Lies: “Zo’n goeie twee jaar geleden spurtte ik met een rotvaart in de AH. Ik draaide de koekjesafdeling in en PATAT. Botsing. Mijn winkelkar botste tegen een andere op. ‘Sorrysorry’, riep ik en toen keek ik in de geamuseerde ogen van een man.  Ik voelde me wegsmelten en …

Waanzinnig als ik dit zo vertel en toch is het zo gebeurd. Hij lachte en vroeg iets. Ik denk dat het over een thee ging. Ik antwoordde. Een, half uur later stonden we nog altijd te kletsen tussen de koekjes en thee. Hij was grappig, intelligent. We wisten in geen tijd dat we single ouders waren. Zijn gsm lichtte op en ik zag “Ex-nummer 1″ staan. Ik kreeg de slappe lach. Later zou hij vertellen dat ik op dat ogenblik zijn hart stal. Dat hij wist dat ik over een gezonde portie humor beschikte. Dat moet ook wel als je ooit als samengesteld gezin wil verdergaan. We slenterden richting kassa en namen afscheid. Hij dook de wachtrij aan kassa 1 in en ik liep naar kassa 5. Ik wilde niet té onnozel overkomen.

Ik was zo druk bezig met inladen en toen ik opkeek was hij weg. DAMN! GODVER!

De koffer van mijn auto mepte ik dicht toen ik achter mij iemand hoorde zeggen:”Ah, hier ben je.” Opnieuw bleven we een half uur babbelen over vanalles en nog wat. Plots vroeg hij: “Vind je het oké dat je me je telefoonnummer geeft? Dan kunnen we eens  afspreken om samen te gaan lunchen of zo?” Mijn hart gilde ‘YES’ maar ik probeerde zo cool mogelijk te reageren en zette kalm mijn telefoonnummer in zijn smartphone.

Met een smile van hier tot in Tokio reed ik naar huis. ’s Avonds kreeg ik een berichtje dat hij me beter wil leren kennen en of ik zin heb in een terrasje?

Rest is geschiedenis. We zijn blijven praten. Blijven lachen. Hij is een heerlijke man. En euhm… een zalige kusser haha. Het voelt als thuiskomen. Ik ben het universum zo dankbaar dat we op zelfde tijd op die plek waren.

Enige ‘minpuntje’ zijn zijn nog vrij jonge kinderen. Dat is ook de reden waarom we het rustig opbouwen en voor 80% van onze tijd nog in een LAT-relatie zitten. We gaan hier niks forceren of opjagen. Met een flinke dosis gezond verstand, zin voor realisme en veel geduld hebben we een werkbare deal gemaakt. In de weekends dat hij de kinderen heeft, blijf ik lekker thuis en spreek ik af met mijn kinderen en vrienden. In de vakantieweken zorgen we dat we enkele dagen met z’n allen doorbrengen. Dat iedereen kan wennen aan de nieuwe samenstelling.

Tot vandaag loopt alles prima. We zijn gek op elkaar en we vinden het fantastisch dat we elkaar zo hebben ontmoet. We waren beiden date-moe en dachten dat het ons nooit meer zou lukken. En kijk nu waar een botsing tussen winkelkarren kan toe leiden. Supermarkt liefde, ja, ze bestaat écht.”

 

Free photo by Joanna Kosinska @ Unsplash