CHRISTINE: “Toen ik wist dat ik zou stoppen met m’n beroepsactiviteit, wou ik geenszins in een zwart gat vallen en thuis zitten koekeloeren, wachtend op weet ik veel. De trigger om te gaan schilderen was een televisieprogramma op een Franse zender ‘À vos pinceaux’. Ik schreef me in in de Zwevegemse tekenacademie met de gedachte van: we zien wel. En ik zag het helemaal zitten. De lesgever (ik had 6 jaar lang dezelfde) was er eentje om u tegen te zeggen, en m’n medecursisten eveneens. De tussendoortjes waren zalig: bubbels en moppen, die hoorden erbij.
 
Vier jaar geleden kreeg ik de kans om te schilderen bij ‘Zona Fiamminga’, een groep madammen uit Aalst, die ook het schildervirus te pakken hebben. De schildersessies gaan om de veertien dagen door in Aalst en als enige ‘westflute’ was ik altijd op post. Alleen dat Aalsters dialect, man, man, man, ik verstond er vaak geen barst van. Onze mentor in de Zona, een ‘crème van ne vent’, geeft ons tips, doet ons zien wat we niet zien… Aan hem, Paul Van Impe, hebben we veel te danken. Alle werken worden jaarlijks tentoongesteld en de opbrengst van de verkoop gaat naar goede doelen. Nu staat alles natuurlijk ‘on hold’…
 
Waar ik mijn inspiratie haal? Goh, ik bezoek heel veel tentoonstellingen en kunstgalerijen, dat is mijn dada. Ook via Instagram ontdek ik prachtcreaties die me inspireren. M’n favoriet bij uitstek is wel Egon Schiele. Ik heb al meerdere tentoonstellingen van hem gezien en hij blijft m’n nr 1. Nooit gedacht dat ik zo gebeten zou zijn. Aan iedereen: proef … de smaak zal je bevallen en je raakt eraan verslaafd!”