Vertel eens over de liefde, vroegen we onlangs op Wifty. Daar kregen we mooie reacties op, zoals het verhaal van Marilyn over verliefd worden op je 78.
 
 MARILYN (78): “ Ik ben een gezonde oude dame die een jaar geleden plots heel erg verliefd werd. Ik was gewoon gelukkig en heel tevreden met alles wat het leven me bracht, maar toen overkwam me iets wat ik niet had durven dromen. Vier jaar geleden ben ik weduwe geworden, het heeft lang geduurd om mijn blijheid terug te vinden, maar het lukte, ik heb drie kinderen en zeven kleinkinderen, hun aandacht was helend. Ik leefde gezond, maakte me mooi, ging veel op reis. Ik had mijn leven terug op de rails, met veel dankbaarheid voor het verleden, er was niets nog te kort in mijn leven, dacht ik.
En dan zomaar ineens, door omstandigheden, kom ik nogal bots op een heer gelopen, beiden erg verrast, mekaar opnemend, mekaar aanvoelend, heel raar, en met enkele woorden ontplofte mijn wereld van dat moment. Toen we een tijdje later in gesprek waren met nog andere mensen erbij was dat uiterst gevoelig naar elkaar toe, er was die aandacht, die ogen, die vragende vragen, dat onderzoeken, onze voelsprieten aan het werk. En dan die handdruk…
Ondertussen weet ik dat hij niet vrij is, maar wel dat hij mij ziet, van ver, van dichtbij. Maar ook dat het onmogelijke ons toch blij kan maken. Omdat er iets ontploft is in mijn leven dat blijft nazinderen. Een groet, dat handje geven, die lichte druk van hem uit, doen me gloeien, leven en verlangen. Ik, die vrouw die al aan het sluimeren was in haar schoonheid, die vrouw die probeerde sterk in haar schoenen te staan, is nu een watje.
Van hem weet ik dat zijn situatie nooit zal veranderen, maar ook dat er in zijn hart een hart is voor mij. Als ik hem nu zie, voel en zie ik dat ook hij anders is geworden, in de goede zin dan.
En weet je, nu vind ik dat zo heerlijk, terug verliefd zijn. Dromen van voelen en aanraken, dichtbij elkaar te zitten, mijn hand in zijn schoot, zijn hand over mijn hoofd voelen gaan, dromen hoe onze armen elkaar raken. En God vergeef me, maar ik zou zo graag zoenen, heel echt zoenen. Ik wil zo graag samen gaan lunchen en praten en heel veel aanraken.

Maar het zal altijd bij dromen blijven. Voor mij is deze verliefdheid als een zachte bescherming, die me tegelijkertijd zwak en zo sterk maakt, zo alles verdragend en zo uitkijkend naar de kleine fijne dingen des levens. Genieten van dit onmogelijk geluk maakt me sterk voor mezelf. En voor al wie ik liefheb.

Dus ja lieve Wifty’s, een oude dame kan nog net zo verliefd worden als een zestienjarige. Een toevallige ontmoeting gaf extra kleur aan mijn leven. En iedereen zegt, wat zie je er goed uit. Wel dat is wat dat blije gevoel doet. Er groeien de mooiste bloemen in mijn denken en in mijn hart voor die onmogelijke liefde.”
FOTO: Zeeshaan Shabir voor Pexels.com