〈 WIFTY BACK TO THE FUTURE 〉 Wat heeft 2020 jou geleerd? En wat heeft 2021 voor jou in petto? FRANCOISE HUYSKENS kreeg in 2020 de diagnose borstkanker, twee operaties en radiotherapie. Ze scheef naar jaarlijkse gewoonte een nieuwjaarsbrief. 
Lieve Wifties, al weken spookt er door mijn hoofd, als ik over dit jaar niks uit mijn pen kan toveren, over welk jaar dan wél? Dus met enige onzekerheid stort ik me toch even op mijn jaarlijks ritueel, een nieuwjaarsbrief, met op de achtergrond ‘What about us’ van Pink.
 
Er gebeurden vreselijke dingen, een jaar doorspekt met hele trieste zaken… met als koploper de Covid-19 pandemie, het grootste sociaal experiment ever, met verregaande psycho-sociale en economische gevolgen. Laat me even verduidelijken: die had er nooit mogen komen. Respect naar de zorg, begrip voor en medeleven mét mensen die een dierbare verloren zijn. Onderstaand is geen verheerlijking van Covid. Maar bewust kies ik ervoor om positief vanuit mezelf te spreken, over wat dit jaar mij geschonken heeft, in de hoop dat anderen zich hierin herkennen , erover nadenken of gewoon genieten van het te lezen.
 
Het begon goed, schitterend zelfs, met mijn geweldig verjaardagsfeest in den Engel op 17 januari , dé dag dat ook de mysterieuze longziekte in Wuhan voor de eerste keer uitgebreid in het nieuws kwam. De volgende weken waren voor mij een rollercoaster…diagnose borstkanker, twee operaties, radiotherapie, en als kers op de taart ook nog een Corona-lockdown, die startte op de dag van mijn 2de operatie, 13 maart. Ik zie me nog naar de auto van mijn zoon zwalpen, net wakker uit narcose en de rest van de dag in een roes.
 
Maar dit gezegd zijnde, wat een fantastisch jaar was 2020 voor mij. Life is a gift! Ik ben wakker geschud, jammer genoeg niet door een ontbijt op bed . De wereld staat stil, je leven staat stil, en dan ga je verder, maar anders, trager, bewuster, met meer gevoel en meer relativering. Zowel de ziekte als de Covid-toestand maakten van mij de mens die ik nu ben, en ik ben daar heel content mee. Ik ben gelukkig.
 
We gingen terug naar de essentie, we cocoonden, met ons huis als belangrijkste centrum, we gingen in de tuin werken, deden klusjes, maakten het gezellig. Nog nooit was er zo veel solidariteit, zoveel verandering op zo’n korte tijd. Plots hadden we allemaal tijd om na te denken. We hadden minder keuzestress…want er waren niet veel keuzes…we stelden onze goede voornemens niet uit tot nieuwjaar, maar zetten ze in als overlevingsstrategie, kwestie van doelen te stellen, goed te zijn voor anderen, in een tijd dat iedereen in dezelfde oceaan zwemt en probeert niet te verzuipen.
 
Door het telewerken verloren we minder tijd in het verkeer, de luchtvervuiling daalde, er zwommen terug vissen in de Venetiaanse wateren, hondjes blij want we gingen massaal wandelen, veel minder geregel, veel minder gedoe.
Vrienden die ik voorheen in de stad ontmoette, ontmoette ik nu in het park, op veilige afstand bij een thermos koffie en koffiekoeken. Banden werden gesmeed, nieuwe vriendschappen ontwikkelden. We leerden elkaar anders kennen. Onze manier van communiceren veranderde, heel erg snel. Mensen die voorheen digitaal niet onderlegd waren werden nu gedwongen om deze kanalen aan te leren, bijgevolg dat alles meer en meer met elkaar verbonden werd. We werden allemaal gedwongen tot bezinning, tot het veranderen van onze levensstijl.
 
Ik kocht mijn eigen kleine caravannetje aan het Veerse Meer, mijn veilige haven waar ik mijn vrienden graag mee van laat genieten,… de beste beslissing ooit, en Kerst begon bij mij begin november, met kitscherige flikkerende lichtjes die je doen denken aan de Sinksenfoor, maar ik geniet ervan.
 
We werden allemaal gedwongen tot vertraging… slowing down. Voor iedereen een goeie oefening en voor de ene al wat makkelijker dan de andere, soms een harde confrontatie.
 
In oktober begon ik terug te werken. Ik ben zo dankbaar dat ik mijn job nog heb en dat ik de mogelijkheid heb om van thuis uit te werken. Velen zouden in mijn plaats willen zijn.
 
Ik wil niemand tegen de borst stoten, maar voor mij persoonlijk was 2020 het jaar van de verandering, van evolutie en bewustwording, van loslaten, van verbondenheid en liefde. Want ik zeg het altijd weer. Alles is liefde. Graag zien en graag gezien worden. Het is de basis van alles. 2020 maakte me rijker… Ik hoop dat 2021 minstens even goed is en liefst zonder de beproevingen, ik heb het nu wel gesnapt. 🙂
 
Ik zou het zo plezant vinden nog eens te gaan dansen in den Engel op zondag, terrasjes te doen, en in het midden van de nacht een Number 1eke te gaan doen bij ons Maria. Ik heb er alle vertrouwen in dat dat in 2021 gaat gebeuren.
 
Maar voor het zover is wens ik jullie allemaal een fantastisch jaar, zorg goed voor jullie zelf!
 
Dankjewel 2020! Je gaf me veel geschenken. Het enige wat je me afpakte is een stukje van mijn rechterborst, te verwaarlozen dus.
 
Dankjewel lieve kids, Lucy,vrienden, familie, collega’s en kennissen, van dichtbij of ver weg.
 
Love you all.
 
Coise