houden. Het verhaal raakt mensen en dat ligt volgens mij in de herkenning en de eenvoud. Mijn levensmotto is ook dat van Robert. Mensen blijven ontroerd achter én het leest als een trein. Ik krijg heel veel positieve en emotionele reacties, het boek raakt mensen. Missie geslaagd!

Het verhaal van Robert van Karen Van Winkel is een uitgave van Borgerhoff & Lamberigts, te koop bij een boekwinkel in je buurt of online.